Yeni Şehir, Yeni Hayat

Gitme!

İyi okumalaaarr :*

_____________________________________

~BUSE~

Son koliyi de bantlayarak işleri bitirdim. Geriye sadece bunları kamyonete taşıyan adamları izlemek kalıyordu. Elimdeki koliyi diğerlerinin yanına sürükleyerek odamdan daha doğrusu eski odamdan çıktım.

Serhat'ı oturma odasında bulmayı umarak oraya gittim. Tahmin ettiğim gibi buradaydı. Kollarını dizlerine koymuş kafasını da ellerinin arasına almış oturuyordu.

"Ben her şeyi hazırladım. Kamyonet ne zaman geliyor?"

Hiç kıpırdamadı ve cevap vermedi. Büyük ihtimalle beni duymamıştı. Ben de tekrar ettim.

"Serhat! Kamyonet diyorum, ne zaman gelir?"

Hala hiçbir tık yok.

Yanına doğru gelip önünde durdum. Sonra da yanına oturdum. Ben oturunca birden irkildi ve geri çekildi.

"Kusura bakma. Ben seslendim ama sen duymayınca..yani..korkutmak istememiştim."

"Korkmadım ki zaten sadece şaşırdım diyelim"

Ah şu erkekler ve gururları! Bal gibi de korktun işte neyini kabul etmiyorsun.

"Ben kolileri hazırladım kamyonet ne zaman gelir?"

Birden suratı tekrar düştü. Benim gitmemi istemediği belliydi. Belki ben de gitmek istemiyor olabilirdim. Ama belki. Hem zaten gitmek zorundayım ki. Başka çarem yok.

"Herhalde yarım saate burada olur."

Tek diyebildiğim "Hmm" oldu.

Birkaç dakika sessizce oturduk. Ne o ne ben konuşuyorduk. Aslında birbirimize söyleyeceğimiz birçok şey vardı biliyordum ama nasıl konuşacağımızı bilemiyorduk.

Birden Serhat'ın kendini kasmış olduğunu hissettim. Nedenini ilk başta anlayamasam da daha sonra bacağıma baktım ve anladım. Gelip dibine oturduğum için bacaklarımız birbirine değiyordu. İçimden "Ah şu konuşma" diye geçirirken bacağımı çekip ayağa kalktım.

"Şey...ben en iyisi bir kez daha kontrol edeyim"

Kafasını sallayınca ayaklarımı harekete geçirip eski odama geldim. Her şeyi toplamıştım. Bütün kıyafetlerimi, kitaplarımı, makyaj malzemelerimi, parfümlerimi, utana sıkıla aldığım iç çamaşırlarımı... Benden geriye sadece boşaltılmış mobilyalar kalıyordu.

Masama yaklaşarak elimi sandalyenin üstüne koydum. Geldiğim ilk günlerde burada ders çalışırken Serhat gelmişti. Ben öksürük krizine girince çok telaş yapmıştı. Bense öksürmekten başka bir şey yapamamıştım.

Gülümseyerek üstünde çarşaf veya yorgan olmayan yatağıma yaklaştım. Yavaşça kenarına oturdum. Gece kabus görüp çığlık çığlığa uyandığım zaman Serhat koşarak yanıma gelmişti. Benden daha çok o korkmuştu. Bana sımsıkı sarılmıştı. Sonra birlikte uyumayı teklif edince o haline üzülüp kabul etmiştim. Hayatımda ilk defa bir erkekle yan yana yatmıştım. Üstelik o gece bana benden hoşlandığını söylemişti.

Hüzünlendiğimi hissettiğim sırada aklıma o gecenin sabahı geldi. Ne kadar da eğlenmiştim. Onu uyandırmak için denemediğim yol kalmamıştı. Yorganını ve yastığını altından çekmiştim, yüzüne su sıçratmıştım, gıdıklamıştım. Ama o da beni fena gıdıklamıştı.