$MARRIAGE OF CONVENIENCE(COMPLETED)

Chapter 23

  Kinabukasan, maaga pa lamang inayos nya na ang lahat ng kelangan ng kanyang anak.
Last day iyon ng school nito. Meron syang ka meeting na kliyente sa labas. Kaya wala syang choice kundi isama ito sa pag-alis. Baka kasi ma out of time syang balikan ito para ihatid sa school.
"Mimi, why I need to go this early! "Ang protesta nito habang binibihisan nya ng damit.
"Honey, mommy have meeting, ok? I can't make sure if I can take you on time here in the house and bring you to school. Nobody will prepare your things honey. "Aniya. Inayos ang damit nito saka sinuklay ang medyo mahaba nitong buhok.
"Daddy Charles can bring me to school."ani ni gabby sa kanya.
Napatingin sya rito. Inilagay sa harap nito Ang shoes at socks.
"He doesn't know your things in school. So please, stop keep on saying his name!"ang nairita nyang wika sa anak.
"Mimi! You're mean! I love him, "ang ani ng anak sa kanya. Nagulat sya sa narinig na salita  sa labi ni gabby. Punapanigan nito ang lalaki.
"OK,am sorry. Forget him for a while.  Come on, put your shoes. "Ang malumanay nyang wika rito. Tumayo at hinagilap ang lahat ng kanilang dadalhin.
Pagkatapos nitong magsuot ng shoes nauna na syang lumabas rito. Nakasunod ito sa kanyang likuran.
Nasa labas na sya at nailagay nya na Ang lahat ng gamit sa loob ng sasakyan ngunit ang anak nya ay di pa rin nakakalabas.
  "Gabby! Come on baby. Am late! "Ang pasigaw nyang tawag mula sa labas.
"Mimi, just a minute. "Ang narinig nyang tugon nito.
Hinintay nya ito sa loob ng sasakyan. Pumwesto na sya sa harap ng driver seat.
Matamang nakatingin sa rear side mirror ng sasakyan.
Dahil wala pa ang anak. Muli nyang binistahan ang kanyang mukha sa salamin. Di nya na kasi kanina na check kong ok na ba ang ayos ng kanyang mukHa.
Nakasuot sya ng white printed dress hanggang sa tuhod. Stretchable at hakab sa kanyang bewang at pagdating sa puwitan patungong dulo medyo bukadkad na ang style. Nakasuot sya ng black three inches sandal na straight cut and style.
   Muli syang napabaling sa entrance door nakita nyang lumabas na ang anak. At patakbong tinungo ang sasakyan. Pumasok ito at naupo sa tabi.
Agad nyang pinastart ang sasakyan ng pigilin sya nito.
"Wait, daddy Charles is coming! "Ang pigil nito sa kanya bago nya pa man mapatakbo ang sasakyan.
"Honey, am late. I can't wait him anymore. "Ang serious nyang wika. Di sinulyapan ang anak. Wala na syang time para maghintay ng ilang minuto.
Akmang isasara nya ang window ng car ng pigilin ito ni Charles.
"Daddy! "Ang masayang sigaw ni gabby.
Binuksan ni Charles ang driver side door saka tumingin sa kanya.
"What?"ang nakasimangot nyang tanong rito. Banaag ang pagkayamot sa mukha.
"Step outside. "Utos nito.
"Oh, no! You can't command me Mr, am on a hurry . So please, if you're coming do sit on the back. "Aniya at muling inabot ang door para sana isara.
Ganun na lamang ang kanyang gulat at napasigaw ng walang babalang pinangko sya nito paalis sa kinauupuan at inilabas.
"Charles! "Ang gulat nyang hiyaw rito.
"Damn!Put me down! "Ang muli nyang asik sa lalaki na tuloy tuloy syang kinarga at binuksan Ang pintuan sa likuran. Diniposit sya roon saka nilagyan ng seat belt. Du sya binugyan ng pagkakataong makapagprotesta pa.  Napangiti itong naupo sa harapan ng sasakyan matapos nitong maisara ang pintuan sa kanyang tabi.
