the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 5

*Hope Kamilton*

Ik word wakker door m'n telefoon. Ik doe vermoeid m'n ogen open, pak m'n telefoon en zie Nicky staan. Ik ongrendel hem en zet het geluid uit, sorry Nicky. Ik heb zo'n hoofdpijn. Ik kijk m'n kamer rond.

Wacht wat? Sinds wanneer heb ik een kamer met allemaal trofeeën? Ik kijk naar het raam, en zie dat dit niet mijn buurt is. Daardoor zie ik Cameron slapen. Ik schrik heel erg, en kijk onder de deken. Gelukkig, ik heb m'n kleren nog aan, behalve m'n jeans dan en schoenen. M'n jeans hangen over de bank die in de kamer staat. M'n schoenen staan naast het bed.

Cameron ligt er lief te slapen. Z'n haar warrig, zachte snurkjes uit z'n mond en z'n rustige ademhaling. Ik moet hem toch wakker maken, om het te vragen.

"Cameron." Zeg ik zacht. "Cameron, wakker worden." Hij mompelt wat, waarna hij z'n ogen opent. Hij lijkt er niet van te schrikken, maar kijkt me gewoon zwijgend aan.

"Cameron." Zucht ik hopeloos. Hij blijft me gewoon aankijken en gaapt nog even. Hij gaat op zijn zij liggen, legt 1 arm onder zijn kussen en kijkt me weer aan.

"Er is niks gebeurd." Zegt hij hees, alsof hij m'n gedachten kon lezen. "Ik weet alles nog goed. Alcohol heeft op mij niet meer zo'n sterke werking." Zucht hij, ik knik. Ik speel weer met m'n ring. Op dit moment heb ik een sigaret nodig! Maar ik heb ze niet bij!

"Hoe kom ik dan hier?" Vraag ik. Hij grinnikt, maar ik vind het raar. "Waarom ga je lachen om mijn vraag? Het is hartstikke serieus!"

"Het was het einde van het feest. Jij was hier alleen nog. Ik liep naar boven, je ging me achterna. Je wilde me zoenen, maar ik weigerde. Omdat iemand daar meestal spijt van krijgt, omdat diegene alcohol op heeft. Je liep een kamer binnen, toevallig mijn kamer. En ging op het bed liggen. Het was best gezellig. Maar er is niks vies gebeurd. Je had het over wiskunde ofso." Ik kijk op de klok van m'n telefoon.

"Shit, over 10 minuten moet ik op school zijn. Dat haal ik nooit!" Roep ik gestresd. Ik sta snel uit bed, en kleed me aan. Cameron stapt ook uit bed.

"Ik breng je wel.' Glimlacht hij. Ik knik, omdat het niet anders kan.

☆_☆_☆

"Hoe laat ben je uit?" Vraagt Cameron tijdens het rijden.

"Uhm, 12 uur. Why?" Hij knikt.

"Ik haal je wel weer op." Hij blijft gewoon voor zich kijken, terwijl ik zijn gezicht bestudeer. Ik vind zijn neus zo schattig! Ik ben raar, ja.

"Hoeft niet hoor." Grinnik ik. Ik blijf hem gewoon aankijken. Hij is een knappe verschijning!

"Jawel, dat doe ik graag voor je." Ik zucht. Hij heeft wel een mooie auto. Ik hoor zachtjes de radio aanstaan.

"Ik hoop dat je nog op tijd bent." Zegt hij. Het gebouw komt in beeld, maar ik weet al dat ik te laat ben. Ik geef hem zonder erbij na te denken een kus op z'n wang, en stap dan uit.

Ik ren het gebouw binnen, waarna de bel gaat. Ik probeer zo snel mogelijk naar verdieping 3 te gaan.

"Mevrouw Kamilton, u bent te laat." Ik zucht. Sommige van de klas grinniken, maar ik kan wel dood gaan. "Gaat u maar zitten, voor deze keer." Ik knik, en ga naast Nicky zitten.

We krijgen onze proefwerken uitgedeeld. Ik weet zeker dat het fout gaat. Ik heb een kater, heb niet goed geleerd, heb zin in een sigaret. Ik heb het nu echt nodig! Ik zucht en begin m'n naam op te schrijven. Nu ga ik mijn onvoldoende halen.

☆_☆_☆

Ik loop het lokaal uit, gelijk naar buiten. Ik moet roken! Ik ga ergens achterin een hoek staan. Ik pak een sigaret -daarnet van Kristy gekregen, de grootste bitch van school- en steek hem aan. Ik neem een trekje, en meteen gaat alle last van m'n schouders af. Ik blaas een grote wolk rook uit. Er is veel wind, dus de rook gaat meteen weg.

