TWISTED FATE (On Going)

Kabanata 43

Don't forget to like or comment, please...

______________________________________

PIA'S POV:

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa aking mga mata. I slowly opened my eyes to check my surrounding. Napabalikwas na lamang ako mula sa pagkakahiga when I saw that I had fallen asleep in the living room. Nakadungaw ang tatlong katulong sa akin at mukhang nagtataka kung bakit dito ako nakahiga.

"Go..good morning Ma'am." Sabay-sabay na bati nila at yumuko na naman sa harap ko.

I was ashamed to open my mouth dahil hindi pa ako nagtotoothbrush. I immediately covered my face when I realized that I haven't washed it yet.

"Goo mowning." Answered I while still placing my hands on my mouth.

Nagkatinginan silang tatlo at inalalayan ako patungo sa kwarto. They were holding my arms as if I am some kind of a fragile thing na ayaw nilang mabasag. Sila rin ang nag-ayos ng mga susuotin kong damit. Even my bag was already prepared. Ano ako, baldado?

"Ako na ho." Awat ko sa kanila when I saw them entering the bathroom. Mukhang balak din nilang ipag-init ako ng tubig at paliguan.

"Pero Ma'am..." Apila ng isa na mukhang kaedad ng lola ni kuya Andrew. Ayaw paawat ha?

Ngumuti na lamang ako at agad na inilock angnpinto sa pagitan naming dalawa.

So he didn't come home? Daig ko pa ang virus para sa kanya. Ni ayaw niyang lumapit sa akin. Haay. What if I stay na lang kaya sa unit ko? I'll be bored to death if I stay here all alone until I give birth. The house is too huge pero mag-isa akong nakatira.

Maaga akong umalis ng bahay pagkatapos kong kumain ng agahan. Kay Tanya na lang siguro muna ako tatambay while waiting for our first class. I kind'a miss my old room. Atleast doon, I know that I surely belong.

"Dito na lang ho." Kalabit ko sa driver when I saw that the university is already a few blocks away.

Ayokong makita nila akong lulan ng isang magarang sasakyan, may driver at nakabuntot na men in black. I already informed them to not come near me at huwag ipahalatang sinusundan nila ako para hindi agaw atensyon sa mga tao. Though I really don't like this idea ay wala naman na akong magagawa. 'Yun ang utos ni papa. Hindi lang ako sigurado kung bakit.

Nagdadalawang-isip na itinigil ni manong ang kotse sa gilid ng daan. Agad akong bumaba at naglakad papuntang gate. Binati ako ni manong guard habang nakangiti.

"Look time no see Young...I mean Pia." See? Ingleseri si manong, diba?

I just smiled at him and continued my slow pacing. Naglalakad pa nga lang ako pero wagas na kung makatingin ang mga tao. It's as if I am wearing a huge sign board on my forehead saying "Hey, look at me!" Aish.

"Where did she come from?"

"Ang tagal niyang nawala ah."

"Akala ko tumigil na siya?"

"So, she's back from the province?"

Province? Seriously?

"Buhay pa pala siya. Hahaha."

Oo! Sa kasamaang palad. But if I died, ikaw ang una kong mumultuhin. Kakalbuhin ko 'yung buhok mo sa ilalim. Lalagyan ko pa ng bangs. You want? Aish. Nakakapang-init ng ulo. Ang aga-aga pa naman.

"Pia!!!!" Natigil ako when I heard a familiar voice from behind.

Lalong nagbulungan ang mga tao sa paligid kaya agad ko siyang nilingon. It was kuya Andrei, running towards me. He was smiling like an id*ot. Sorry for the term but really. Mukha siyang tanga.