the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 25

*Hope Kamilton*

Morgen vertrekt hij, wat ik echt niet leuk vind. Ik lig in bed naast Cameron die nog slaapt, wat lief is. Hij heeft zijn hoofd op mijn buik liggen, en ik heb mijn hand in zijn haar. Ik ben altijd eerder wakker dan Cameron.

"So we're taking the long way home." Neurie ik.

"'Cause I don't wanna wasting my time alone." Neuriet Cameron na mij, ik grinnik om zijn heesheid.

"Cam?" Vraag ik, ik streel met mijn vinger over zijn bovenarm. Zijn adem op mijn buik voelt zo geweldig aan.

"Hm." Murmelt hij. Ik glimlach.

"Ben je wakker?" Nu gaat het komen hoor.

"Nee." Kreunt hij, hij legt zijn arm om mijn benen heen en verschuift zijn hoofd een beetje. "Een beetje. Maar wil nog verder slapen."

"Ik ook. Ik ben moe, maar ik kan niet verder slapen." Zucht ik. Cameron laat me los en draait me op mijn zij, met mijn rug naar hem toe. Hij gaat achter me liggen en pakt met zijn rechterhand mijn rechterhand vast. Ik sluit mijn ogen en val weer een beetje in een slaap.

☆_☆_☆

Ik open weer mijn ogen en kijk Cameron aan, die mij ook aankijkt. Ik krijg lichte blosjes, omdat ik weet dat hij al naar me keek. Ik kijk hem glimlachend aan, en zijn vinger gaat over de contouren van mijn lippen.

"Our love is more than a little love." Zegt hij schor, ik glimlach en draai me om naar hem. Ik kijk hem aan met mijn halve ogen, omdat ik nog niet helemaal wakker ben. Ik ga met mijn hand door zijn haar.

"Morgen moet ik je al missen." Zeg ik zacht, hij haalt zijn schouders op. "Vind jij het niet erg, dan?"

"Jawel, maar we kunnen elkaar nog steeds berichtjes sturen. En bellen. En dan kan je wachten tot we elkaar weer zien." Ik knik, en pak zijn handen. Ik druk mijn lippen op die van hem, en leg mijn been om zijn middel heen. Hij gaat op zijn rug liggen, zodat ik op hem zit.

"Vandaag is onze laatste dag samen." Hij blijft kusjes drukken op mijn lippen. "En heel de dag blijven we bij elkaar." Ik knik en stop mijn haar in een knot bovenop mijn hoofd.

"Waarom worden jou ogen steeds groener?" Vraagt Liam als we met zijn vieren aan tafel zitten. Ik haal mijn schouders op. Ik weet het niet. Cameron legt zijn hand op mijn knie en knijpt er zachtjes in. Ik kijk hem aan en zie dat Isabel en Cameron elkaar aankijken. Hij blijft maar mijn knie masseren. Hij kijkt mij aan, en drukt een kusje op mijn lippen. Ik glimlach en eet verder.

"Hope." Zegt Isabel. Ik kijk haar aan, en zie dan dat Cameron mij ook glimlachend aankijkt. "Ik wil je iets geven." Ze staat op, pakt iets uit haar tas. En geeft een envelop aan mij. Ik kijk haar fronsend aan, en kijk dan naar de envelop. Ik maak hem open en kaartjes komen tevoorschijn. "Lees maar."

"Kaartjes voor Shawn Mendes zondag 14 april." Ik slik en kijk Isabel vrolijk aan. Ik ga staan en geef haar een knuffel. Oh my gawd, dit is geweldig.

"O my gawd. Isabel dit had niet gehoeven." Glimlach ik, met tranen in mijn ogen.

"Jawel. Even nog bij jullie favoriete zanger en dan afscheid nemen." Ik kijk Cameron aan, en glimlach.

☆_☆_☆

We zitten in de auto naar het concert toe. We hebben staanplaatsen, dus proberen we helemaal vooraan te komen staan.

"Mag ik met je op de foto?" Vraagt een jongen. Cameron knikt en laat me los. Ik moet de foto maken en maak hem ook. Ik geef de telefoon terug, en Cameron omhelst de jongen nog even, waarna hij wegloopt met een jongen.

