I know it was unfair on side of her but i don't have any choice para makalapit kila dianna.
When she gave birth i was there too.The babies are premature kaya kailangan nitong maincubator. I can't forget when i first so them. Napakaliit ng mga ito. All i can do is stare everyday, pero hindi ko sila mahawakan.
I remember when Brix called me. Dianna is about to gave birth pero natakot akong magpakita.
"Bakit hindi ka na lang magpakita kay Dianna?" .tanong nito.
"This is not the right time brix. Marami pa akong kailangang ayusin."
"Pero may responsibilidad ka sa mga anak mo Marco ! Hindi mo sila dapat pinababayaan. Huwag mo ng ulitin pa ang nangyaring pagkakamali mo sa nakaraan!"
"I know but give me some time. Aayusin ko lang lahat ng mga bagay at babalikan ko ang mag iina ko ." i trace my finger on the glass kung saan nakaincubator ang mga bata. Tulog na tulog ang mga ito at parang mga anghel sa kakyutan. "Please brix... Nakikiusap ako alagaan mo sanang mabuti ang mag iina ko."
"Hindi mo nakailangan pang sabihin yan dahil gagawin ko lahat yun para kay dianna at sa mga bata." pakli nito.
Nagdilim ang anyo ko . "i' will give everything they need. Walang problema sa pera susuportahan ko sila sa bawat pangangailangan ng mag iina. Hindi biro at pagod ang inubos ko mahanap lang sila. Kung ngayon ako haharap kay dianna hindi ko alam kung mapapatawad na ba nya ko kaagad. Ayokong mas lumala pa ang hinanakit nya sa akin!"
"At sa tingin mo hindi sya masasaktan sa gagawin mo?" sarkastiko nitong tugon.
"Damn it ! Kung may ibang choice lang sana ako bakit hindi ! I love her since she was a teen. And i will still love her even if she hates me forever!"
"Do you want her to know na nagpupunta ka dito para dalawin ang mga bata ? At ang suportang sinasabi mo?"
"Its up to you.. Ikaw na ang bahala ."
Noong first birthday ng mga anak ko i was there too. Tinitingnan sila sa malayo ,my heart broke when i saw them wounded ng madapa si addy, ng mahulog si Nick sa bike habang tinuturuan ito ng kanilang ina na magbisekleta. Dapat ako yun. Ako dapat ang nagpoprotekta sa kanila. Nakita ko ang pagod ni Dianna para lang mapalaki ang mga bata ng maayos. Para akong aso na sunod ng sunod sa mag iina ko . Nawalan ako ng lakas na lumabas at magpakita sa kanila habang tuloy tuloy naman ang sustentong natatanggap ng mga ito. Isa akong duwag.
And then Ayana escape ng mapatunayan kong hindi nga akin ang bata ng manganak ito. Iniwan nito ang anak sa pangangalaga ko . Hindi pa daw sya handang maging ina kaya umalis ito ng bansa. Hindi naman sinabi kung sino ang ama ng bata. Katulad din ako ng ama ni Brianna duwag at urong ang bayag.
"Anak.."
Hindi ako lumingon. It was mom who called me.
"Its been a long years ,hindi mo ba balak kunin ang mag iina mo?" she asked.
Huminga ako ng malalim. "I don't know kung matatanggap pa ba ako ni dianna at ng mga bata." malungkot kong tugon.
"Why not ? Suyuin mo sila... Mga anak mo sila at pasasaan ba at lalambot din ang puso ni dianna. Maraming taon na ang nasayang. At nabulag ako sa ama mo. Hindi kita pinakinggan , its time naman para ikaw ang gumawa ng paraan para sa mag iina mo .Hindi sapat ang suporta at pera lamang Marco. Kailangan ka ng mga anak mo. "
"Hindi ko alam kung mapapatawad pa ba nila ako.."
"Walang masama kung susubukan mo." she said sincerely. "Hindi pa huli ang lahat." tapik nito sa braso ko.
Mataman akong tumingin sa malayo. Puro ilaw sa paligid. Mom was right kailangan kong sumugal. Kahit anong mangyari atleast i tried. .Mas mabuti ng mamatay ng sumusubok kesa mamatay ng hindi man lang lumalaban.
