the soccer guy || VOLTOOID

Chapter 34

*Hope Kamilton*

We zitten op de bank naast Liam. Onze haren zijn nog vochtig.

"Blijft Hope hier slapen." Vraagt Liam, terwijl hij door de films van Netflix scrollt.

"Yup." Antwoord Cameron voor mij. Ik laat een zucht horen als Cameron door mijn haar gaat.

"Oké." Hij gaat door de horror lijst, en tikt de film It aan. Ik slik, en kruip alvast tegen Cameron aan.

Mijn telefoon gaat af, en ik kijk naar wie het is. Mama.

''Waar ben jij?" Ik heb echt geen zin in een preek van haar.

"Bij Cameron." Antwoord ik simpel. Cameron kijkt mijn kant op.

"Kom jij vanavond naar huis? Ome Landon en tante Ricia komen langs." Ik glimlach. Daar heb ik eigenlijk wel zin in.

"Mag Cameron dan mee?" Ik bijt op mijn lip, omdat ik het antwoord al weet... Namelijk, dat word nee.

"Ja hoor. Lang niet gezien." Ik slik, en ga met mijn hand door Cameron's haar. Hij sluit zijn ogen genietend.

"Hoe laat komen ze? Want dan kan ik vroeger komen, en me omkleden." Cameron kijkt me fronsend aan.

"Ze komen rond 8 uur, dus over een uurtje. Hebben jullie al gegeten?"

"Nee, we hebben nog niet gegeten." Zeg ik. Ik pak Cameron's hand, en laat die langs mijn lippen gaan.

"Dan eten jullie maar bij ons. We hebben nog over." Ik glimlach. Ze is nu ineens weer aardig. Dan heeft ze vast iets van drank op.

"Is goed." Glimlach ik toch. Zo wil ik mijn moeder altijd hebben.

Ik hang op nadat we elkaar gedag hebben gezegd, en Cameron kijkt me nog steeds fronsend aan.

"Wil je mee naar mij?" Vraag ik, hij kijkt me nog steeds fronsend aan. Maar knikt toch. "Fijn."

"Is er iets dan?" Vraagt Cameron bezorgd. Ik haal mijn schouders op.

"Mijn liefste oom, tante, neef en nichtjes komen op bezoek." Glimlach ik. "Ik heb ze zo lang niet gezien. En ik kijk er echt naar uit om James te zien."

"James?" Vraagt hij. Een frons tussen zijn wenkbrauwen is te zien, waardoor ik met mijn vinger eroverheen ga.

"James is mijn neef. Ik heb ook heel veel steun van hem gehad. Alleen ik heb hem heel lang niet gezien." Cameron knikt en haalt een plukje haar uit mijn gezicht. "Ik denk en hoop dat jullie het goed kunnen vinden. Want hij vind voetbal ook leuk." Hij knikt.

"Gaan we dan?" Ik knik. We staan op. Liam heeft ons gesprek gehoord, dus zeggen we gewoon gedag en lopen het appartement uit.

☆_☆_☆

Ik kijk in mijn kast voor kleding. Cameron staat achter me met zijn armen om mijn middel en zijn gezicht in mijn nek.

"Doe een trui aan ofso. Iets waar je je fijn in voelt." Ik knik en ga met mijn handen door mijn kast. Ik pak een grijze trui uit de kast met 'Wassup' en trek het aan. Ik pak een skinny jeans en trek die dan ook aan. Ik pak mijn zwarte enkellaarsjes, en doe ze aan.

"Je ziet er leuk uit." Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd, waarna ik glimlach. We lopen samen naar beneden, en we zien papa en mama op de bank zitten. 

"Hey, liefje." Zegt papa, hij staat op en geeft me een knuffel. "Hoe gaat het?"

"Goed." Glimlach ik. "Cameron en ik zijn weer bij elkaar."