İlklerimin sahibi

5.8K 206 7
                                    

Bugün yaşadıklarıma inanasım gelmiyordu. Ankara'ya gitmemiştim. Murat'la barışmıştım. Beni idare etmeleri için babaannemleri ikna emiştim. Kalacak yer bulmuştum.

Ama hala bir sorun vardı:Okulum.

Eğer hala eski okuluma gitmeye devam edersem babamın bundan kesinlikle haberi olurdu. Ne de olsa okuldan kaydımı aldırmış olmalıydı.

Bu konuyu en kısa zamanda Murat'la konuşmam gerekiyordu. Fakat şu an tadımızı kaçırmak istemiyordum.Çünkü alışveriş yapıyorduk!

Şimdi bu kız deli mi diye düşünebilirsiniz.Haklısınız da.Bu kadar derdimin arasında ben gezip tozuyordum. Ama bir sorun bakalım: Neden geziyordum? Hemen beni yargılamayın.Tabi ki yapacak mantıklı bir açıklamam var.

Ben otogardayken bavulumu çoktan otobüse yerleştirmişlerdi. Zaten ben de otobüse binmek üzereydim. Ama Murat gelince her şeyi unutmuştum. Bavulumu almadan Serhat'ın -aramızda sadece 2 yaş olduğu için abi demiyorum- yanına geldik. Dolayısıyla bavul otobüsle birlikte şu an Ankara'da!

Yani biz de bana kıyafet,makyaj malzemesi,parfüm,ayakkabı vb. almaya gelmiştik. Ne kadar karşı çıksam de paralarını Murat ödüyordu. Aslında bu benim açımdan iyiydi. Çünkü istediğim şeylere paramın yetebileceğini zannetmiyordum. Üstelik Murat'ların maddi durumu bizden iyiydi.

En çok zorlandığım kısım ise iç çamaşırı da almak zorunda olduğumu hatırladığım zamandı.

Murat'a bunu nasıl söyleyebilirdim ki acaba. Eğer benimle gelirse utançtan yerin dibine gireceğime emindim. Onu nazikçe kovmam gerekiyordu ama nasıl?

Birden aklıma şahane bir fikir geldi. Acıktığımı söyleyecektim ve yemek katına çıkacaktık. Sonra makyaj tazeleme bahanesiyle kalkıp iç çamaşırı alacaktım. Sizce de çok zekice değil miydi?

Planımı uygulamaya başladım.

"Ya aşkım ben çok acıktım bir şeyler mi yesek?"

"Tabi yiyelim de alışverişimizi bitirdikten sonra"

"Alışverişimiz bitti ya hayatım"

"Daha iç çamaşırı alcaksın ya Buse" demesiyle yerin dibine girdim. Ben nasıl halledeceğim konusunda planlar yaparken o birden söyleyivermişti. Hem de hiç utanmadan.

Böyle olunca da planım suya düşmüştü tabi. Geriye yapacak tek bir şey kalıyordu. O da B planına geçmek.

Ama ne yazık ki uygulayacak bir B planım yoktu! Mecburen kabul edip onunla birlikte almam gerekiyordu. Off çok utanç vericiydi gerçekten! Yanımda bir erkekle sütyen külot alacaktım. İğrençç!

Murat'ın yüzüne bakmamak için etrafı inceliyordum.

"Ah aşkım yapma!Yoksa benden utandın mı?"

Evet, hem de nasıl

"Yoo,nerden çıkardın"

"Yüzüme bakmıyorsun ve sesin titriyor" Hem kahin hem insan sarrafıydı bu çocuk ya.

Yüzüne bakmam gerekiyordu. Yoksa utandığımı anlayacaktı.

Tüm cesaretimi toplayıp yüzüne baktım ve gülümsemeye çalıştım. Artık ne kadar becerebildiysem.

"Bak aşkım, utanmanı ayıplamıyorum ama benden utanmamalısın."

"Zaten utanmıyorum ki"

Yeni Şehir, Yeni HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin