Ruj İzi

28. Bölüm

Emre sabahtan beri sürprizi öğrenmek için beni arıyordu ama kesinlikle öğrenemiyordu. Öğrenmeyecekti. Dün gece gelmenin cezasını bu şekilde de olsa çekecekti.

Akşam için hazırlanırken çok heyecanlıyım. Ama sakin olmaya çalışıyorum. Derin bir nefes alıp kendi kendime "sen ne diye bu kadar heyecanlandınki Arya! Sonuç olarak bebeğimizin cinsiyetin babasına güzel bir akşam yemeğiyle söyleneceksin." dedim. Üzerime rahat ve şık bir şeyler geçirip aynada görüntüme baktım. Gayet şık ve güzel oldum. Bence hazırım. Umarım Emre Bey'de hazırdır.

Emre'yi beklerken evin içinde dönüp duruyordum. Birkaç dakika daha bu şekilde geçtikten sonra kapı çaldı. Hızla kapıya koştum. Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip kapıyı açtım. Emre karşımda bir demet gül ile duruyordu. Gülümseyerek "belki bunların hatrına beni affedersin diye düşündüm. " diyerek elindeki gülleri bana uzattı. Gülleri alıp "affederim tâbi." dedim ve gülümseyerek "teşekkür ederim." dedim.

Sabırsız bir şekilde "artık içeri mi geçsek Arya?" dedi.

"Tâbi geçelim. Yemekler soğumasın."

Birlikte içeri geçtik. "Sen masaya geç ben de  gülleri koyup geleyim." dedim.

"Tamam ama fazla bekletme. Çünkü hiç sabrım  kalmadı Arya."

"Ben beklemene gerek yok sen başla." diye seslendim. Bir yandanda gülleri vazoya koyuyordum.

"Yemek için değil sürprizi duymak için sabırsızlanıyorum Arya."

Cevap vermedim ve yavaş adımlarla masaya ilerledim. Meraktan çatlaması için yapıyordum bunu. Sandelyeye oturup "sende amma meraklı çıktın Emre." dedim. Derin bir nefes alıp "evet öyleyim ama konu bu mu?" dedi.

"Bak Emre önce çorbalarımız içelim sonra söyleceğim."

"Arya."

Derin bir nefes alıp "sen böyle üstelediğin ben sana hiçbir şey söylemeyeceğim Emre." dedim. Kaşlarını çatıp "neden?" dedi. Tüm ciddiyetlimle "çünkü sen sordukça atmosfer bozuluyor Emre." dedim.

"Tamam peki daha fazla sormayacağım. Hadi yiyelim."

"Afiyet olsun."

***

Çorbalarımızı içerken Emre'nin kendini sormamak için zor tuttuğu her hâlinden belliydi. Onu daha fazla kıvrandırmamak için yerimden kalktım ve odama çıkıp dolabımadaki siyah kutuyu aldım. Kutunun içinde cinsiyetinin belli olduğu ultrason fotoğrafı ve cinsiyetine uygun bir kıyafet vardı.

Aşağı inereken ellerimi heyecandan titriyordu. Neden bu kadar heyecanlandığımı kesinlikle biliyorum. Masaya yaklaşmadan önce biraz durup derin bir nefes aldım ve kendimi sakinleştirdim.

Masaya tekrar oturduğumda Emre gözlerini çoktan kutuya dikmişti.

Kutuyu sakin bir şekilde ona uzattım. Kutuyu alırken merakla "bu ne?" diye sordu. Derin bir nefes alıp "açtığında göreceksin Emre." dedim.

Kutuyu hızlı bir şekilde açtı. Gözlerindeki heyecanın yerini büyük bir sevinç aldı. Önce içerisindeki ultrason fotoğrafını çıkardı. Daha sonra pembe tulumu.

"Bu... Bu bebeğimizin cinsiyetimi Arya?"

Mutluluktan dolan gözlerimle cevap verdim.

"Evet."

"Yani bizim şimdi bir kızımız mı olacak?"

Kafamı olumlu anlamada salladım. Yerinden kalkıp yanıma geldi ve bana sımsıkı sarıldı.