Yeni Şehir, Yeni Hayat

Ben aşık mıyım?

Bu bölümü ; her bölümde bıkmadan usanmadan yorum yapan AsiRuh' a ithaf ediyorum :)

..........................................
 

İnanmıyordum bu çocuk Murat'a çok benziyordu. Gözleri yeşildi ve ağzı, burnu bana Murat'ı anımsatıyordu. Acaba Murat mı diye dikkatlice baktım ama değildi. Farklılıkları da vardı elbet. Ayrıca daha büyük gözüküyordu ve sesi de farklıydı. Her neyse Murat değildi işte. Herhalde aklım sürekli onun için çalıştığından herkese o gözle bakıyordum. 

"İyiyim teşekkür ederim."

Bana pek inanmamış gibi bir hali vardı. Zaten ben bile inanmamışken başka birini nasıl inandırabilirdim ki?

Elindeki şişeyi uzatıp "Biraz su iç istersen, iyi gelir."dedi.

Allah Allah bu kimdi ki bana yardım ediyordu.Acaba tanıyor muyum diye düşündüm.Ama hayır, tanımıyordum.

Aslında teklifini nazikçe reddetmem gerekiyordu ama susamıştım. Gerçekten iyi gelebilirdi.O yüzden elindeki şişeyi alarak neredeyse tamamını içtim. Tahmin ettiğim gibi iyi gelmişti.

"Teşekkür ederim, çok iyi geldi." dedim.

Bana gülümsedi. Çok tatlıydı. Of ne diyordum ben yine. Herhalde bugün gördüğüm her erkeğe aşık olmayacaktım değil mi? Bir dakika ben Murat'a aşık değildim ki!

"Serhat ! benden çıkmış ygs sorularını istemiştin. Almak istiyorsan odama gel!"

Bir öğretmen bu tarafa doğru bağırıyordu. Burdan anladığıma göre yanımdaki yakışıklının adı Serhat'mış ve 12.sınıfa gidiyormuş. 

Öğretmen gidince Serhat tekrar bana döndü.

"Daha iyi misin?"

"Sayende evet" dedim ve gülümsedim.O da bana gülümsedi.

Hiç bir şey konuşmayınca Serhat ,

"Neyse ben Mehmet Hoca'yı daha fazla bekletmeden gideyim." diyerek ayağa kalktı.

Bir adım atmıştı ki bir şey unutmuş gibi geri döndü ve utana sıkıla  adımı sordu. Neden kendini bu kadar kasmıştı bir anlam verememiştim.

Halbuki ben Murat'ın sorduğu an kadar heyecanlanmamıştım. Ama ilk günden bu kadar ilgi görmeme şaşırmıştım . Bugünlük bu kadar şaşkınlık yeterdi bence.

"Buse" dedim.

"Ben de Serhat"dedi. Ha ha biliyorum akıllım!

"Tanıştığıma memnun oldum"

"Ben de"

"Sonra görüşürüz Buse" diyerek uzaklaştı. Benim cevabımı bile beklememişti. Garip...

...

Teneffüs bitene kadar bankta oturdum. İlk teneffüs olduğu için uzun sürmüştü. Tabi bu benim işime gelmişti. Çünkü sakinleşmem ve kafamı toplamam için iyi bir zamana ihtiyacım vardı.

Sınıfa gittiğimde hiç kimseye bakmadan sırama gittim. Şu an Murat'ın yanında oturmak istemiyordum ama malesef başka yer yoktu. Kafamı sıraya koyup gözlerimi kapatmama rağmen bütün sınıfın bana baktığını hissedebiliyordum.

...

Okulun geri kalanı normal yani sıkıcı geçmişti. Murat'la hiç konuşmamıştık ama birkaç arkadaş edinmiştim. Nazlı,Sevda,Ömer ve Mehmet.

Nazlı ve Sevda iyi arkadaşlardı. Anlattıklarına göre babalarının çok eskilere dayanan bir dostlukları vardı. O yüzden beraber büyümüşlerdi. Yedikleri içtikleri ayrı gitmezmiş. Zaten yan yana oturuyorlardı.

Ömer Nazlı'nın erkek arkadaşı. Birbirlerini çok seviyorlardı. Umarım hiç ayrılmazlardı.

Mehmet'e gelince; sessiz sakin , kendi halinde bir çocuktu. Sevda'ya bakışlarından ona karşı boş olmadığını anlamıştım. Sevda'da da birşeyler olduğu belliydi. Ama bir türlü birbirlerine açılmaya cesaret edemiyorlardı.

Beni hemen aralarına almışlardı.Onları çok sevmiştim. En azından bu iğrenç günüme neşe kattıkları için onlara bir teşekkür borçluydum.

...
Eve geldiğimde çok yorgundum. Hemen bir duş alıp rahatlamak istiyordum. Ve öyle de yaptım

Duştan çıkınca rahat eşofmanlarımı giyerek yatağıma uzandım. Hiç ders çalışasım yoktu. Ben de bugün olanları düşünmeye başladım.

Aslına çok önemli bir şey olmamıştı. Yani böyle olayları her gün yaşayanlar da vardı. Ama ben öyle değildim. İlk defa başıma böyle şeyler geliyordu. Çünkü normalde ben hiç konuşmazdım, kimseyle ilgilenmezdim ve en önemlisi AŞIK olmazdım.

Acaba Murat'a gerçekten aşık olmuş muydum? Belki de bu sadece yakışıklılığından kaynaklanan bir hoşlantıydı. Hiç bilmiyordum. Tek bildiğim içimdeki garip hissin varlığıydı.

Belkide yeni şehrimde yeni bir hayata başlayacaktım...

Düşüncelerimden sıyrılıp anneme kulak verdim. Beni yemeğe çağırıyordu. Aslında hiç iştahım yoktu ama açtım ve birşeyler yemeliydim. 

Ayağa kalkarak mutfağa gittim. Annemler oturmuş beni bekliyorlardı. İsteksizce ben de oturdum ve yemeğe başladım.

Yemek boyunca anne babamın sorularına cevap vermek zorunda kaldım. İtiraf etmeliydim ki bana işkence gibi gelmişti.

Her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenmeye çalışıyorlardı. Bu da beni çileden çıkarıyordu. Ama sabırla cevap veriyordum. Tabi ki Murat'tan bahsetmedim. Ne söyleseydim? İlk günden nasıl aşık olduğumu mu? AŞK kelimesi bile bana çok değişik geliyordu.

Annemlere yorgun olduğumu söyleyerek odama gittim ve kendimi yatağa attım. Uykuya dalmam zor olmuştu. Çünkü şu soru aklımı kurcalayıp duruyordu: BEN AŞIK MIYIM?

 .....................................

Biliyorum,heyecanlı bir son değil ama o heyecanı yeni bölümde yaşayacaksınız.Yorum ve votelerinizi eksik etmeyin.Sizi seviyorum :)