"Waar was je?" Vraagt Nicky, ik haal m'n schouders op.

"Als ik zeg dat ik veilig was. Is het dan goed?" Ze schudt haar hoofd. "Ik was bij iemand blijven slapen." Verklap ik.

"Toch niet bij nummer 10?" Haar grote ogen kijken me geschrokken aan. Ik slik.

"Lets? Nee!'' Wat denkt ze wel niet? Die Lets denkt dat hij alles is! Verschrikkelijk!

"Nee, bij Graft. Die player." Ik schud m'n hoofd. Ze kijkt me vaag aan. Waarom denkt ze allemaal van die rare dingen? "Is er iets gebeurd?"

"Nope." Zeg ik simpel.

"Nicky, calm down. Er is niks ergs gebeurd." Zucht ik

"Ga je zo mee naar mij?" Vraagt Nicky. Ik schud m'n hoofd. Ze klapt haar kluisje dicht en kijkt me niet-begrijpend aan. Op donderdag ga ik altijd naar haar.

"Nee, Ik word opgehaald. En ik moet Engels leren."

"Door wie word je opgehaald?' Zegt ze, terwijl ze gaapt. Door het aanzicht moet ik ook gapen, en staan we allebei in de gang te gapen. Het proefwerk duurde lang, heel lang. Ik word daar altijd moe van, zolang stil zijn. Pffffff......

"Maakt dat wat uit?" Vraag ik wat botter dan ik het bedoel. Ze schrikt en kijkt me arrogant aan.

"Sorry hoor. Ben gewoon nieuwsgierig." Zucht ze. Ze loopt de gangen door. Ik ga Nicky niet achterna. Ze doet de laatste tijd ook wat raarder.

☆_☆_☆

"Hey." Glimlach ik. Ik stap in de auto, en doe de deur dicht. Ik doe de gordel aan.

"Je moet trouwens nog even naar m'n huis. Je bent je tas en jas vergeten." Zucht hij, en hij start de auto. Hij kijkt me aan, en ik kijk hem met grote ogen aan.

"Kon je dat niet meenemen?" Vraag ik geïrriteerd.

"Je moet blij zijn dat ik je wil komen halen." Mompelt hij. Ik kijk hem met open mond aan.

"Ik had ook wel willen lopen. Kon ik gelijk door naar Nicky." Snauw ik.

"Nicky? Dat meisje van Liam?" Ik knik. We staan nog steeds op de parkeerplaats van school. "Dat is echt een raar meisje." Grinnikt hij. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. "Laat maar." Wuift hij weg.

"Nee, vertel."

"Dat meisje is gewoon hyper actief. Als ze in de kleedkamer is, staat ze altijd te kwijlen naar andere jongens. Ze bijt op haar lip en kijkt ze van teen tot top." Zegt hij vol afschuw, hij schudt z'n hoofd minachtend.

"Van top tot teen bedoel je?" Vraag ik, hij schudt z'n hoofd.

"Nee, want ze kijkt van beneden naar boven." Ik knik. Dit had ik nooit gedacht van Nicky.

"Doet ze dan ook iets met die jongens?" Vraag ik zachtjes. Hij schudt z'n hoofd.

"Nee, zo is ze ook weer niet." Grinnikt hij. Ik kijk hem aan.

"Maar ik zou dat echt niks vinden. Ook al wil ik geen vriendin." Mompelt hij het laatste.

"Waarom niet?" Ik sla m'n hand voor m'n mond. Waarom vraag ik dat? Cameron kijk me aan, en grinnikt. "Sorry." Zeg ik snel, ik voel dat ik bloos en kijk uit het raam.
Ik voel 2 vingers bij m'n kin die mij weer zijn kant op laat kijken.

"Maakt niet uit." Grinnikt hij. "Ik wil me gewoon op voetbal concentreren. En zo snel heb ik geen gevoelens voor een meisje." Ik knik.

"Snap ik wel. Je wilt de top blijven." Hij moet lachen om mijn antwoord. Zijn geweldige lach overdondert me.

"Als jij het zo ziet." Grinnikt hij weer. Ik rol m'n ogen. Ik hoor Closer op de radio komen.

"Zullen we gaan rijden. We staan al een klein kwartiertje hier." Zeg ik, hij knikt en start de auto. Hij rijdt langs alle auto's. Zijn auto blijft toch het mooiste. I don't know why, but I like his car! We rijden naar z'n huis.

Ik wist niet dat z'n moeder en zusje thuis waren......