We staan vooraan en ik ben best zenuwachtig. Ik ga zometeen de ster van dit moment zien! Cameron staat achter me met zijn armen om mijn middel heen. We wiegen een beetje heen en weer, tot we de muziek van Treat You Better horen. Shawn komt op, en meteen krijg ik tranen en kijk omhoog. We staan precies voor hem. Hij kijkt onze kant op en knipoogt. Heel veel meisjes rond ons beginnen als gekken te schreeuwen en naast mij staat een jongen die huilt. Niet dat dat erg is, het zijn gewoon de spanningen en emoties die eruit komen.

"Ik was bijna vergeten dat jij hem kent." Glimlach ik. Hij grinnikt en drukt een kus op mijn wang. Ik zou graag een keer willen weten hoe het leven van zo iemand eruit ziet. Ik denk dat het een complete chaos is.

Ik sta mee te zingen met Treat You Better wat Cameron alleen maar laat glimlachen.

Ik pak mijn telefoon als de eerste klanken van Mercy de zaal vullen. Ik houd mijn telefoon hoog, zodat ik een mooi beeld kan krijgen. Hij gaat door zijn knieën en pakt mijn telefoon. Hij geeft de telefoon aan iemand die ook op het podium staat, maar niet de muziek maakt. Hij filmt van dichtbij.

Hij stopt mijn telefoon in zijn zak. Ik slik, en kijk Cameron aan.

"Die krijg je zo wel terug." Grinnikt hij, en hij legt zijn neus in mijn nek. Ik glimlach en zing mee met Something Big.

We lopen door de gangen, backstage. Een grote man leidt ons. Hij is 2 koppen groter dan ons. We lopen hand in hand, en nu ben ik niet meer zenuwachtig. Omdat ik hem al een keer heb gezien. Maar voordat hij ging zingen, was het wel spannend.

We komen bij een kleedkamer, waar 'Shawn Mendes' opstaat. De man klopt, maar hoort geen geluid. Hij doet hem open en kijkt rond.

"He isn't here." Zegt hij, als hij zich omdraait. Hij hoort bij 'team Shawn', zo noem ik het dan. Ik voel een hand op mijn rechterschouder en Cameron op zijn linkerschouder. We kijken achter ons en daar staat Shawn. Ik glimlach en geef hem gelijk een knuffel.

Ik weet nog wel dat ik 1 jaar geleden zijn clip 'Life Of The Party' heb gezien. En ik in tranen zat te kijken op mijn kamer op mijn mini laptop. Ik zat in de hoek. Mijn moeder had me vernederd, voor heel mijn familie. Dus ik ging wat opzoeken en kreeg dat liedje.

Hij geeft mijn telefoon terug, en ik bedank hem glimlachend.

"Dankjewel. Dankje dat je het wilde filmen." Glimlach ik, en ik kijk in zijn bruine ogen. Hij glimlacht, en kijkt Cameron aan die zijn grip om me verstevigd. Ik glimlach naar Cameron.

"Ach, nu heb je in ieder geval mercy gehoord en gefilmd." Grinnikt hij, ik grijns.

"Willen jullie een keer samen een liedje zingen?" Vraag ik. Shawn loopt zijn kleedkamer in en gaat op de bank zitten.

"Ik vind het prima!" Zegt Shawn gelijk enthousiast. Ik glimlach en we lopen de kleedkamer ook binnen waarna de grote man de deur sluit. "Dat is trouwens Taylor, noem hem maar Tay." We knikken en gaan allebei op de andere bank zitten.

"En jij." Ik kijk Cameron aan, en zie dat hij dichtbij me zit. Ik kijk naar zijn lippen en moet me inhouden om mijn lippen niet op de zijne te drukken. Al zou ik dat wel doen, maar het is stom als er mensen zijn.

"Ja! Het lijkt me leuk!" Ik glimlach, en Shawn pakt zijn gitaar waarna hij die overhandigt aan Cameron. "Welk lied?"

"Dat lied wat we toen speelden. Uhm, het heette..." Shawn weet niet meer hoe het lied ging, dus humt hij wat.

"Het lied heette She Told Me." Zegt Cameron snel, Shawn knikt en maakt de eerste klanken.

"Eerst naast elkaar zitten, dan kan ik filmen!" Cameron knijpt zachtjes in mijn heup en staat op, om vervolgens naast Shawn te gaan zitten. Ik haal mijn telefoon tevoorschijn en film ze met tranen in mijn ogen. Hun stemmen kleuren zo goed bij elkaar!