the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 49

*Cameron Blake*

We lopen het vliegveld af. We zijn eindelijk weer in Engeland, London. Ik ben daar zo blij mee! Ik vond het niks bij mijn vader, en nog steeds mag ik hem niet. Ja, ik heb hem op het verkeerde pad gezet. Maar soms moet je dat toch? Ik kijk rond en zie Mira staan. Ik glimlach als ze begint te rennen. Ik laat Hope los en begin ook te rennen. Ik til haar op en druk gelijk een kusje op haar wang. Ze moet giechelen en drukt een kusje op mijn mond.

"Ik hou van je." Giechelt ze. "Ik ben blij dat ik je weer zie." Ik grinnik en druk nog een kusje op haar voorhoofd. Als ik haar zo zie, wil ik ook een kindje. Zo lief en klein en er voor zorgen lijkt me geweldig. Samen met Hope. Maar ik weet dat ze er nog niet klaar voor is. Ik zou er ook niet klaar voor zijn, ik zit nu in mijn speelseizoen. Al zou ik het niet heel erg vinden. Zo'n klein meisje, van mij en Hope. Ik zou het heel graag willen.

"Waarom praat je niet?" Lacht ze. Ik kijk haar aan, en ga met mijn hand door haar haren. "Ga je mee naar huis?" Ik haal mijn schouders op.

"Wil jij graag naar huis?" Vraag ik aan Hope, ze haalt haar schouders op. "Want ik ga waarschijnlijk naar mijn moeders huis." Ze knikt.

"Ik ga wel naar mijn eigen huis." Glimlacht ze. Ik knik en pak haar hand met mijn vrije hand vast. Robert heeft mijn koffer vast en Hope heeft haar eigen koffer vast. Ik praat tegen Mira, en natuurlijk ook tegen Hope.

☆_☆_☆

"Gaan jullie trouwen?" Vraagt Mira, ik kijk haar niet-begrijpend aan.

"Ik hoop het ooit wel." Droom ik. Ze giechelt. "Niet lachen." Ik kijk haar aan, waarna ze haar hoofd schud. "En ga jij een keer trouwen?"

"Ja, ik ga met mijn prins op het witte paard trouwen." Glimlacht ze. Ik grinnik en leg mijn hand op haar buik. We liggen namelijk op mijn bed. "En jij bent de prins met de voetbal." Lacht ze. Ik sluit mijn ogen. "En... Hope is als jullie trouwen, de prinses. En jullie leven dan nog lang en gelukkig." Ik grinnik. "Krijg ik dan ook neefjes en nichtjes? En hoeveel?"

"Ja, tuurlijk." Glimlach ik. "Moet ik natuurlijk wel aan de ooievaar vragen." Ze knikt heel snel.

"Ik wil weten van hoeveel kinderen ik een tante word." Glimlacht ze. Ik grinnik.

"Wat als ik doorgeef aan de ooievaar, dat jij een neefje en nichtje krijgt?" Ze vergroot haar ogen en knikt. "Maar niet hoeveel. En ook niet wanneer." Ze trekt een pruillip. "Sorry, liefje." Ze zucht.

Ik pak mijn telefoon en open snap. Ik zie dat Neymar me een snap stuurde. Ik grinnik als ze het lied van Barca zingen. Ik kijk ook de snap van Hope. Ze heeft een foto gestuurd van haarzelf. Ze ligt op het bed en heeft de bloemenkrans filter gebruikt. "Bored😂" staat erbij. Ik grinnik en bekijk haar trui van Levi's, waarna ik grijns.

Ik maak een filmpje met die hondenfilter van Mira en mij naar Hope en zet eronder of ze ook gezellig komt.

"Ik heb trouwens nog een liedje." Glimlach ik. Ik sta op en kijk in mijn kast, ik pak het blad met de tekst en mijn gitaar. "Little do you know." Het is een echt lied voor als je van je zusje of broertje houdt. Ik ga op de rand van het bed zitten. Ik begin te spelen en zet de eerste woorden in. In dit lied zit wel een hoge noot, die ik haal. Gelukkig...

Als ik klaar ben met het lied, voel ik 2 armen om me heen en lippen op mijn wang. Ik glimlach en sluit mijn ogen.

"Got it." Giechelt Mira. Ik kijk haar aan, en zie dat ze mijn telefoon vast heeft. Ik grinnik en pak mijn telefoon terug. "Foto."

Ik bekijk de foto samen met Hope, en ik glimlach. Hope komt naast me zitten, waarna ze de handjes van Mira pakt.

"Jullie gaan trouwen." Zegt Mira helemaal happy. Hope kijkt haar met een opgetrokken wenkbrauw aan.

"Dat moet mij ook even gezegd worden." Ze kijkt me aan, waarna ik het weg wuif. Ze grinnikt.

