the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 8

*Hope Kamilton*

"Dat komt wel goed. Waar gaan jullie naartoe?" Vraagt hij. Ik ga wat rechter op zitten. En steun mijn hoofd op mijn handen. Ik kijk Cameron aan die zijn handen gewoon onder zijn hoofd heeft.

"Spanje, Barcelona." Grijns ik. Hij knikt, en glimlacht. Als hij glimlacht komen er van die kuiltjes in zijn wangen, wat hem schattig maakt. Ik hoor een klein muziekje, wat me aanspreekt. Slow Motion van Trey Songz. 

"Het is daar echt leuk. Wij gingen daar een keer naartoe met de club." Zegt hij overenthousiast. Ik glimlach.

"Anders ga je mee!" Hij schudt z'n hoofd. "Dat is leuk!" Roep ik enthousiast.

"Dat weet ik ook wel." Hij rolt met zijn ogen en vervolgt ons gesprek. "Maar daar kennen ze ons ook. Ik heb niet echt zin om in de vakantie allemaal foto's te maken, en handtekeningen uit te delen." Zucht hij. Na die zin laat hij even een diepe zucht en draait zijn hoofd wat. Wat er best cute uitziet.

"En als dat niet gebeurd? Ga je dan wel mee?" Grijns ik. Ik kijk naar zijn helderblauwe ogen waar een twinkeling in zit.

"Als je dat wilt." Ik knik gelijk hevig, waarna hij moet grinniken.

"Dat is gezellig!" Hij grinnikt, en gaat met zijn hand door zijn haar.

"Als het mag." Zegt hij een beetje verlegen, wat schattig is.

"Tuurlijk mag dat! Liam is je beste vriend." Zeg ik. Ik kijk op m'n telefoon en zie dat het half 9 is.

"Best wel grappig, eigenlijk." Grinnikt hij. Hij gaat met een hand door zijn haar, zodat het naar boven staat. Waardoor ik moet lachen om het aanzicht. Met rode wangen doet hij z'n haar een beetje plat.

"Wat?" Vraag ik lachend, van net nog.

"Nou elkaar nog maar 3 dagen kennen, en al zo'n goede band hebben." Ik knik, en lach ook.

"Soms is dat gewoon, maar ga gewoon gezellig mee!" Zeg ik schouderophalend. Hij knikt.

"Wanneer gaan jullie?" Vraagt hij. Ik zucht en moet even nadenken.

"De eerste week van Liam's vakantie, en dan blijven we 2 weken. Dus de vierde week van mijn vakantie." Vertel ik. Hij knikt.

"Moet ik het wel vragen aan m'n moeder." Ik knik. Hij gaat met zijn hand door zijn haar

"Ik denk dat ze wel ja zegt. Want ze is echt heel aardig!"

"Ik vind haar de beste moeder van de wereld." Grinnikt hij.

"Mooi toch. Ik wil dat ik dat ook kan zeggen." Zucht ik. Ik bijt op mijn lip, om geen tranen te laten vallen. Wat goed lukt.

"Hey. Ze is toch niet verschrikkelijk?" Vraagt Cameron bezorgd. Hij gaat rechtop zitten.

"Ze mag me gewoon niet en vind Jessie, mijn twin, veel leuker." Zucht ik. Ik bijt op m'n lip om niet te huilen.

"Niet op je lip bijten." Cameron pakt m'n lip en haalt die tussen m'n tanden vandaan. Ik kijk naar beneden, waardoor m'n haar voor m'n gezicht valt. "Die 2 weken zet je die dingen van je af." Ik knik.

"Toen ik je dat veld op zag komen met die grijns, dacht ik echt dat je een typische voetballer was. Arrogant." Floep ik eruit.

"Meerdere mensen denken dat wel. Maar degene die me kennen weten dat dat niet is." Zegt hij zacht. Ik grinnik zachtjes door zijn spontane verlegenheid.

"Ik ga naar huis." Ik sta op, en pak m'n jasje.

"Waarom heb je eigenlijk een jasje aan? Het is warm buiten." Fronst hij.