Selamün Aleyküm arkadaşlar. Ben geldim ve size yeni bir bölüm getirdim. Keyifli okumalar....
Ha bu arada. Yeni bir hikayeye başladım. Bence açıklamasına bir bakın. Belki ilginizi çeker. Orada da birlikte oluruz. Allaha emanet olun...
Genç kız kahvaltısını yapmış odaları toparlayıp Yağmur ile telefonda biraz konuşmuştu. Yağmur hiçbir şey olmamış gibi Kerem'den hiç bahsetmemiş, üstelik düğün için fazlasıyla heyecanlı olduğunu belirtmişti. Arkadaşı alışverişe beraber çıkma teklifi ettiğinde, genç kız Yiğit ile beraber gideceklerini söyledi.
Yağmur giyeceği elbiseyi aldığı halde arkadaşına teklif etmesinin sebebi, onun bu tür şeyleri söyleyemeyecek kadr naif olduğunu bildiğindendi. Yiğit'in ona her konuda yardım edeceğini anlamış ve düğün yerinde buluşmaya karar vermişlerdi.
Bu arada Yağmur, Ayferin yanına gidip onun gelin triplerini çekmek zorunda kalacaktı. Kim bilir nasıl bir gelinlik nasıl bir şaşaa bekliyordu salonda onları.
Toprak telefonu kapattıktan sonra televizyonda kanalları gezmeye başladı. Televizyon izlemeyi pek sevmezdi. Gündüz kuşağında evde olmamıştı bu zamana kadar. Çalıştığı için pek izleme şansı olmamıştı. Şimdide bu garip proglamlara alışamıyordu. Vakit öldürmek için biraz izledi açtığı bir programı.
Sehpaya bıraktığı telefonundan mesaj sesi gelince hemen telefonunu eline aldı. Mesajın Yiğit ten geldiğini umarak heyecanla, mesajlar bölümüne girdi.
" Hazırlan, birazdan oradayım mavişim."
Gönderen: Cennet Çukurlum
Genç kız, suratında beliren anlamsız gülümsemeyle mesaja " tamam canım"deyip, hazırlanmak için yukarıya çıktı.
Siyah kumaş pantolonunu ve haki yeşil tuniğini giydi önce. Siyah şalını da yapıp üzerine toprak rengi uzun, örgü bir ceket giyindi. Sonbahar gitgide kendini belli ediyordu. Dışarı çok çıkmasada, bahçeye çıktığında içini ürperten soğuktan biliyordu.
Yiğit gelmeden önce temiz hava almak için bahçeye çıkıp biraz etrafı seyretti. Sonbaharın koyu tonları, bahçey esiri altına almıştı çoktan.
Genç kız severdi sonbaharı. Unutturmadığı geçmişini hatırlatırdı. Bir sonbahar zamanı kaybettiği babası gibi..
Kızmazdı sonbahara. Babasını unutturmadığı için daha çok severdi belki de...
Tıpkı bütün ağaçların yaprağını döktüğü gibi, genç kızında bütün tutunacak dallarını nasıl da kırdığını hatırlatırdı sonbahar...
Sonra o yaprakların niye döküldüğü düşünürdü genç kız. Neden ilkbahar, sonbahardan daha kıymetliydi?
Neden ilkbaharı daha çok severdi herkes?
Kimse onu kupkuru dal olduğunda farketmezken, bahar gelince çiçek açıp yeşerdiğinde, herkes yere göğe sığdıramazdı ilkbaharı.
Baharın güzelliği sonbahardandı belkide. Onun gösterdiği muazzam fedakarlıktan..
Sonbahar fedakarlıktı....
Toprakta tıpkı sonbahardı...
Genç kız dış kapının açılma sesiyle kendine geldi. Dalıp gittiği düşüncelerden, genç adamın ona doğru gelirken ki gülümsemesi çıkarmıştı.
Yanına kadar gelip, sarıldı sevdiğine genç adam. Neden onu bu kadar çabuk özlediğine anlam veremiyordu Üstelik işlerini çabucak halledip kısa sürede eve dönmüştü.
