Adopted By One Direction • V O L T O O I D •

20

POV Niall

Godverdomme! Ik kan Liam nu wel iets aan doen, echt waar! Wie weet wat hij nog meer heeft gedaan?! What the fuck... Ik kijk Kayden aan. 'Keed...' begin ik. Ze knikt. 'Heeft Liam nog meer van dat soort dingen gedaan?' vraag ik zacht. Ze kijkt naar de vloer en lijkt even te twijfelen. Dan kijkt ze me weer aan. Ze knikt. 'Ja.' zegt ze zacht. Shit. 'Wil je het vertellen?' vraag ik. 'Eigenlijk een beetje dezelfde dingen als net, maar... Toen jij nog in coma lag, nog niet super lang geleden, draaide hij helemaal door. Hij had me ongvereen bijna ontvoerd, Louis in zijn maag getrapt en Harry bijna laten stikken...' zegt ze. 'Dat moest ik trouwens ook nog vertellen... Toen Harry, Louis en ik bij Louis thuis waren, gingen Harry en Louis pizza en popcorn halen dus ik was even alleen. Tot Liam langs kwam... Hij heeft me gekust en hij heeft aan mijn kont gezeten enzo. En ik mocht niets zeggen omdat hij me anders zou slaan en nog ergere dingen en hij zou Harry en Louis pijn doen en dat wilde ik niet. Ik wilde het wel vertellen maar het kon niet.' Zegt ze zacht en barst in tranen uit. Ik trek haar in een knuffel en teken, zoals gewoonlijk, hartjes op haar rug. Geen idee waarom ik dat doe. 'Ik denk dat ik terug moet gaan naar het tehuis...' Zegt ze. We kijken haar geschrokken aan. 'Waarom?!' Vraagt Harry. 'Ik zorg alleen maar voor problemen. Zayn is bijna dood, Niall was bijna dood. Ook Harry was bijna dood. Louis heeft pijn. Liam doet heel erg raar en jullie hebben ruzie met Liam door mij.' Antwoord ze. 'Dat is niet waar, hoor. Al de dingen die zijn gebeurd komen niet door jou, okee? Het is niet jou schuld!' Zegt Louis terwijl hij haar ook een knuffel geeft en over haar haar aait. 'Niets is jou schuld. Sterker nog. Je hebt mij en Niall gered. En ook Louis. En Zayn ook.' Zegt Harry. 'Zayn ligt nogsteeds in coma.' Zegt ze zacht. 'Maar als jij er niet was geweest hadden we hem waarschijnlijk levend begraven omdat we dachten dat hij dood was.' Zegt Harry. 'Dat klopt.' Zeg ik. Ze glimlacht licht. Ineens zie ik achter Kayden iemand omhoog komen. Liam. Hij heft zijn hand op om Kayden te slaan maar ik trek haar net optijd naar me toe. 'Liam! Gast, doe even rustig!' Roept Louis. 'Hoe kan ik nou rustig doen?!' Roept Liam terug. 'Nou, gewoon even gaan zitten en iets drinken ofzo..' Zegt Harry. 'Kop houden.' Zegt Liam. Hij richt zijn blik op Kayden, die bang langs me staat en mijn arm vast pakt. 'Ik dacht dat wij afgesproken hadden niets te zeggen?' Zegt Liam. Kayden trekt haar wenkbrauwen op. 'Kan ik me niet meer herinneren.' Zegt ze met trillende stem. 'Oh nee?' Vraagt hij. Hij loopt op haar af. 'Nee.' Zegt Kayden zacht terwijl ze achter me gaat staan. 'Liam ga weg. Doe rustig of ga naar buiten. Zie je niet dat je haar pijn doet met je domme gedoe?!' Roep ik. 'Ik doe niet rustig en ga al helemaal niet weg.' Zegt Liam. Hij haalt uit en wil me slaan maar ik pak zijn pols vast. Ik pak ook zijn andere pols. 'Let op Kayden.' Zeg ik tegen Louis en Harry als ik Liam richting de deur duw. Ik open hem en loop met Liam richting een dokter. 'Ja meneer? Kunt U er voor zorgen dat Liam Payne niet meer bij Niall Horan en Zayn Malik op hun kamer in het ziekenhuis mag komen?' Vraag ik beleefd. De dokter knikt. 'Ja.' Zegt hij. 'Dank u.' Zeg ik en loop met Liam naar buiten. Ik pak zijn autosleutels en haal de sleutel van mijn huis en die van de jongens er af. Dan geef ik zijn autosleutels terug. 'Doei, Liam. Denk maar niet dat je Kayden voorlopig mag zien.' Zeg ik. Liam kijkt me woedend aan. Ik blijf wachten tot hij weg rijd en loop dan terug naar binnen. Als ik terug ben pak ik een sleutel hanger en verf. Ik geef de sleutelbos aan Kayden. Ik wijs aan welke sleutel van wie is en dan geeft se de sleutels één voor één een kleurtje. 'Liam mag voorlopig niet meer bij ons op de kamer komen in het ziekenhuis heb ik geregeld. Ik heb de sleutels van onze huizen van hem afgepakt en nu zijn ze van Kayden.' Zeg ik en ga op bed liggen. Iedereen knikt. 'Ik denk dat je voorlopig niet naar Liam gaat.' Zegt Harry. 'Ik vind het best, echt waar. Ik wil hem ook niet zien.' Zegt Kayden. Er komt een dokter binnen. 'Ik ben bang dat jullie moeten gaan. Niall en Zayn hebben rust nodig.' Zegt ze dokter. Iedereen knikt.

