CHAPTER 30

1.3K 30 1
                                    

[CHAPTER 30]

sa unti unting paglapit ng babae'y iniisip ko nalang na siya si mine. sa bawat hakbang niya'y napapatingin ako sa pinto. na dumating ang eksenang tototol siya sa kasal ko. dumating nalang ang babae sa harapan ko pero wala akong nadatnan na mine. napatulala ako na medyo nagugulat. she's beautiful and gorgeous pero bakit parang ang mukha ni mine ang pumapalit sa mukha niya. napailing iling nalang ako't kinilabit ang kamay niya sa kamay ko. hanggang sa tumango kami sa may upuan kaharap ang isang pari. pilit kong ngumiti, pilit kong maging masaya pero bakit parang hindi. bakit parang ayaw ng puso ko. wala ako sa sarili para makinig sa pinagtatalak ng pari. si mine ang laman ng utak ko. si mine ang laman ng puso ko. this can't be happening. napatulala ako nang magtanong ang pari. do you accept this woman to be your blah blah blah... napaOO nalang ako dahil siniko ako ng patago ng babae. "i do father" pagtatalak ng babae! ngumiti naman ang pari samin at inansyo kung may tototol ba sa kasal! napalingon ako sa pinto. at talagang walang mine na pumigil. nyeeta! bakit naman pala yun tototol? masaya na siya sa jerson niya. nabaling ulit ang attensiyon ko sa pari..

"YOU MAY NOW KISS THE BRIDE" wika ng pari.

---MINE'S POV---

masakit malaman na ang iyong inaasam asam at iyong minamahal ay isang kapatid lamang. hindi ako halos makagalaw at napatulalang napatingin kay yors nang ihugyaw ni mama ang salitang anak kami ng kanyang papa. halos malaglag ang panga ko't puso. hanggang sa tumakbo si yuri palabas. ilang minuto lang ay sinundan ko siya. pilit kong pinipigil pigilan ang sarili ko na mangiyak. hindi ko matatanggap na kapatid ko ang mahal ko. tumango ako kaagad sa apartment nagbabakasakaling andun siya. pero ilang oras ang dumaan ay dumating na ako pero wala akong naabutan na yuri. hanggang sa naisipan kong pumunta sa bahay nila and luckily. i found him na nakadapa sa sahig na halos inuopuan ang napakaraming bobog sa sahig. nyeeta! nilakasan ko ang loob ko. pero tinutulak niya ako palayo. sa paghalik niya sakin ay gusto ko ring humalik sa kanya. gustong gusto ko, gusto kong halikan siya gaya ng dati. pero bakit masakit sa puso ko, bakit labag sa isip at kaluluwa ko. napapluha ako ng hindi namamalayan. its really over. lumabas ako sa kwarto ni yuri na luhuan. kahit anong pilit kong huwag ilabas ang mga luha ko pero kusa itong dumaragsa sa pagtakbo.

napasigaw ako pagdating ko sa labas ng bahay nila. para akong baliw. gusto kong manuntok o ibaon ang ulo ko sa semento! nadatnan naman ako sa mama ni yuri't dito pinapatuloy sa bahay kasama niya. kahit ayaw ko pero umoo nalang ako. kahit nang sa ganun ay nakikita ko parin siya. gabi gabi ako umiiyak, walang araw na hindi ko iniisip si yuri. walang oras na hindi ko tinitingnan ang imahi niya. halos gabi gabi ako nanabik sa yakap niya, sa halik niya, sa mga ngiti niya. pumunta ako ng sekreto sa kwarto niya kapag tulog siya. tinitingnan ko lang siya ng masinsinan. ang puyat puyat niya, namamaga ang kanyang mga mata dahil sa kaiiyak. "yuri mahal ko? hindi man tayo magkakapiling dito sa mundong ito maybe in the otherside" mangiyak ngiyak kong talak. doon ko na binuhos ang mga luha't hinanakit. kahit hindi niya ako naririnig ay okay lang. niyakap ko siya ng kay higpit higpit. "mahal na mahal kita yors. alam mo ba yun? ikaw lang ang ginawa kong mundo."mas lalo pa akong napapahagolgol nang isigaw ni yuri ang pangalan ko. napalingon naman ako sa mukha niya. kahit ba naman sa panaginip ako ang laman. napahalik nalang ako sa noo bago ako lumabas.

that night. i realized i need to do things para matanggap ko na kapatid ko nalang si yuri. i call jerson to come over and he did. sa kasamaang palad nadatnan kami ni yuri. pinipilit ko lang maging masaya kasama si jerson pero si yuri pa din ang laman ng puso ko. nasasaktan akong nakikita siyang umiiyak, lalong lalo na nung sinabi kong boyfriend ko si jerson kahit hindi naman. ginawa ko lang iyon para tanggapin ako ni yuri na kanyang kapatid. walang namamgitan samin ni jerson. nagmamalasakit lang siya sakin at kay yuri at wala na siyang intension na ligawan ako o si yuri dahil focus muna daw siya sa trabaho niya. gusto kong habulin si yuri sa kanyang pagtungo sa kwarto. gusto ko siyang icomfort. gusto ko siyang nasa braso ko. bakit pakiramdam koy hinihila ako pababa! nyeeetaa!

ROOMMATE (BOYxBOY)Where stories live. Discover now