the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 31

*Cameron Blake*

We staan op het veld, waar het heel warm is. We staan gewoon stil, en we zweten nu al.

"Opwarmen, 5 rondjes rond het veld." Er zuchten er een paar, maar ik begin met rennen. Ik ren naast Harry en samen praten we wat. Hij valt ineens, en ik stop ook.

"Harry, wat gebeurde er?" Vraag ik, als ik hem bij zijn schouders pak en hem omhoog trek. Hij kijkt het veld rond en schudt zijn hoofd.

"Kom, we gaan door." Ik knik schouderophalend en we rennen door.

Als we de rondjes hebben gerend, dan lopen we even naar de coach.

"Brown! Wat gebeurde er?" Vraagt de coach gestresd. De frons tussen zijn wenkbrauwen is diep, wat hem oud maakt. Terwijl hij 35 jaar is.

"Ik uhm was afgeleid." Ik kijk naar Harry die zijn haar goed doet en de andere kant op kijkt. Ik kijk naar zijn blik en zie Daniel staan. Hij maakt een kushandje. Ik kijk Harry weer aan. Wat?

"Ik praat wel even met hem. Ik ben toch aanvoerder." Snauw ik. De coach lacht en knikt. "Wat doet Graft hier?"

"Waar?" Vraagt hij, hij kijkt fronsend rond.

"Alsjeblieft, doe nu niet alsof je neus bloedt. Ik heb hem gezien. Hij gaf je een kushandje, wat had dat te betekenen?" Harry slikt, en kijk naar beneden.

"Wij uhm. Wij hebben zeg maar, uhm iets." Ik kijk hem vreemd aan. Mijn ogen kunnen denk ik zo eruit rollen. Wat? Harry en Daniel, samen? Nee, nee dat kan niet.

Daniel is met tientallen meisjes naar bed gegaan. En nu is hij ineens met Harry?

"Nee, dat kan niet." Zeg ik verzekerd. Het is onzin wat hij zegt. Het kan niet.

"Daniel is uit de kast gekomen." Zegt hij. "We hebben gisteren gezoend, en nu zijn we samen." Ik schud mijn hoofd en loop het veld af, Harry achterlatend.

Ik zie Daniel, pak hem aan zijn arm en duw hem tegen de muur aan. Zijn hals in mijn hand.

"Uit de kast gekomen? Huh?" Hij zwijgt. "Ik geloof er geen ene fuck van."

"Dan geloof je het niet." Zegt hij nors.

"Als je geen ene fuck geeft om Harry, bespaar je moeite dan."

"Waarom geloof je me niet, Blake?" Vraagt hij, happend naar adem. Ik zucht. "Ik weet het, ik heb veel meisjes in bed gehad. Maar dat betekent niet dat ik niet van Harry mag houden. Ik hou nu van Harry, en je dealt er maar mee. Okey?" Ik zucht en laat hem los.

"Als je hem pijn doet, weet ik je te vinden." Ik pak hem bij zijn haar en duw hem tegen de muur aan met zijn hoofd. Hij duwt zijn ogen dicht, en ik loop weg.

"Fuck." Roept hij pijnlijk. Ik loop grijnzend het veld weer op.

De wedstrijd is begonnen en ik kijk rond. Ik zie Hope niet, wat me niet aanstaat.

"Isn't that your girlfriend?" Vraagt Harry als hij bij me komt lopen. Ik kijk naar waar zijn vinger naartoe wijst, en zie dat Hope langs de mensen op haar stoel gaat zitten.

"Oh my god she wears that dress again." Zucht ik Hopeloos. "She knows it drives me crazy!" Harry kan zijn lach bijna niet inhouden.

*Hope Kamilton*

"Wat heeft ze?" Vraag ik, als ik zie dat Isabel Irem een foto heeft gestuurd.

"Enkel verstuikt." Lacht ze. Ze stopt haar telefoon weg, en we kijken verder.

"Dit is echt erg. Cameron is afgeleid." Grinnik ik. Irem haar schaterlach komt tevoorschijn.

"Geef mij maar de schuld. Ik zei dat je die jurk aan moest." Lacht ze. Ik grinnik. Weer kijkt Cameron mijn kant op en likt zijn lippen.

Het eindsignaal van de eerste helft geven ze, waardoor Cameron naar de coach gaat. Hij praat even met hem, en lacht met hem.

Dan komt hij deze kant op, en gaat op en verhoging staan zodat hij me kan zien en kan steunen op het hek voor me. Hij kijkt me aan.

"Waarom die jurk, ik speel niet goed en kijk steeds naar jou. Ik krijg zin in je." Ik voel dat ik moet blozen door zijn woorden, en hoor hoe Irem in de lach schiet.