"That's my dad! "Ang malakas na wika ng anak nya.  Nag-high five pa ang mga ito at nagtawanan.
"Daddy, should drive the car not mommy. I always saw my dad's friends driving them to school. Now, I can tell to my friends I have a dad! "Ang masaya nitong wika.
Napanganga sya sa narinig nyang sinabi ng anak. Ngayon lang ito nagsabi ng ganon never itong nagcomplain na wala itong daddy dahil sinabi nyang patay na ang dad nito bago pa man ito ipanganak .
  Umusad ang sasakyan na di nya namalayan. Wala sa biyahe nila ang kanyang isipan kundi sa isiping nag-uumpisa ng maghanap ang kanyang anak ng father figure.
Nagulat sya ng huminto ang sasakyan sa harap ng opisina. Akmang bubuksan ang pintuan ng naunahan sya ni Charles sa pagbukas noon.
Inabot nito ang isang kamay nya at inalalayan sya palabas.
"T-thanks, "ang nautal nyang wika rito. Di nya masalubong Ang mga nanunudyo nitong tingin at hagod sa kanyang kabuuhan.
Padedma nya itong tinalikuran ng mahagip nito ang bisig nya. Hinila sya pabalik sa tabi ng sasakyan.
"Anu ba Charles?! "Ang mahina nyang wika rito. Matatalim ang matang tiningnan nya ito.
"Just wanted to tell you.... you look lovely in that dress. "Ang sabi nito. Tiningnan sya ng may pagtatangi. Bahagya pa syang isinandal sa hamba ng pintuan at naglakbay ang likod ng palad nito sa makinis nyang mukha. Masuyong humaplos patungo sa kanyang labi.
Nakatanga lamang sya sa ginawi nito. Di alam ang sasabihin. Di nya maalis ang pagkakatitig sa  mata ng lalaki. Tila sya napako sa kainatatayuan. Walang namutawing salita sa kanyang mga lab I.
"I been wanting to kiss those lips of yours since the first day I arrived here. "Wika nito na bahagyang inangat ang kanyang baba. Napatingala sya rito. Nagtama Ang kanilang mga mata. Nabasa nya ang kakaibang emosyong sumungaw sa mata nito. Pero agad din iyong pinalis ng lalaki saka ngumiti ng mapait.
Napalunok sya ng di sinasadya. Naramdaman nya ang pag-alinlangan ng lalaki.
"But you're too far away . You always keep your distance away from  me whenever am around. Why Mitch? Am I that hard to accept again in your life? "Ang mahina nitong wika sumungaw ang lungkot sa mga mata ng lalaki.
Para nman syang naguilty sa sinabi nito. Para syang sinuntok sa katotohanan ng sinabi nito. May kung anung damdamin syang nakapa sa dibdib. Gusto nya sana itong yakapin.
  Gusto nyang mapaiyak sa harap nito ngunit pinigil nya ang sarili bago pa man nya makalimutan kung nasaan silang dalawa ng oras na iyon.
"T-this is n-not the r-right place to talk Charles... "ang nautal nyang saad sa lalaki. Bahagyang pumiyok Ang boses. Kaya iniyuko nya ang mukha bago pa man sumungaw Ang nagbabadyang butil ng mga luha sa kanyang mga mata.
"Mitch.... "ang nahihirapang wika nito ngunit agad nya itong tinalikuran. Malalaki ang hakbang na tinungo nya ang opisina.
Mabuti na lamang nasa labas pa ang iba nilang tauhan. Nagkakape kaya malaya nyang napakawalan ang pigil na emosyon sa labas pa lamang .
Di nya napigilang wag mapaiyak ng tuluyang makapasok sa loob.

She still have a special feeling for Charles but it's not yet the right time.  Ayaw nyang muli syang magkamali uli. May isang bagay syang gustong marinig sa mismong labi ng lalaki. Ang bagay na parang nawawalan na sya ng pag-asang maririnig pa iyon sa mga labi nito. Mula noon hanggang ngayon na di nito kayang ibigay sa kanya.