Adopted By One Direction • V O L T O O I D •

1

Ik schrik van mezelf. Papa? Waarom zei ik dat. Ik ken hem nog maar een uur!! Ik zie in Niall zijn ogen dat hij ook schrikt. 'S-sorry.' Zeg ik en ik stap van het bed af. Ik loop naar het raam toe en kijk naar buiten. Achter me hoor ik gerommel. Ik denk dat Niall ook van het bed af is gegaan want ik hoor voetstappen in mijn richting lopen. Dan stopt het geluid. Langzaam draai ik me om. Niall staat en halve meter van me vandaan. 'Wat is er nou, Kayden. Het maakt echt niet uit.' Zegt hij. 'I-ik kan het nog niet zeggen, Niall. Ik weet ook niet wat er is. Misschien.. Ik ken je pas een uur.' Zeg ik. Niall komt dichter bij staan. 'Dat weet ik. Maar je versprak je gewoon. Het maakt niets uit. Echt niet.' Zegt Niall. Ik knik. 'Maar.... Ik snap gewoon niet waarom ik...' Begin ik, maar stop weer. 'Wat snap je niet?' Vraagt Niall. 'Niets.' Zeg ik snel en draai me weer om. Een traan rolt over mijn wang. 'Kayden.' Zegt Niall. 'Vertel nou.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik kan het niet.' Fluister ik. Weer voel ik twee handen om mijn heupen. Weer wordt ik tegen iemand aan getrokken. 'Stop.' Zeg ik. Ik probeer zijn handen van me af te halen. 'Kayden. Ik laat niet los totdat je vertelt waarom.' Fluister Niall. 'Niall, hou op, ik meen het.' Zeg ik. 'Ik ook.' Zegt hij. 'Laat me gewoon los.' Zeg ik. Ik wacht even totdat hij iets zegt. Nog steeds liggen zijn handen op mijn heupen. Ik knijp in zijn hand. Meteen laat hij los. Ik loop naar de deur en ren naar beneden. Zayn staat op. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Dat kan je misschien beter aan Niall vragen.' Antwoord ik. Nu staat Harry ook op. Ik wil naar buiten lopen maar Harry pakt mijn hand. 'Kayden, wacht even.' Zegt hij. 'Wát?' Vraag ik. 'Ga even zitten.' Zegt Harry. 'Waarom?! Gaat dat helpen dan?' Vraag ik. 'Dat weet ik niet misschien wel. Ga nou even op de bank zitten dan haal ik wat thee voor je. Oké?' Zegt hij. Ik knik en ga langs Liam op de bank zitten. Liam doet een arm om me heen maar ik sla hem weg. 'Sorry.' Fluistert hij. 'Maakt niet uit.' Fluister ik terug. Harry komt de kamer in gelopen met een kop thee en gaat langs me zitten. De kop thee geeft aan mij. 'Dankje.' Zeg ik. 'Nah.. Vertel.' Zegt hij. 'Niet lachen. Want het eerste stuk is raar.' Zeg ik. Harry schud zijn hoofd. 'Niu kijk.. Ik ging op het bed liggen want het is een heel zacht bed en dat had ik niet op de groep.. En toen zei ik tegen Niall kom liggen want het is een super fijn bed. Ik bedoelde daar verder niets mee. Dus zo gezegd zo gedaan. blablabla waterbed blablabla. En toen zei ik perongelijk papa tegen hem en toen schrok ik en hij ook dus ik ga bij het raam stan en hij komt achter me staan. En toen vroeg hij wat er was en ik van weet ik niet kan ik niet zeggen en blalblablaa en toen van maakt niets uit blablabla.. En toen draaide ik me weer om. En toen legde hij handen op mijn heupen en dat had hij op de groep ook al gedaan en toen beloofd dat hij het niet meer zou doen. En toen zei 'Stop' en toen zei hij van 'eerst vertellen waarom.' Dus ik zei 'laat me los, ik meen het.' En toen ik zei 'ik ook. ik laat je niet los voordat je iets zegt. Dus toen zei ik 'Laat me gewoon los.' en toen deed hij dat niet en toen kneep ik hem in zijn hand, blijkbaar best hard want hij liet los en toen rende ik weg en nu zit ik hier.' Zeg ik. De jongens knikken. 'Hij had ook gewoon los moeten laten.' Zegt Louis. 'Het is niet zijn schuld, denk ik.. Ik zei perongelijk papa.' Zeg ik. 'Precies. Perongelijk. Niall had gewoon los kunnen laten dat deed hij niet perongelijk.' Zegt Liam. 'Weet je waar hij is?' Vraagt Zayn. 'Ik denk nog op mijn kamer.' Antwoord ik. Zayn knikt. 'Ik ga wel even met hem praten.' Hij loopt weg. 'Wat wil je gaan doen?' Vraagt Liam. Ik haal als we even mijn schouders op. 'Wat dacht je ervan als we even de stad in gaan om wat kleren te kopen enzo?' Vraagt Louis. 'Is goed.' Zeg ik. Louis en ik lopen naar buiten. Harry en Liam blijven thuis.