ROOMMATE (BOYxBOY)

CHAPTER 31 (FINAL CHAPTER)

---MINE'S POV---

nagpahururut na ako sa pagtakbo ng sasakyan ko't tumango kung saang simbahan sila ikakasal. nyeeta! puno ng ligaya ang puso ko. puno ng liwanag ang paningin ko. putteek! hinablot ko ang cellphone ko na nasa bulsa ko't dinial ang number ni yuri. nakakailang ring nalang ito't hanggang sinabi ng telepeno kong cannot be reach. dinial ko ng paulit ulit ang number ni yuri pero walang sumasagot. tinapakan ko pa lalo ang accelerator para mas mapabilis ang takbo ng sasakyan ko. kinakabhan na ako, hindi ko alam kung kabang excited, kabang takot, kabang ewan! halo halong emotion ang nararamdaman ko ngayon. napakagat ako ng labi sa saya. hindi ko maiwaasang mapangiti habang nagpapatakbo ng sasakyan. nagkakaproblema nga lang dahil hindi ko makontak si yuri at sinubukan kong kuntakin si missy. oo may number ako sa kanya dahil kinuha ko obviously!

"mahal. yuri. papunta na ako" pagsasangyaw ko ng wala sa sarili. oo nawawala na ako sa sarili dahil sa excitement na binibigay ng puso ko. halos nga'y bumilis ang paghinga ko, ang pagbuntong hininga ko. rinig na rinig ko na kung paano pumitik ng kay lakas lakas ang puso ko. sa lahat ng excitement na nararamdaman ko. ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. hindi ko papayagang mawala ang ka forever ko. ang mahal ko. ilang taon akong nagtiis at naghintay! tapos mapupunta lang siya sa iba? nabaling ang attensiyon ko nang sumagot si missy sa kabilang linya. nakaloudspeak ang telepono ko nang sa ganun ay makakapagdrive parin ako habang kinakausap si missy.

"hello? si--sir mine?" pagsasagot ni missy sa linya. rinig ko naman sa linya niya ang pagsasalita ng pari. nyeeta! "hello missy. asang simbahan kayo?" taranta kong sangyaw kay missy. bumilis pa lalo ang pagpitik ng puso ko. nyeeta. daig ko pa ang inaataki sa puso. "ahmm. sir! apologizing. i dont know where the church. im the wedding here!" nyeeta! hindi ko maintindihan ang pinagtatalak niya. nanggigil na akong malaman kung saang simbahan. bakit ba kasi hindi dumaan itong si missy sa english 101! maturuan ko nga pagkatapos ng problemang ito. "missy. missy! anjan kaba sa kasal ni yuri? please tomutol ka at pakisabi papunta na ako." pagtatalak ko kay missy. hindi ko lang kasi mapigilan ang bibig kong tumalak. "sir! i cant stop! im the wedding. just come there! to witness the happiness!" hindi na ako nakapagsalita dahil inendcall na ni missy. "FUCCCKK!!" pagsasangyaw ko! bakit si missy pa ang tinawagan ko? taga planet yekok ata siya! nyeeta! hindi kami magkakaintindihan.

pinabilis ko pa ang takbo ko. kung pwedi palang to paliparin ang sasakyan ko'y ginawa ko na. sa hindi kalayuan ay nakita kong maynasiraang sasakyan. i slow down pero hindi ito nag i slow down. inapakan ko ang preno pero wala, hindi parin ito humihina. nyeeta! kinakabahan na nanlalaki ang mga mata ko. shiit! tinapakan ko ng paulit ulit ang preno. kinakabahan ako dahil hindi talaga ito humihinto. hindi ko na inapakan ang accelerator para hindi ito lumakas ng sobra. nang maramdaman kong palapit na ang sasakyan ko'y napapalunok ako. shiit! ganito ba ka unfair ang tadhana? napapikit nalang ako't napatakip sa mukha. hinayaan ko nalang bumungga ang sasakyan ko sa sasakyan na na nasiraan. sa pagpikit koy naramdaman ko nalang ang pagkauntog ng ulo ko sa steering wheel. napabuntong hininga ako. "yuri mahal! i cant make it!" pagsasangyaw ko habang nakatakip parin ang kamay ko sa mukha ko.

maya maya nalang din ay may bumusina na kay lakas lakas. nakuha naman ang attensiyon ko't napalingon! "BESTFRIEND! huwag ka ng magpatay patayan diyan dahil hindi ka pa patay! nauntog kalang! sakay na dali!" masayang pagtatalak ni jerson sakin. nyeeta! akala ko patay na ako! finefeel ko lang pala! wala na akong pag alinlangang lumipat sa sasakyan ni jerson. at pinaharorot ito ng kay bilis bilis. "kung makapagdrama ka diyan. paano nalang ang ka forever mo? kailangan mo pang pigilan" pagsasangyaw ni jerson ni hindi ako nilingonan at toktok sa pagtingin sa daan. napapangiti nalang ako't napahalik sa pisnge niya. "thank you thank you talaga!" sayang saya kong tugun sa kanya. patuloy parin ang kaba ko sa dibdib.

napalingon nalang ako sa labas ng bintana ng sasakyan ni jerson nang makita ang simbahan at inihinto ito sa tapat. nyeeta! nakaclose talaga ang simabahan aah! "ano? titingin kalang jan? hanggang sa matapos ang ceremony! go out and get your prince!" pagtatalak ni jerson sakin. ngumiti lang ako sa kanya nang kay lapad lapad. "thank you talaga!" walang hanggan kong pagpapasalamat. in no time, lumabas na ako sa kabaong ng sasakyan ni jerson at tumakbo na parang si flash sa bilis. kahit nanginginig itong mga paa ko, kahit wala man akong tulog, kahit wala pa akong bihis at ayos ay wala na akong pakialam. pabilis ng pabilis ang takbo ng puso ko. "whoooooo!" paglalabas ko ng hangin! parang nalalanghap ko na ang happy ending namin ni yuri! sa paghakbang ko sa bawat ang-ang ng simabahan ay nakikita ko na ang mangyayari. "konting konti nalang yors at andyan na ako.