"Ik vind het leuk dat je bij familie hoort." Zegt Mira zacht. Hope grinnikt en kijk ze allebei aan. Ook Hope zou een goede moeder zijn.

"Ik ben ook blij dat ik jou mag kennenm." Glimlacht Hope. "Want je bent echt het liefste meisje dat ik ken." Mira giechelt. "En ik hoop dat ik jou heel lang mag kennen." Ze knikt.

"Blijf je slapen?" Vraag ik zacht in haar oor. Ze haalt haar schouders op. "Netflix & Chill." Ik druk een kusje onder haar oor, waarna ik zie dat haar wangen dieprood kleuren.

"Sukkel." Lacht ze.

"Blijf je wel eten?" Ze haalt haar schouders op. Ik kijk op mijn telefoon en zet de foto op instagram. Ik tag Hope erin, en plaats hem. Ik krijg gelijk allemaal likes en reacties. Ik grinnik als ik Neymar's reactie zie.
'Altijd cute'  als ik verder kijk zie ik ook Shawn's reactie. 'He's mine😈' Ik like de reactie en kijk naar Hope en Mira.

"Mira, liefje..." Roept mama.

"Gotta go." Lacht ze. Ze drukt een kus op mijn mond en een kus op Hope's wang. Ze springt het bed af en rent naar de deur.

"Ik ben getagd. Door wie zou dat nu zijn?" Lacht ze. Ik grinnik. "OMG, Shawn's reactie." Ik moet lachen en ga liggen op het bed. Ik krijg weer een melding van Shawn. 'Just kidding😂'

"Netflix & Chill? Zei je?" Vraagt Hope, ik knik lachend. "Dus is dat kinderlijk of grote mensen taal?"

"Grote mensen taal." Lach ik. Wat kraamt ze allemaal onzin uit.

"Jij wilt gewoon huh?" Ik knik. Ze moet lachen.

"Heel graag." Ik pak haar armen, waarna ze op mijn middel gaat zitten. Ze zet haar ellebogen aan beide kanten van mijn hoofd. Ze kijkt me aan.

"Gaat niet gebeuren." Lacht ze. Ik zucht. Ik sta al heel lang droog, al zeg ik het zelf. "Vind je het erg?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

"Nee hoor." Glimlach ik. Ze pakt me aan mijn kin.

"Je hebt onderkin." Lacht ze. Ik kijk naar de deur. "En nu heb je kaaklijn." Lacht ze weer.

"Dus niks te onderkin." Zeg ik bot, ze rolt haat ogen. Ze haalt haar schouders op.

"Heb ik ook hoor." Zucht ze. Ik schud mijn hoofd en druk mijn lippen op die van haar. Ik leg mijn armen om haar nek, en mijn benen om haar middel.

Ze moet lachen, en duwt zich van me af. Ik grinnik en laat mijn benen zakken.

"Je verpest momenten." Lacht ze. Ze laat haar handen zakken en laat ze onder mijn shirt glijden. "Denk je wel eens aan de toekomst?" Ik knik.

"Veel te vaak de laatste tijd." Ze glimlacht, mijn shirt zit nu halverwege mijn buik door haar handen.

"Zit ik er in?" Vraagt ze zacht. Ik knik.

"Of course babe." Glimlach ik. "You are it." Ze moet blozen. "Plus een mini jou."

"Oh my gawd, cutie." Glimlacht ze. En ze port in mijn buik, waarna ik een spastische beweging maak. Ze grinnikt en legt haar gezicht in mijn nek.

"Komen jullie eten?" Vraagt mama. Ik zucht en druk een kusje in haar nek. Ik zuig erop, waarna het een zuigzoen word.

"CAMERON!" Roept ze boos. Ik grinnik en ze gaat van me af. Ik sta lachend op en kijk naar Hope die zichzelf in de spiegel bekijkt. "Gast, we gaan eten. Je ouders en Mira gaan dat zien." Ik haal mijn schouders op.

"Dus?" Vraag ik. Ze sluit haar ogen van frustratie en bijt op haar lip. Ze loopt naar mijn kast. "Hier liggen geen kleren van jou. Alleen in het appartement." Ze kreunt, waarna ik weer moet lachen.

"Dankjewel, dat je me voor schut zet bij je familie." Zegt ze boos. Ze loopt mijn kamer uit, waarna ik haar arm pak. Ik trek haar terug bij me. Ik druk een kusje op haar lippen.

"Rustig babe." Ze glimlacht naar hem.

"Maar thanks." Zegt ze nog steeds beetje chagrijnig. Ik zucht en kijk haar aan. Ik pak een sjaal en geef die aan haar. Ze doet hem om en loopt naar de trap. Ik pak haar hand, en stop mijn hand in haar broekzak