the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 39

*Hope Kamilton*

Ik trek mijn kerstjurkje aan. Het heeft niks met Kerst te maken, maar ik heb het er speciaal voor gekocht. Vandaag ga ik kennis maken met Scott. Waar ik heel veel zin in heb!

Eindelijk kan ik hem zien. Hij voelde echt al wat voor me, wat ik niet snap. Want wat ben ik? Ik ben een zielig meisje... Dat is wat ik ben.

Ik mis Cameron nog heel veel. Ik wil hem terug, maar hij mij niet. Hij heeft me niks laten weten. Op zijn snapchat niks en op zijn instagram niks. Als hij me nu zou vragen zou ik nog steeds ja zeggen.

Ik heb dat Scott ook duidelijk gemaakt. Ik wil geen ander vriendje, ik wil alleen Cameron. Ik wil vrienden worden met Scott.

Ik zucht en kijk mezelf nog 1 keer aan. Ik ga naar de stad. Waar Scott en ik elkaar ontmoeten.

☆_☆_☆

Ik ga op de plek zitten waar we gereserveerd hebben. Ik moet even wachten, maar hij komt door de deur en ik krijg een glimlach op mijn gezicht.

"Scott." Glimlach ik. Hij glimlacht terug en loopt naar onze tafel. Ik sta op en geef hem een knuffel.

"Eindelijk kunnen we elkaar ontmoeten." Zucht hij. Hij doet zijn sjaal af, en zijn jas uit. Ik kijk rond en zie tot mijn grote schrik Cameron zitten met een meisje. Hij is me dus al vergeten.

Als onze blikken kruizen, zie ik een verbaasde blik. En daarna weet ik het niet meer, want ik kijk weer naar Scott.

"Ken je hem?" Vraagt Scott. Ik knik en kijk naar beneden.

"Hij is mijn ex." Zucht ik. "Mijn eerste grote liefde en mijn eerste ex."

"Hij speelde bij mij." Zegt Scott. Ik kijk op en kijk in de bruine ogen van Scott.

"Jij kent hem?" Hij knikt. En zucht.

"Hij haat me." Ik rol mijn ogen. Typisch iets voor Cameron. Hij haat iedereen.... "Maar hij mag toch niet zo snel mensen." Ik schud mijn hoofd.

"Nope." Even is het stil en kijk ik weer naar Cameron die met een strakke lijn naar ons kijkt. "Maar kunnen we het over iets anders hebben." Scott knikt.

"Graag." Glimlacht hij. Hij is nog knapper en liever dan ik dacht.... De serveerster komt eraan, en blijkt Scott ook te kennen.

"Hey, Scott." Glimlacht ze. "Hoe gaat het?" Scott zucht en knikt wel.

"Het gaat wel hoor." Ze knikt en neemt onze bestelling op. Ik kijk haar na.

"En hoe gaat het eigenlijk?" Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

"Nu ik jou zie, goed." Glimlacht hij. Ik giechel en moet blozen. Ik voel Cameron's ogen gewoon in me prikken... "Hij kijkt je de hele tijd aan." Ik zucht.

"Na het eten gaan we gewoon de stad in." Hij knikt glimlachend.

☆_☆_☆

"Ik wil graag morgen nog een keer met je afspreken." Glimlacht Scott. Ik glimlach terug, en knik.

"Ik ook." Hij komt dichterbij en drukt zijn lippen op de mijne, waardoor ik hem terug kus. Ik leg mijn hand in zijn nek. En kijk hem daarna weer aan, waarna hij glimlacht.

"Tot morgen. Ik kom je ophalen, net als vandaag." Ik knik. En loop naar binnen. Ik glimlach en loop meteen naar boven.

Ik begin te dansen op mijn muziek en te zingen. Heel de kamer ga ik door.  En Cameron lijkt mijn hoofd uit te zijn. Hij zat daar met dat meisje, dus het is officieel klaar tussen ons.

Ik draai vier keer rond tot ik 2 armen om me heen voel en ik recht in 2 blauwe ogen kijk. Ik ga meteen achteruit en kijk Cameron aan.

"Wat doe je hier?" Vraag ik zonder hem aan te kijken. Ik kijk naar de grond, en sta aan de andere kant van mijn slaapkamer.

"Ik wilde weten wie die jongen was." Zegt hij nors. Nu kijk ik hem wel aan. Komt hij hier alleen maar omdat hij wilt weten wie dat was? "Ik heb je wel zien zoenen met hem. Dus vertel op."
Ik schrik van zijn toon, waardoor ik hem bang aan kijk.

"Scott." Hij slikt. "Wacht... Jij moet hem kennen, dat zei hij zelf." Zeg ik zacht. Ik ben bang voor hem.

"Ben je ons vergeten dan?" Vraagt hij nu zacht. Ik kijk hem aan, maar kan het niet.

"Ja." Zeg ik als ik naar de grond kijk. Hij loopt dichterbij en pakt mijn kin vast.

"Kijk me aan en zeg dat je niet meer van me houdt en dat je verder wilt met Scott." Ik knik, slik, sluit mijn ogen en kijk hem dan aan.

"Cameron, ik hou niet meer van je en ik wil verder gaan met Scott." Er rolt een traan over zijn wang. Waarom ben ik zo dom? En zeg ik dit?

"Okey, ik zal je voor de rest met rust laten." Ik knik. Hij pakt mijn hand en geeft er een kusje op. Ik wil hem zo graag vertellen dat ik met hem verder wil.

☆_☆_☆

"Waarom?" Vraagt Jessie, ze kijkt me boos aan. Ik haal mijn schouders op. "Ga hem terug halen, alsjeblieft! Hij houdt van jou en jij van hem!"

"Ik weet het, ik ben zo dom..." Ze rolt haar ogen. "Wil je me helpen?"

"Hoe? Moet ik Scott op een afstandje houden. Moet ik Cameron halen." Ik haal mijn schouders op. Ik weet het niet meer....

"Je moet het goed maken." Zegt ze. Ik knik met tranen in mijn ogen. Ik ben zo slecht bezig...