"Cam..... Irem heeft deze jurk uitgekozen." Hij knikt, en pakt mijn handen vast. "Dus geef haar de schuld." Hij grinnikt, maar kijkt dan om als zijn naam word geroepen.

"Ik moet weer gaan." Ik knik, en hij drukt een kus op mijn lippen. Hij rent terug en ze gaan in een kring staan. Ik zie Cam de hele tijd praten, wat een aanvoerder hoort te doen natuurlijk.

"Hoe gaat het eigenlijk met jullie 2?" Vraagt Irem als ze een hotdog in haar mond propt. 

"Goed, we hebben het bijgelegd. Hij heeft gezworen dat hij het nooit meer zou doen, dus daar ben ik heel blij mee." Ze knikt. En zet haar zonnebril op.

"Goedzo!" Lacht ze met volle mond. Ik grinnik en kijk hoe ze op hun plaatsen gaan staan. Ik pak een pepermuntje en stop die in mijn mijn mond.

☆_☆

"Je was geweldig!" Zeg ik als Cam bezweet naar ons toe loopt. Hij grinnikt.

"Dankje, alleen had ik graag nog een doelpunt willen zetten." Ik zucht en rol mijn ogen.

"Je hebt er 3 gezet! Je moet trots zijn. Die Pepsi, denk ik, kwam niet eens aan de bal." Cam moet lachen en loopt zijn kleedkamer in. Ik wacht en zie Irem en Michael. Ze zijn leuk samen! Ze zeggen elkaar denk ik leuke dingen, want ze glimlachen steeds.

Ineens voel ik een arm om me heen, en kijk om. Ik hoop Cameron te zien, maar zie Harry staan.

"Harr-" Hij kapt me af, door zijn vinger op mijn lippen te plaatsen.

"Ik wil je wat vertellen, Cam weet het ook al." Ik knik schouderophalend. Hij trekt me mee naar de bezemkast. Ik zucht en ga tegen de muur aanstaan.

"Wat wil je zeggen?" Hij doet een lichtje aan.

"Ik ben verliefd." Ik knik. Nu moet hij nog gaan zeggen op wie. Ik hoop zo dat diegene ook op hem is. Want hij is echt heel lief.

"Mooizo."

"Het is Daniel." Ik moet hoesten en kijk Harry aan alsof hij gek is, wat hij ook is. "We zijn samen." Ik kijk naar de grond, en kijk dan Harry weer aan.

"Waarom vertel je het eigenlijk aan me?" Vraag ik zacht.

"Cam weet het ook. En ik wil vrienden zijn." Zegt hij zacht.

"Natuurlijk Harry. Je bent een hele  aardige jongen." Glimlach ik. Hij knikt, en geeft me een knuffel.

"Hope?" Roept Cam. "Hope?"

"Ik moet gaan, voordat hij 911 belt." Hij knikt lachend, en ik loop het hok uit. Harry komt achter me aan. En Cam kijkt fronsend onze kant op.

"W-wat?" Vraagt Cam.

"Er is niks gebeurd. Hij heeft alleen verteld over Darry." Cam barst in lachen uit.

"Darry? Wat is dat?" Vraagt Harry aan me, ik kijk hem grijnzend aan.

"Darry is: Daniel + Harry = Darry." Harry rolt zijn ogen. Cam pakt mijn hand en trekt me naar zich toe.

"Gaan we mijn overwinning vieren?" Vraagt hij, ik knik. "Waar?"

"In de kroeg." Antwoord ik hem. Hij pakt mijn hand vast.

"Is goed. Ik vind het helemaal goed." Grijnst hij. We lopen het stadion uit. We lopen door de straten. Ik zoek de kroeg van het team. Dat is allemaal gratis, en word door de coach betaalt. De coach heeft toch geld zat, en dat was zijn eigen uitspraak.

Als ik merk dat hij super irritant word, word ik er gek van. Hij begint ook seksistische dingen in mijn oor te vertellen, wat heel irritant is.

"Cam, stop." Roep ik boven de muziek uit. "Stoppen of ik ga weg." Hij stopt niet en ik loop de kroeg uit. Ik ben er even helemaal klaar mee.

Hij komt me niet eens achterna.  Ik loop gewoon terug naar het hotel, dat weet ik wel te vinden. Maar ik weet ook dat het megaver lopen is.

"Lift nodig?" Vraagt iemand, ik kijk om en zie Lets zitten in zijn auto. De grootste vijand van Cam. "Hallo?" Lacht hij. Ik knik. Moet Cam maar een beetje normaal doen. "Stap maar in." Ik stap in de grote auto, en hij rijd dan weg.