Yeni Şehir, Yeni Hayat

Korku

Sabah uyandığımda tam yataktan kalkacakken bir el beni sıktı. Başımı çevirince Serhat'ın dün benim yanımda yattığı aklıma geldi.Daha sonra da bana yaptığı itirafı.

Böyle bir durumun içinde olduğum için kendimden çok utanıyorum. Bahsettiğim şey bir aşk üçgeni. Ama sıradan değil. Daha da kötüsü: İki kardeşin arasında kalmak.

Daha önce kimse beni adamakıllı sevmemişti. Ben buna izin vermemiştim.Kendimi herkesten soyutlamıştım. Şimdi ise iki kişi birden beni seviyor ve bu iki kişi kardeş. Aynı filmlerdeki gibi bir hayat yaşıyorum. Ama toz pembe olanlardan değil. Etrafta ne kadar tuhaf olay varsa başına gelen başrol oyuncuları gibiyim.

Serhat çok iyi biri.Ama sadece iyi.Onunla ilgili aklımdan başka hiçbir şey geçiremiyorum.Biz sadece arkadaş olabiliriz. Onu gördüğümde heyecanlanmıyorum veya karnıma ağrılar girmiyor. Sadece kendimi iyi hissediyorum. Güvende hissediyorum. Belki iyi bir dostluk veya iyi bir abi kardeş ilişkisi kurabiliriz.Ama bundan ileriye gidemez.

Çünkü Murat'a olan duygularımdan eminim. Serhat'ın tam aksine onu görünce hala heyecanlanıyorum. Onun bana ait olduğuna inanasım gelmiyor ama öyle. O benim. Benim adamım. Benim sevgilim. Benim hayatım. Belki benim müstakbel kocam...

Kalkıp hazırlanmam gerekiyor. Ama Serhat kollarını öyle sıkıyor ki hareket bile edemiyorum. Canımı yakmıyor tabi ki de. Sonuçta -söylemek ne kadar zor olsa da-beni seviyor.O yüzden incinmemi istemez.

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Çok masum gözüküyordu. Birden kendimi Murat'a karşı çok suçlu hissettim. Ben onunla bile hiç sarılarak uyumamıştım. Hatta hiç bir erkekle sarılarak uyumamıştım.Zaten benim ilkim Murat. İlk aşkım, ilk öpücüğümün sahibi...

İlk defa bir erkekle uyandım ama o erkek Murat değil. Onun abisi. Ve benden hoşlanıyor.Umarım yanıma yatmasını kabul ederek ona umut vermemişimdir. Böyle bir şeyin olmasını cidden istemem.

Okula geç kalmak istemiyorsam harekete geçmem gerekiyor -ki istemiyorum.

"Serhat, okula geç kalacağız"

Rahatsız olmuş gibi gözlerini sıktı ve kollarını çözerek diğer tarafa döndü. Şimdi kalkabilirdim ama o da geç kalacaktı. Ayağa kalkarak yatağın diğer tarafına dolandım. Hafifçe omzundan sarsarak "Hadi ama! Sadece ben okula gitmiyorum" dedim.

Sanki annesiymişim gibi hissettim. O da öyle hissetmiş olacak ki "Yaa,5 dakika daha" diyerek kafasını yastığa daha çok gömdü.

Ben de bu annecilik oyununu devam ettirerek cevap verdim.

"Tekrar geldiğimde uyanmış olacaksın ama!"

Hafifçe başını salladı. Ben de gülümsememi bastırarak banyoya gittim.

Elimi yüzümü yıkayıp saçlarımı taradım. Tekrar odaya döndüğümde hala yatıyordu. Her sabah bu kadar uyur muydu yoksa bu benim inadıma mıydı. İkinci şık daha yakın.

Yatağın kenarına oturarak onu bir kez daha sarstım. Uyanmaya hiç niyeti yoktu.Ben de biraz eğlence yapmaya karar verdim.

"Eğer kendi isteğinle kalkmazsan çok fena şeyler olacak"

Beni takmayıp diğer tarafa döndü. İşte şimdi başlıyoruz.

Üstünden atlayıp karşı tarafa geçtim. Son kez yüzüne baktım. Bu masumluk beni öldürüyor. Aynı zamanda şeytani planlarımı mahvediyor. Ona bir şans daha vererek sorumu tekrarladım.