$MARRIAGE OF CONVENIENCE(COMPLETED)

Chapter 1

Mitch feel grateful to passed the college scholarship examination of university in Manila.
Even though she's still graving from her parents wake. Still, she's happy to know that she can continue her studies in college.

She's a valedictorian in a public high school. Her parents was so happy about her achievements but five days before her graduation day. Her parents encountered a tragic accident.

Both are dead on arrival before they even reached the hospital.
She was so shocked of what had happened. She can't believe the sad tragic happened to her loving parents.
She didn't attended her graduation day because of it. She's all alone now and doesn't have any relatives know.
Her parents are both stowaway from their homeland somewhere in Mindanao. But they didn't talk about it anymore. For them it is a closed issue and needn't to open it again because they are both feeling emotionally every time she will try to mentioned it.
All she knows, both their parents and families are against in their relationship, that's why they eloped and leaved their hometown.

So, they go in Luzon, far from their families when they were still both young. They just graduated from high school when they eloped but that didn't stop them to be together.
They build a family in Ilocos. Her father worked hard and even her mother to save a money. Until her mother stops to work because she's carrying her at that time in her womb.
Both are very happy that they are going to be a mom and dad soon. They are living together for three years before her mother finally got pregnant of her. They thought they can't have a child. Their own family disowned them when they tried to ask for their forgiveness and thinks they are being curse or something.
Though they didn't have the blessings and forgiveness comes from their families. They live happily and even more happier when her mother give birth to her.
They are living in a small land in Ilocos which she's living now. And she decided to sell it for good. She needs the money to try her luck in the big city. The city which is full of dangers, according to her parents. She doesn't have any friends in Manila either. The only thing that gives her hope to enter the big city is her dreams. She has this big dream to become a successful business manager in the future in any businesses she knows who would wants to take her services.

Naiayos ng lahat ni Mitch ang lahat ng mga dapat nyang ayusin bago nya tuluyang lisanin ang lugar na kinalakihan.

Siguro naman maiintindihan din sya ng kanyang mga magulang sa kanyang desisyong lisanin ang kanilang lugar saan man ang mga ito naroroon.
Dala ang may kalakihang pera na napagbentahan nya ng bahay at lupa nila at ang may kalakihang bagahe. Muli nyang sinulyapan ang lugar na naging kanlungan nya sa mahigit labing -pitong taon.
Dadalaw- dalawin nya na lamang ang mga labi ng kanyang mga magulang kapag naisaayos nya na ang kanyang kalagayan sa Manila.
Masama man ang loob na lisanin nya ang nakalakihang lugar ay pilit nyang inalis iyon sa dibdib. Kailangan nyang harapin at tuparin ang mga pangarap sa kanya ng mga magulang. Masamang ang loob na muli syang sumulyap sa direksyon ng tirahan saka tuluyang sumakay sa naghihintay na jeep patungo sa bus terminal. Gustuhin nya mang manatili roon at mamalagi ay di pupwede dahil kelangan nyang ayusin ang kanyang buhay para sa magandang kinabukasan lalo at nag-iisa na lamang sya sa buhay. Sa pamamagitan ng kanyang schoolarship na natanggap sa isang unibersidad sa manila ay maisasaayos nya ang kanyang hinaharap. Iyon ang magiging paraan para makamit nya ang kanyang minimithi sa buhay.
Nangingilid ang kanyang mga luha sa mga mata habang tumatakbo ang jeep. Di nya alam kung anu ang naghihintay na kapalaran sa kanya sa lugar na patutunguhan.
Pero mahigpit ang pananalig nya sa Poong May Kapal na makakaya nya ang anumang unos na darating sa kanyang buhay. Alam nyang gagabayan sya nito saan man sya makakarating.

Nakatulog sya habang nasa kahabaan ng kanilang biyahe marahil sa sobrang pag-iisip sa kanyang kalagayan. Naalimpungatan lamang sya ng may tumabing ale sa pandalawang upuan kung saan sya nakaupo.
"Oh, sorry iha."ang agad nitong hingi ng depensa. Natamaan kasi sya ng dala nitong bag ng angatin iyon ng matanda para ilagay sa itaas ng kanilang inuupuan sa baggage compartment.
"Ok lang po. "Ang nakangiti nyang baling rito ng magtaas sya ng tingin .
"Saan ka ba bababa iha? Malapit na tayo sa terminal ng Maynila. "Anito pagkadaka at ngumiti din sa kanya habang inaayos ang pagkakaupo nito sa kanyang tabi.
"Ah eh, doon na lang po sa babaan ng terminal station. Bagong salta lang po ako dito sa maynila Inang kaya di ko pa po alam kung saan ako manunuluyan."aniya sa matanda ng may paggalang saka bahagyang napangiti rito ng matipid.

Di nya napigilang huwag makadama ng hiya. May pagkamahiyain rin kasi sya minsan kapag medyo seryoso at personal na ang nagiging usapan.
"Mamaya po pagkababa ko maghahanap po ako ng matutuluyan ko ngayon. Wala kasi akong kamag-anak or kakilala rito sa syudad Inang. "Ang sumunod nyang saad rito.

"Huh? Talaga?Bakit, saang probinsya ka ba galing iha? "Ang nagulat nitong wika pagkarinig ng sinabi nya rito.