POV Kayden

Ik loop naar Zayn een geef een kus op zijn voorhoofd. Ik geef Niall een knuffel en haal mijn hand door zijn haar. Hij geeft me een kus op mijn wang. 'Bedankt.' Zeg ik. Niall knikt. Louis en Harry geven ook nog afscheid en dan gaan we naar Louis zijn huis. Als we thuis zijn eten we nog snel even wat pizza en gaan dan naar bed. Ik bedenk me wat. 'Louis. Heb jij misschien een shirt waar ik in mag slapen? Mijn spullen liggen nog bij Niall.' Vraag ik verlegen. Louis glimlacht en knikt. Hij pakt een shirt uit zijn kast en geeft het aan mij. 'Dankje.' Zeg ik en loop naar mijn kamer. Ik kleed me uit en trak het shirt van Louis aan. Het is veel te groot. Het is een zwart baseball shirt. Het logo van Marvel staat er in witte letters op gedrukt. Ik grinnik. Ik loop naar de badkamer. 'Shit ik heb geen tandenborstel...' Fluister ik in mezelf. Blijkbaar heeft Louis het gehoord want hij pakt een nieuwe tandenborstel uit de kast. Hij is roze. 'Dankje.' Zeg ik nog een keer. Ik poets mijn tanden. 'Truste!!' Roep ik en loop maar mijn kamer. Ik ga op bed liggen. Ook hier heb ik een waterbed. Het ligt zó lekker! Al snel val ik in slaap.

••

Ik schrik wakker. Ik merk dat ik zweet. Ik had een nachtmerrie. Zonder dat ik het wil stromen tranen al over mijn wangen. Ik zag weer voor me hoe mijn vader mijn moeder en mijn zusje vermoordde. Ik kan hem niet eens mijn vader noemen. Het is een man die ik liever niet had gekent. Ik haat hem. Maar... Ik heb het gevoel dat hij niet dood is. Zijn dokter zei dat hij zelfmoord had gepleegd maar ik heb dat nooit geloofd. Nooit. Ik heb het weggestopt maar alles komt weer terug.

~~flashblack~~

Mijn mobiel gaat. Ik kijk naar het nummer en zucht. Het is drie uur 's nachts! Wat is er zo dringend dat het ziekenhuis me nu nog moet bellen. 'Met Kayden.' Zeg ik. 'Hallo Kayden. Hier spreekt de dokter van je vader.' Zegt de stem. Ik ken die stem... Het lijkt alleen niet op de stem van zijn dokter. 'Ja hallo?' Zeg ik. 'We hebben slecht nieuws. Je vader is dood. Hij heeft zelfmoord gepleegd.' Zegt de 'dokter'. Ookal haat ik mijn vader met heel mijn leven, er loopt toch een traan over mijn wang. 'Oh.' Kan ik er alleen maar uit brengen. 'Het spijt me Kayden.' Zegt hij zonder emotie. Zonder iets te zeggen hang ik op. Dit klopt niet. De dokter van mijn vader is aardig. En hij brengt slecht nieuws met emotie in zijn stem. De man die ik aan de telefoon had, had dat niet. Hij klonk niet aardig en hij had zeker geen emotie in zijn stem. Was is dit? Ik stop het weg en probeer te slapen. Langzaam val ik weer in slaap.

~~eindeflashback~~

Ik heb dit altijd weggestopt. Tot nu. Maar nu snap ik het. Het was niet de dokter van mijn vader die me belde.

Integendeel.

Het was mijn vader.

Hij was niet dood. Hij is niet dood. Nooit dood geweest.

Maar ik snap niet waarom hij me vertelde dat hij dood was. Dat hij zelfmoord had gepleegd. Ik probeer alle mogelijk heden uit, maar ik kan er geen touw aan vast knopen...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••Heey! Wie had dit verwacht? Even eerlijk. Ik dus niet. Hoop dat jullie het leuk vinden!! Xxx Bente