The Reason Why

Chapter 16

Chapter 16

"Shit Kaede.... Sige pa......ahhh.....hmm... kaede.... bilis pa Kaede......" Halos pagmamakaawa ng pawisang si Sendoh kay Rukawa habang nakapaibabaw ito sa kanya. Mabilis na pagbaba-taas ang ginagawa nito nang maramdaman na malapit na silang 'makaraos'. Ang dalawang kamay niya ay nakatungkod sa magkabilang gilid ni Sendoh, habang ang kamay naman nito ay nakakapit sa kanyang maliit na beywang na umaalalay sa kanyang 'pagbaba-taas'. Makalipas pa ang ilang sandali ay naramdaman na niya ang mainit na likido sa kaniyang kaloob-looban.

Pawisang bumagsak si Rukawa sa ibabaw ni Sendoh, na niyakap naman nito. Magkadikit ang malalagkit na katawan dahil sa pawis.

"Kaede, anong oras ang alis mo papunta Tokyo?" hingal na tanong ni Sendoh.

"10 ng umaga."

"Hanggang kaylan kayo doon."

"Una akong babalik dito, lunes ng umaga."

"Bakit di na lang siya dito magpa check-up, marami namang mahusay na doctor dito?"

"Kaibigan nya yung doktor." Marahan itong tumayo at nagtungo sa banyo upang maghugas.

"Sigurado ka bang okey lang na kayong dalawa. Pwede akong sumama kung gusto mo."

"Okey lang di kami magtatagal."

Nakiusap ang ina ni Rukawa na samahan ito sa pagpapa check-up sa Tokyo dahil kasalukuyang nasa business trip ang ama nito. Kahit ayaw niya ay napilitan ito dahil sa pag aalala kung hahayaan ang ina na mag isa patungong Tokyo.

"Sige na, pwede naman akong mag skip sa practice."

"Wag na. Baka magalit si Coach."

"Ah, sabagay. Pero wag mong kalimutan magdala ng pasalubong ha." Bumangon na rin ito at nagtungo sa banyo. Marahan nitong hinaplos ang mukha ng kasintahan at dinampian ng halik. "Ma mimiss kita Kaede. I love you."

"Saglit lang ako mawawala."

"Alam ko Kaede, di lang ako sanay na wala ka sa tabi ko."

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Malakas na palakpakan ang maririnig sa The Lodge matapos kumanta ng singer ng bandang nagtangghal para sa gabing iyon. Tuwing sabado at linggo ng gabi, may ilang banda ang pinapayagang magtanggahal para sa nasabing bar. Marami sa mga ito ay mga amateur band na nagnanais na makilala sa larangan ng musika. Matapos ang awitin, karamihan sa mga customer ay humiling ng isa pang awitin.

Isa sa mga regular na customer ng bar ang nag request kay Sakuragi na kumanta habang nagse serve ito ng inumin para sa kanya.

"Haha, pasensya na Kyoko-san di ako marunong kumanta." Magalang na pagtanggi nito sa babae na nais siyang pakantahin.

"Sige na Sakuragi-kun, may paborito kasi akong kanta."

"Ganun ba Kyoko-san. Kaso lang hindi ako ganun kagaling kumanta eh."

"Okey lang Sakuragi-kun. Gusto ko lang na marinig yung kantang yon. May tip ka sakin." Masuyong sabi nito sa waiter.

Simula nang magtrabaho si Sakuragi sa bar, ilan sa mga customer doon ay naging malapit sa kanya. Bukod sa natural na masiyahan, wala siyang kinatatakutan. Para sa kanya lahat ay pantay-pantay. Walang mahirap, walang mayaman. Hindi lamang mga kalalakihan ang madalas magtungo roon, maging ang mga kababaihan na karamihan ay asawa ng mga negosyante.

Dahil sa ayaw biguin ang hiling ng babae, ay pinagbigyan niya ito. Agad itong lumapit sa banda upang sabihin ang kantang nais niyang ipakanta kay Sakuragi.