"Ilocos pa po. "Ang tipid nyang tugon dito.
"Naku!ang layo pala ng ibineyahe mo. Part ng luzon yan diba? "Anito na tinanguan nya lamang bilang sagot .

"Kung di mo mamasamain, may-ari ako ng isang paupahan ng bahay. Malapit kasi ako sa isang college university sa Quezon city. "Ang wika nito sa kanya.

"Talaga po?! "Ang biglang wika nya na nagka-interest kaagad sa sinabi nito. Syempre di na sya mag-iisip kung saan sya magsisimulang maghanap ng mauupahang silid.

"Oo. Sa UP college. "Ang wika nito.

"Naku po! Hulog po talaga kayo ng langit sa akin Manang." Masayang naibulalas nya rito.

"Doon po ako mag-aaral ng kolehiyo!Isa po ako sa mga nakapasa sa UP scholarship na ibinigay sa aming school noon. "Ang excited nyang saad rito. Abot-abot ang kanyang katuwaan at pasasalamat sa nalaman.

"Ay! Mabuti kung ganun! Nang sa akin ka na talaga tumira iha. Natutuwa kasi ako sayo iha. Mukha ka nmang mabait na bata eh kaya kita inalok. Saka mura lang nman ang singil ko sa paupa doon. Alam ko kasing di rich ang karamihan sa mga nag-aaral sa unibersidad. Nagkakasera rin pala ako sa mga bed spacers ko. Kung gusto mong makatipid magpakasera ka na rin sa akin."anito na ikinatuwa nya ng labis dahil di na sya mapapagod maghanda ng kanyang pagkain kapag nagkaganoon.

"Sya nga pala kanina pa tayo ng-uusap ngunit di ko pa alam ang iyong pangalan iha. "anito uli sa kanya.

"Ayy! Oo nga po pala. Sorry po, ako nga pala si Mitch, Inang. Mitch Sullivan." Nakangiti nyang pagpapakilala rito sabay lahad ng palad para kamayan ang matanda na sa tantiya nya ay nasa singkwenta na ang edad.

"Ako nman ay tawagin mo na lamang na nanay Rosita Blanco or Inang in Ilokano tama ba iha?"saad nito sabay tanggap ng nakalahad nyang kamay at kinamayan sya.

Matapos ang kanilang pagpapakilala sa isa't isa di na nahinto pa ang kanilang usapang dalawa marami pa silang napag-usapan ibang bagay tungkol sa buhay nito at sa kanya.

Sabay silang bumaba ng dumating ang sinasakyang bus sa terminal ng Maynila. Tumawag kaagad ito ng suking jeep nito saka sila nagpahatid sa bahay nito sa Quezon city.

Maganda ang bahay nito. Kanugnog ng bahay nito ang sinasabi nitong bahay-paupahan. May dalawa itong anak na pawang nagtatrabaho na. Mayron na ring sariling pamilya ang mga ito kaya maganda na ang pamumuhay ni Aling Rosita.

Ipinakita sa kanya ng matanda ang bakanteng kwarto. One month na lang bago magpapasukan na.
Sya lang mag-isa sa silid na binigay nito sa kanya. Pandalawahan iyon. Pero kung gusto nya raw may kasama sya, sya na lang daw magdecide.
Noong una di sya makatulog. Naninibago sya sa kanyang paligid. Mainit ang kanyang silid kahit may maliit na ceiling fan doon.
Maalinsangan ang gabi kaya mag-uumaga na syang nakakatulog.

Kinabukasan inayos nya ang lahat ng kailangan nyang dalhin at kung anu ang kanyang nararapat gawin ng araw na iyon saka nagtungo sa University.

Dahil hindi nya pa kabisado ang university. Para syang batang paslit na nagpaikot ikot roon ng tunguhin ang malawak na unibersidad. Mabuti na lamang at nasa kasunod na street lang iyon ng bahay na inupahan nya.
Di sya namoblema kung paano sya makakarating ng university.

Walking distance lang din iyon taking sa kanyang inuupahang bahay. At malaki ang papasalamat nyang nakatagpo sya ng isang mabait na landlady na nakatulong sa suliranin nya sa bahay na matutuluyan.
Alam nyang malaking ang university ng UP but di nya akalaing napakalaki pala noon sa personal. Di nya malaman kung saan sya mag-uumpisang hanapin qng dapat nyang pupuntahan.
May mga list sya ng names na dapat nya munang kausapin para ma finalized ang kanyang scholarship. Ang last option na sumagi sa kanyang isipan ay ang tanungin ang isa sa mga guard na nakapost sa gate. Kaya bumalik sya sa gate kahit malayo iyon.
Mabuti na lamang at mabait ito binigyan sya ng sketch kung paano mahanap ang office ng mga taong kelangan nyang puntahan at makausap.
Pagod at gutom ang inabot nya bago nya lahat nakausap ang mga importanteng taong kailangan nya para makompleto ang processing ng kanyang scholarship sa unibersidad.

Di kasama ang pananakit ng balakang sa kakalakad sa malawak na campus but sulit nman ang sakit na kanyang natanggap dahil wala na syang alalahanin sa kanyang scholarship.