Efendim aradığınız ismi sonunda bulduk.Adı, adı TOPRAK DOĞAN "
Genç adam hiçbir şey söyleyemeden sertçe telefonu masaya bıraktı. Ağzı bir kaç kez açılıp kapansada ne söyleyeceği hakkında hiçbir fikri yoktu. Afallamıştı. Ne yapacağını bile bilmiyordu.
Bu, bu olabilir miydi? Karşısındaki kız karısı olabilir miydi? Annesinin kekinin aynısını yapabilen kız gerçekten karısı olabilir miydi?
Önce duygularını kontrol etti genç adam. Şuan öfkeyle dolu olması gerekiyorken içindeki bu garip mutluluğu adlandıramıyordu. Karnında uçuşan kelebeklerde neyin nesiydi böyle.
Masadan hızlıca kalkıp odasına doğru ilerledi. Meraklı gözlerle arkasında duran Toprağa aldırmadan. Kek için teşekkür bile etmemişti. Aklında bu düşüncelerle ona bakmaya cüret edemezdi. Yoksa farklı bir şekilde teşekkür edecekti bedeni bunu biliyordu.
Odasına girip sertçe kendini yatağa attı. Sırt üstü dönüp ellerini başının arkasına bağladı. Şimdi parçaları tek tek yerine koyma zamanı gelmişti.
Toprağın eve ilk geldiği günü düşündü önce. Bu zamana kadar babasının büyük titizlikle bulduğu yardımcısını, bir pastaneden getirtmişti. Ve ondan önceki günde zorla pastaneye göndermişti onu.
Anlaşılan görücüye çıkmıştı o gün. Onu ilk gördüğü anı hatırladı birden. Tezgahın arkasında şaşkın şaşkın bakan kızı. Gülümsediği halde hiçbir tepki vermeyen yüzünü. Giydiği elbiseye göre renk değiştiren gözlerini, kaşının hemen bitişindeki benini düşündü.
Bu kızın fiziki özelliklerinden başka neyi biliyorduki. Sonra saçları geldi birden aklına. Toprak rengi üzerinde binbir çiçeğin kokusunu barındıran saçları. Saçlarını birden kestirmesine de hala anlam veremiyordu genç adam.Neden böyle bir şey yapmıştı, ne yaşıyordu içinde hiçbir şey bilmiyordu.
Ama kısacık saçlarıyla bile ilgi çekiciydi, fazlasıyla güzeldi ve bu güzellik onundu.
Bu düşünceyle derin bir iç çekti genç adam. Sahi bu kız onundu. Baya baya helaliydi işte. Ona dokunmak için ateşi göze alıyordu genç adam ama o bildiğin Cennetti.
Yatağında rahatsızca kıpırdanıp , bu kez huzursuzca ofladı. Sevdiği hakkında hiçbir şey bilmiyordu, yine yüzüne çarpmıştı bu gerçek. Bu kadar suskun olmasını kabullenemiyordu. Eğer bir kapısını aralasa anlatsa kendini, yükünü göğüslenmeye hazırdı genç adam. Ama inatcıydı bu kız, hiçbirşeyine karıştırmıyordu işte.
♥♡♥♡
Genç kız akşam yemeğini yedikten sonra odasına geçti. Banyoya girip sıcak bir duş aldıktan sonra üzerine bir tişört ve eşofman altı geçirdi. Saçlarını küçük bir havluyla kurulayıp elleriyle basitçe taradı. Saçları için bir tarağa bile ihtiyaç duymuyordu artık.
Karşısındaki aynadan kendini süzdü biraz. Karışık saçlarıyla ergen erkek çocuklarına benziyordu. Nemli saçlarını elleriyle tekrar karıştırıp biraz arkaya attı. Aynadaki görüntüsünü izlerken elleri boynuna kaydı. Çok hafif bir kızarıklık kalmıştı.
Yiğitin sözlerini düşündü. Yine geleceğim demişti. Ama akşam yemeğini bile yemeden evden ayrılmıştı. Muhtemelen gelmeyecekti.
Gelip gelmemesi ne zamandır onu ilgilendirir olmuştu ki. Kendine kızdı birden. Onun hiçbir şeyi değildi , bu sahiplenmekde nereden çıkıyordu.
Mutfaktaki garip hareketlerini de anlayamamıştı zaten. Konuşmak için ağzını açsada hiçbir şey söylememişti. Sonra da birden kalkıp odasına gitmişti.
Yoksa annesini hatırlatıp üzmüş müydü onu? Yaptığı keke teşekkür bile etmemişti. Keşke yapmasaydım dedi içinden genç kız. Onun üzüldüğünü düşünmek bile kahrediyordu Toprak' ı.
