Ruj İzi

3. Bölüm

El alem ne der? Sözü kadar duvarları yüksek bir hapishane var mı?

"Baya hamileyim!"

"Şaka değil değil mi bu?"

"Bende şaka olmasını çok isterdim ama değil!" Dedim sinirle ve arkamı dönüp taksiye gittim.

Taksiye binmeden önce ona tekrar döndüm ve "iyi düşün, kararını ver bende ona göre hareket edeyim!" Dedim ve taksiye bindim.

Emre'den

Nasıl yani şimdi ben babamı olacağım? Hayır hayır, bu kız kesin bana pis bir oyun oynuyor!

Ya oyun değilse. Büyük bir sinirle yumruğumu sıktım ve arabaya binip hemen eve döndüm.

Annem ve babam şaşkınlıkla bana bakıp "ne oldu? Niye hemen döndün?" Diye sordular. Derin bir nefes aldım ve "baba oluyormuşum!" Dedim.

Annem büyük bir çığlıkla "ne!?" Dedi. Babam kaşlarını çatıp "ne diyorsun sen Emre? Adam akıllı anlatsana!" Dedi.

Kısa ve öz olacak bir şekilde olayı özetledim ve "ne olacak şimdi?" Dedim. Babam kesin bir dille " evleneceksin!" Dedi. Annem itiraz etmek için ağzını açıyordu ki "sakın bana 'olmaz' falan deme Handan! O kız, ailesi ne haldedir şimdi iki dakika düşün bunu. Sadece iki dakika!" Dedi.

Annem kafasını yere eğip "haklısın," dedi.

Şaşkınlıkla "ne yani evlenecek miyim?" Dedim. Babam sert bir şekilde "evet!" Dedi ve devam etti "hem böylelikle adam olursun belki!" Dedi.

Odama çıkarken arkamdan "yarın kızı da al buraya gel!" Diye bağırdı.

Arya'dan

Eve geldiğimde kimse yoktu. Ablam komşu da eniştem de işe gitmiştir diye düşündüm ve odama geçip üzerime rahat bir şeyler giydim.

Mutfağa gidip kendime bir şeyler hazırlarken evin kapısı açılıp kapandı. Ablamdır diye düşünüp bozuntuya vermedim.

Hazırladığım şeyleri masaya koymak için döndüğüm de eniştemin beni izlediğini gördüm ve gözlerimi kısıp "hayırdır enişte bir şey mi oldu?" Diye sordum. Sert bir şekilde "yok bir şey! Ablam nerede?" Dedi.

"Bilmem herhalde komşudadır," dedim ve masaya oturdum. Karşımda ki sandalyeyi yavaşça çekip oturdu. Ve beni izlemeye başladı
Memnuniyetsizlikle "bir şey mi oldu enişte?" Dedim. Cevap vermedi. Bende daha fazla üsteleme gereği duymadım.

Yemeğimi yedikten sonra masayı toplayıp odama gittim. Kapıyı kilitleyip kendimi yatağa attım ve eğer Emre bu çoçuğu istemezse ne olur diye düşündüm.

Çoçuğu aldırmayacaktım. Benim işlediğim günahın bedelini o ödeyemezdi. Çünkü ne olursa olsun o en masumdu.

Bu yüzden en mantıklı olan şey buralardan gitmek. Liseden beri çalışıyorum kazandığım paranın yarısını enişteme verdim yarısını da bankaya koydum. Yani azda olsa buralardan gidecek kadar param vardı.

Çalan zil beni bu düşüncelerden çekip almıştı. Odamadan çıktım ve hızla gidip kapıyı açtım. Ablam gelmişti. Hiçbir şey söylemeyip beni kolumdan tutarak odama götürdü ve "bak bizi el aleme rezil etmeden aldır şu çoçuğu!" Dedi. Gözlerimi kısıp "niye?" Dedim. "Bak Arya..." Sözünü bitirmesine izin vermeden "merak etme bebeğin babasıyla gidip konuştum eğer kabul ederse evleniriz. Etmezse de def olur giderim buralardan oldu mu?" Dedim ve derin bir nefes alıp ettim "olmaz ya eğer olurda biri beni sorarsa öldü dersin. Şimdi defol odamdan!" Diye bağırdım. Ablam bana pis pis bakarak odadan çıktı.

Gözyaşlarımı serbest bırakıp "Allahım yardım et, lütfen yardım et," dedim kısık bir sesle.

Gözlerimi sildim ve telefonumu elime alıp Duru'ya mesaj attım "çocukla konuştum bugün,"

İki dakika sonra "ne dedi peki?" Diye bir mesaj attı. Hızla " bir şey söylemedi daha doğrusu söyleyemedi şok geçirdi."

"Tamam tatlım,"

Kendimi yatağa attım. Tüm bu olanları ve bundan sonra neler olacağını düşündüm.

Hiç iyi şeyler olacağa benzemiyordu. Ablam sürekli üzerime geliyordu. Ağzını ne zamana kadar tutar onu da bilmiyorum.

Hızla yataktan kalkıp saate baktım. Daha akşam olmasına çok vardı.

Üzerimi giyip hava almak ve olanları unutmak için dışarı çıktım.

Evin az ilerisindeki çocuk parkına gidip orda oyun oynayan, ordan oraya koşan, sallanan çocukları bir banka oturup izlemeye başladım.

Hafif bir tebessümle onları izlerken yanıma biri oturdu ve "sence o çocuğun babası ben miyim?"