Dokuzuncu sınıfım tam bir kâbus gibiydi.
Sadece bana sevgi veren sınıf arkadaşlarım, onlar haricinde hayata küsmüş gibiydim. Sınıfımdaki herkesin değeri benim için çok çok önemliydi. Bana destek vermeye çalışan arkadaşlarım iyi ki var. İşte o an yine anladım ki arkadaşlığın benim için çok önemli bir zirvede yer aldığını. İclal, Azra, Efe,Öncü, Hamdi, Erdem,Helin, Aleyna...
Ve daha birçoğu benim için çok önemliydi.Okulu sevmemin bir ayrı önemi de sanırım bunun içindi.
Bir gün annem bana babam ile ayrılacağını söylemişti. Nedenini birçok kez sormama rağmen söylemiyordu. Tek dediği şey ''Böyle olması gerek.'' Bende pek bu konulara dahil olmamaya çalışsam da her defasında yenik düşüyordum.Merak ediyordum neden ayrıldıklarını. Düşünüyordum. Belki de aralarındaki sevgi bitmiştir. Ama sonra kendi kendime söyleniyorum. Eğer aralarındaki sevgi bitseydi babam annemden özür dilemezdi. Belki de babam annemi üzecek bir şey yapmıştı. Bilemiyordum.
Bu konular maalesef ki okuluma da yansımıştı. Ders notlarımda hızlı bir düşüş sağlanmıştı.
***
İkinci Dönemin sonuna gelmiştik artık derslerim Birinci döneme göre biraz daha iyiydi. İkinci dönemi de Teşekkür Belgesiyle bitirdim.
Keşke şu belgeleri kazanabildiğimiz kadar sevgi de kazansaydık.
Evet, ben Merve Göktürk çaresiz aptal güçsüz sulu gözlü duygusal hayatı ilerledikçe acısı artan bir an önce bu hayattan kurtulup yeni sayfaya başlamak isteyip başlayamayan bir kız..
Bazen düşünüyorum da sağlam bir kalbim var mı? Kalbim olduğu yerde mi? acaba diye daha sonra elimi kalbimin olduğu yere götürdüğümde orada atışına duyabiliyorum ve de saçma sapan aklıma takılan şu düşüncelerimden arınıyorum. Adımdan hiç hoşlandığım söylenemezdi. Aksine nefret ederdim. Hep herkesten farklı bir ismim olsun isterdim. Mesela Helin gibi Helinin ismi çok nadir bulunan bir isim ve kulağa hoş gelen hissedilişi var. Adımı Babam koymuştu. Sebebini hiçbir zaman sorma fırsatı bulmamış sormamıştım. Nedenini bende kendime sormayı aklımın ucundan geçirmedim. Artık o mutlu günlerim yok gibiydi. Okul teneffüslerinde ki oynaya zıplaya koşan kahkahalara boğularak gülen bir Merve yerine teneffüs saatlerini kitap okumak ve nadir olarak sınıfta arkadaşlarıyla bir iki espriye gülerek geçiren bir Merve'idi...
Bazen öğretmenler benim sınıfta olduğumu bile bile bundan emin olmazlardı.
Aynı zamanda sınıf arkadaşlarımda "Merve burada mı?'' Diye sorarlardı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALPTEN HAYATA
Novela JuvenilYazı kışa çeviren adam var hayatımda. Aynı zamanda kışı yaza çeviren adam. Merve Göktürk, hayatının en zor anlarının daha da çoğalmasıyla zirveden yere çarpışı bir yıldırım gibiydi! Tesadüfler karşısına çok çıkmıştı. Hayatını bambaşka bir boyuta çev...
