Yeni Şehir, Yeni Hayat

Okul

Arkadaşlar bölümde bir sıkıntı oldu.Ve silindi.Ben de tekrar yazdım. Ufak tefek değişiklikler olabilir.Okumanızda yarar var :)
Asıl konuya gelirsek üzülerek söylüyorum. Bu yola başvurmak istemezdim ama vote sayıları artmıyor.Bu yüzden bir dahaki bölüm 120 vote - toplamda- olduğunda gelecek.Lütfen beni kırmayın ve oy verin.Sizi seviyorum.İyi okumalar...

***

Bir hafta sonra

Bugün çok heyecanlıyım. Neden mi?Çünkü Serhat geliyor.

Aslında heyecanımın sebebi Serhatın gelmesi değil.Bir erkekle aynı evde yalnız başıma yaşamaya başlayacak olmam. Acaba bunu başarabilecek miyim? Hiçbir fikrim yok. Ama elimden geleni yapacağım. Ne olursa olsun Murat'ın çabalarını boşa çıkarmayacağım.

Yaptığı şey sadece abisinin evinde kalmama uğraşması değil. Asıl önemli olan ne kadar itiraz etsem de beni özel bir okula kayıt ettirmesi.

Evet, anlayacağınız gibi okul işini hallettim.

İçime hiç sinmemişti.Ta ki sınava girip burs kazanana kadar. Eğer o bursu kazanmasaydım gerçekten kabul etmezdim.

Çünkü Murat'a kalsa beni özel okula kayıt yaptırıp kendisi devlet okuluna gidecekti.Babası da onun özel okula gittiğini zannedip para ödeyecekti.O para da benim okul masraflarımı karşılayacaktı. Sizce de fazla saçma değil mi? Kusura bakmasın ama o kadar da pişkin değilim.

Buna karşılık ben de bir hafta boyunca çalışıp o bursu kaptım. Ve bu saçma plan da hafızalardan sonsuza dek silinmiş oldu.

İşin tuhaf yanı benim yalnız kalmamam için Murat'ın babasına yalvararak-ciddiyim yalvardı- kaydını benim gideceğim okula aldırması.

Benim açımdan gerçekten süper bir durum. Ama Murat'ın düzenini bozmak istemezdim. Zaten karşı çıktım. Her zamanki gibi beni dinlemedi ve babasını ikna etti.

Gerçi ikna ederken hangi yalanı uydurdu bilemiyorum.Abisine bile sevgili olduğumuzu ve Ankara'ya dönmemin gerçek sebebini söylemedi. Babasına da söylememiştir herhalde.

Sonuç olarak bugünkü heyecanımın bir kısmını da okula başlayacak olmam oluşturuyor. Acaba ikinci dönemin üçüncü haftasında yeni gelen beni nasıl karşılayacaklar?

Kapı çalındığında çoktan hazırdım.

Murat okulun ilk günü (!) arabayla gitmeye karar verdi. Ben de hiç itiraz etmedim. Hiç tramvayla otobüsle uğraşacak günümde değilim.

Çantamı kapatıp kapıya çıktım. Murat'ın yüzündeki koca gülümsemeyle karşılaşınca kendimi gülmeye zorladım.

Uzun süredir görüşmemişiz gibi sıkı sıkı sarıldık. Ama onu bir saat bile görmesem özlüyorum ben.Hangi ara ona bu kadar bağlandım ki? Bu çocukta şeytan tüyü olmalı.

Ona sarılmaya doyamasam da fazla oyalanmadan arabaya bindik.Tabi ki yine radyoyu açtım. Müziksiz yapamıyorum.

Aklıma gelmişken unutmayayım.Kendime bir radyo ya da daha iyisi bir mp3 almam lazım. Her zaman arabada olamam.Ve bendeki telefon tek kelimeyle antika!

...

Okulda tam da beklediğim tepkiyle karşılandık. Herkes bize uzaylı görmüş gibi bakıyordu. Çoğu kişi de yanındakine bizi gösterip bir şeyler anlatıyordu.

Sanki hayatlarında hiç ikinci dönemin üçüncü haftasında kayıt yaptıran birileri görmediler.. Kabul ediyorum, görmemiş olabilirler.