the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 20

*Cameron Blake*

We staan met Liam voor de deur. Mijn moeder is mee, en Hope mocht van mij ook mee. Want het zou kunnen dat ze hier vaak is, vanwege haar moeder. Liam maakt het niet uit dat ze hier misschien vaak gaat komen. Ze mogen elkaar graag, en daar ben ik blij mee. En Liam heeft toch ook een vriendin. Ze heet Isabel. Ze is best aardig, maar ze is er niet zo vaak.

Hope heeft mijn hand vast en staat tegen me aan. We lopen het appartement in, en we kijken meteen rond. Ja, ik weet al hoe het er allemaal uitziet. Ik kan er nu al gelijk in, ik moet alleen nog mijn slaapkamer in orde maken. Alles hebben we al erin gezet.

Mijn moeder is weg. Hope is er nog.

"Wij gaan zo even kijken voor morgen." Zeg ik, en Liam kijkt onze kant op.

"Is goed, moet alleen mijn haar nog even doen." Zucht ze, ik doe haar haar uit haar knot.

"Ik ga je haar doen, heb je borstel?" Ze zucht en pakt de borstel uit haar tas. Ze geeft hem aan mij, en ik borstel haar haar door. Ik verdeel haar haar in 2, en maak een staart van het rechterdeel. Bij het linkerdeel begin ik in te vlechten. Vraag me alsjeblieft niet waarom ik dat kan, want ik weet het zelf ook niet. Als ik klaar ben zet ik het vast. Zodat de achterkant nog los is. Ik vlecht het in, maar maak geen vlecht. Heel raar...

Als ik met allebei de kanten klaar ben, kam ik het nog even door en druk ik een kusje in haar nek.

"OMG, Cam. Dit is echt mooi!!" Zegt ze als ze in de camera van haar telefoon kijkt. Ze gaat met haar hand door de haren die los zitten. Ik glimlach.

"We gaan." Zeg ik, ik sta op en pak haar hand vast. Ze staat ook op en we zeggen Liam gedag.

We gaan gewoon lopend naar de stad. Het is niet ver weg, dus we zijn er snel. Ik stop mijn hand in haar broekzak aan de achterkant.

"Moet ik een jurk aan?" Vraagt ze, als we in een winkel met jurkjes staan. Ik knik. "Okey...." Ze loopt voor me uit en kijk de rekken door. Ze pakt een leuk bordeau jurkje. Het lijkt een beetje op het groene jurkje van onze date. Ze houdt het jurkje voor haar, en schudt gelijk haar hoofd. Ze hangt het terug.

"Je mag veel passen, hè?" Roep ik door de winkel heen. Ik zie dat ze rode wangen krijgt en gewoon doorgaat. Ze pakt het jurkje terug en hangt die over haar arm.

Ik ga op het stoeltje tegenover het pashokje zitten en kijk een beetje op mijn telefoon.

"Cam?" Vraagt Hope. Ik sta op en stop mijn telefoon in mijn broekzak. Ik open het gordijn en zie Hope in een mooi wit jurkje. Ze heeft halflange kanten mouwen. Het staat haar beeldig.

"Wat is er?" Vraag ik, en ik leg mijn handen op haar heupen.

"Deze jurk heb jij uitgekozen. Ik heb £90 pond bij. Maar deze kost £120... Wat vind jij?" Vraagt ze zacht en best onzeker.

"Ik.... Hij..... De jurk staat beeldig." Sotter ik, ze krijgt rode wangen. "Anders betaal ik de rest wel." Ik druk mijn lippen op haar nek.

"Nee, Cam! Dat wil ik niet. In Spanje heb je me ook verwend." Zucht ze. Ik knijp zachtjes in haar heupen en draai haar om. Ik duw haar tegen de muur aan.

"Ik betaal de £30 pond." Fluister ik, waarna ik onze lippen laat raken. Ze legt haar handen in mijn haar en kriebelt met haar vingers in mijn haar.

"En past de jurk?" Vraagt de vrouw buiten. Ik ga naar achter, maar Hope trekt me terug aan mijn kraag. Ik schrik van wat ze doet. "Hallo, mevrouw?"

"Ja, hij past." Zegt ze, en ze drukt haar lippen weer op die van mij.

"Hope." Mompel ik grinnikend. Ik vind het ergens wel leuk dat ze zo is. Niet dat het per se verder hoeft te gaan. Maar dit is al leuk.