Ruj İzi

11. Bölüm

Bu hafta sonu Emre'yle nişanımız vardı. Ve ben her ne kadar formalitede olsa heyecanlanıyordum.

Dışarıyı izlemek için oturduğum koltuktan çalan kapı zileyle beraber kalktım.

Kendime çeki düzen verip kapıyı açtım.

Neşeli bir şekilde "ben geldimm!" Diye bağırıyordu Duru. Elimle hızlıca ağzını kapatıp güldüm ve "ne yapıyorsun Duru? Bütün apartmanı ayağa kaldırdın!" Dedim.

Elimi ağzından çeker çekmez konuşamaya başladı "ne yapıyım kızım çok mutluyum."  Dedi.

"Içeri geç öyle konuşalım."

Kafasını olumlu anlamda sallayıp içeri geçti. Oturduktan sonra etrafa bir giz gezdirip "ablan evde değil değil mi?" Diye sordu. Yanına oturup "merak etme evde benden başka kimse yok." Dedim.

"İyi o zaman." Dedi ve derin bir nefes alıp devam etti "pek birşey olmadı ama ben yine de anlatayım." Dedi.

"Berk'le dün akşam yemek yedik bildiğin gibi." Dedi ve gözlerini kapatıp gülümsemeye başladı güzel bir anı hatırlıyor gibiydi sanki.

Gözlerini açıp "elimi tutu! Berk benim elimi tutu inanabiliyor musun Arya!" Dedi sevinçle.

Gülümseyerek "çok güzel peki başka bir şey oldu mu?" Diye sordum. Derin bir nefes alıp "yok dediğim gibi çok önemli şeyler olmadı sadace elimi tutu ama o bile yetti." Dedi.

Geriye yaslanıp "peki sen ne yaptın?" Diye sordu.

"Öyle her zaman ki şeyler..."

"Emre aramadı mı?"

Derin bir nefes aldım ve kaşlarımı çatarak Duru'ya döndüm "neden sürekli Emre'yle ilgili bir şeyler soruyorsun?" Dedim. Sakinbir şekilde "sadece merak ediyorum Arya ama istemiyorsan bir daha sormam." Dedi.

Saçlarımı geriye atıp "özür dilerim. " Dedim. Kaşlarını çatıp beni süzdükten sonra gülerek "senin hormonların bu hamilelik yüzüden harbiden değişik bir şey olmuş. " Dedi. 

"Anlamadım. Ne hormonu, ne değişikliği?"

Kendini toparlayıp "hamiliyeken sürekli değişiyor ya bunlar hani?" Onu onaylamamı ister gibi sustu. Onu kafamla onaylayıp devam etmesini istedim.

"Işte onlar sende de etkisini göstermiş. Az önce kızıyordun şimdi özür diliyorsun."

Anlamsızca bir süre ona baktım ve "aslında benim ki hamilelikten değil bu benim normal halim." Dedim. Derin bir nefes alıp doğruldu ve "tamam sen ne dersin o olsun şimdi seninle uğraşamayacağım." Dedi.

Kaşlarımı çatıp "uğraşamayacağım derken Duru Hanım?" Dedim. Dudaklarını yalayıp saçlarını geriye attıktan sonra "şey... Ben öyle demek istemedim. Sadece yanlış kelimeler seçtim. " Dedi.

Kollarımı birbirine bağlayıp "ne demek istedin?" Diye sordum. Gülümseyerek "şey...Yani... Bir dakika aklımdakini nasıl anlatacağım bulama..." Sözü kapı zileyle kesildi ve birden "kapı çaldı!" Diye bağırdı. Gözlerimi kısarak ona baktım ve "kurtuldun yine iyisin." Diyerek kapıyı açmaya gittim.

Nasıl olsa ablamdır diyerek kapıyı açtım ve "nerede kaldın?" Dedim. Ablamın sesine göre oldukça kalın ama bir o kadar da kibar bir ses "beni beklendiğini bilseydim dahaönce gelirdim. " Dedi.

Kafamı hızlıca kaldırdım ve gelenin Emre olduğunu gördüm. Ne yapacağımı bilemeyerek "şey... Ben seni ablam zan..." işaret parmağını dudağımın üzerine koyup "şştt tamam  açıklamaya gerek yok. Artık içeri girebilir miyim?" Dedi.