the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 3

*Hope Kamilton*

"Nicky wat is er?" Vraag ik voor de zoveelste keer.

"Niks." Zucht ze, ze kijkt naar iets wat achter me gebeurd. Ik draai me om, en zie allemaal meisjes om een groep jongens.

"Is het Liam?" Ze knikt. Ze speelt met haar haar.

"Ik vind het gewoon niet leuk." Zucht ze. "Ik ben jaloers. Yippie!" Zegt ze met jazz hands. Ik rol mijn ogen.

"Nicky. Rustig. Hij houdt van je! Je moet blij zijn dat ze net gewonnen hebben." Ik eet een stuk van m'n appel. "Ze weten toch allemaal dat jij met Liam hebt?" ze knikt. "Als er een meisje iets doet, dan komt er heus wel een teamlid in actie." ze knikt, maar blijft toch kijken. We zitten in de kantine van het stadion. Heel groot, dus er kan wel 1000 man in. Ik zie overal voetballers staan.

"Nicky!" roept Liam, Nicky staat op en loopt naar hem toe. Ik zucht en speel met mijn drinken.

"Hello." ik kijk op en zie Daniel zitten.

"Wat?" vraag ik. Het kwam er botter uit dan ik bedoelde.

"Wat is er snoepje?" Hij laat zijn vingers over mijn wang gaan.

"Ik ken je verhaal. Stop maar." Ik pak zijn hand en gooi hem een oort weg.

"Er zijn zoveel goede verhalen over me. Vertel er maar 1." grijnst hij, ik kijk of iemand mij kan helpen.

"Ga weg!" roep ik voor de zoveelste keer.

"Uh, nee." Grijnst hij eigenwijs.

"Daniel ga weg! Je hebt mijn zus gebruikt!" Hoe krijg ik hem weg? In mijn ooghoek zie ik iemand aankomen.

"Hoe hee-" Tot Blake hem afkapt.

"Graft, flikker op. Ze wilt je hier niet hebben." ik kijk naast me en zie Blake staan. Daniel bromt wat, en staat op. Blake neemt plaats.

"Ik vroeg ook niet voor jou aanwezigheid." mompel ik.

"En toch ben ik er." ik rol mijn ogen, en kijk naar Nicky. Ze is aan het praten met 1 van de fans. "Wil je wat drinken?" ik kijk hem fronsend aan, seriously?

"Ik neem zelf wel wat." Hij neemt er geen genoegen mee, en vraagt door.

"Kom op. 1 drankje. Hoeft niks van drank te zijn, ik ben niet zoals die gast die hier net zat." zucht hij.

"Ken je hem?" Vraag ik geïnteresseerd, hij knikt zuchtend.

"Dat vertel ik je pas als je wat te drinken neemt." grijnst hij. Ik zucht, en kijk op het kaartje.

"Doe maar breezer." hij knikt, en loopt weg.

Slim aangepakt, Blake. Hij heeft z'n tenue al aan, en ik moet zeggen dat het hem goed staat. Dat mag ik toch wel denken? Ik blijf een meisje...

"Cameron toch?" Vraag ik voor de zekerheid. Hij knikt, en zet zijn lippen tegen het glas water wat hij in zijn handen heeft. "Nou, vertel." ik neem een klein slokje van de orange breezer.

"Ik ken hem van voetbal. Hij zat ook eerst in dit team, voor mij. Hij haat me, omdat ik volgens hem zijn plek heb ingenomen. Nu haat hij me voor het leven. Maar de trainer heeft duidelijk gezegd dat hij niet goed genoeg was. Hij had gemiddeld 1 goal per seizoen. Zijn conditie ging naar achteren. Ze zagen mij spelen, en het klinkt raar, maar ze kochten me van OUL. Nu sta ik in de spits, samen met Brown." ik luister aandachtig naar zijn verhaal. Hij heeft een accentje.

"Kom je uit een ander land?" vraag ik, hij knikt.

"Madrid, Spanje." ik knik.

"Ik kom gewoon uit Londen." grinnik ik. Hij glimlacht, en een jongen met lange krullen komt ook aan tafel zitten.

"Hey, beautiful." zegt hij zwoel.

"Hoi." ik neem een slok van m'n breezer.

"Hoe gaat het?" Vraagt hij, en hij neemt een slok uit zijn bidon.

"Ik denk wel goed. Maar alsjeblieft, ga weg." zijn grijns verandert in een chagrijnige blik. Cameron grinnikt, en ik begin ook te lachen.

"Ik mag jou wel, Hope." Hoe kent hij mijn naam? "Liam en Nicky." ik knik.

"Sorry, ik moet gaan. Ik moet gaan trainen." hij raakt mijn hand even aan, en staat op. Ik kijk hem na, en kijk dan naar Nicky die grijnzend naar me kijkt. Ze komt dichterbij en gaat op de plaats zitten, waar Cameron net zat.

"Ik zag het wel," grijnst ze, "jij zat hier gezellig met nr. 14 te praten." ik rol mijn ogen, en knik dan.

"Hij heeft een naam, hoor." Snauw ik.

"Yup, maar ik vind het geen leuke naam." ik kijk haar fronsend aan.

"Why?" Vraag ik niet-begrijpend.

"Cameron, WOW wat leuk." Zegt ze overdreven. Nu heb ik het gehad.

"Liam is niet veel beter." ik sta op, en loop naar het veld toe waar ze aan het trainen zijn.

Ze rennen rondjes om het veld. Veel mensen moedigen hun aan. Ik neem een slok van mijn breezer. Er klinkt muziek, dus luister ik ernaar terwijl ik naar de jongens kijk. Er zit niet echt een uitblinker bij van knapheid. Ja, Cameron is best knap. Je ziet ook gewoon echt dat Cameron's conditie het beste is, wat ik grappig vind. Ik steun met mijn armen op de palen rond het veld. Cameron komt langs en kijkt me even glimlachend aan. Nicky komt naast me staan, en probeert oogcontact te maken. Had ze maar niet moeten zeggen dat zijn naam stom is.

Waarom werd ik eigenlijk boos? Als zij dat vind moet ze dat zelf weten. Maar het is geen stomme naam!