Evet olayların başladığı bölümle karşınızdayım😊😁😁
Multimedia: Kitabımızın En minik karakteri
==============================
Bugün doğum günümdü ve aynı zamanda oğlumun da doğacağı gündü.Hem mutluydum hem de korkuyordum çünkü eğer kahinsem bütün gücüm ortaya çıkacak ve beni ele geçirmeye çalışacaktı.
Bu yüzden oğlumu kaybetme korkusu vardı içimde.
Kötü düşünceleri kovmak için buğulu camın ardından dışarıda yağan yağmuru izlemeye başladım.Yağmur her zaman bana huzur verirdi ama bugün huzur yerine içimi daraltıyordu.Sanki kötü bir şey olacakmış gibi hüzünlü yağıyordu.
Kendi kendime neyse dedim düşünme.Kötü düşünürsen kötü olur bu yüzden iyi düşün iyi olsun.
########
Bir kaç saat sonra odamda otururken birden minik minik sancım başladı ilk başta dayanabileceğim kadar etkisizdi ama sonra sanki yüzlerce bıçağı bir anda batırıp çıkarıyorlarmış gibi bir his oluşmaya başladı.
Bu acıya dayanamayarak çığlık attım.Ben çığlık atıp bu acının geçmesini umarken içeri Bellus ve Amare girdi.
Telaşla yanıma gelip iyi misin diye sordular.Ben ise sadece çığlık atmakla yetindim.Onlar ise bunun üzerine hemen hemşireleri çağırıp beni sedyeyle doğuma götürmeye başladılar.
İçimde bir ses
"Evet Dolore sona yaklaştın artık bedenin bugün benim olacak ve sen sonsuza kadar yok olacaksın.Tabi bana engel olmazsan...ama düşündüm de sen zaten bana engel olamazsın.Çünkü sen bir korkaksın Dolore"dedi ve sanki içimde bir şey şu andan itibaren dışarı çıkmak için uğraşmaya başladı.
Ben ise o sırada doğumun yapılacağı yerde bir yanımda Bellus diğer yanımda Amare ile doğum için bekliyordum.Ama bu sırada da içimdeki şeytana sahip çıkmaya çalışıyordum ve bu gerçekten çok zordu.
İçeri hemşireler girmeye başladığında suyum gelmiş ve artık çektiğim sancı daha da artmıştı.Aynı zamanda ortaya çıkmak için sabırsızlanan kahin güçlerimi kontrol altına almak çok zordu.
Kendi kendime gaz vermeye başladım.Ben güçlüydüm bu zamana kadar bu dünyada tek başıma ayakta kalmıştım.Her şeyle tek başıma baş etmiştim.
Ben Marvic'in cesur dediği kızdım.Ben korkak değil CESURDUM.
Bu sayede kendime güç kazandırdıktan sonra hemşirenin demesiyle ıkınmaya başladım ama o an öyle acı doluydu ki bir an doğurmamayı bile düşündüm ama bir kere başladıktan sonra duramazdım, sonuna kadar devam etmeli ve o şeytani sesin bedenimi ele geçirmesine izin vermemeliydim.
Elimi tutan Bellus ve Amare bana yapabilirsin diyorlardı.Hemşire ise tekrar ıkınmamı söylemişti.
Bu yüzden tekrar ıkındım ve hemşirenin
"Hadi güzelim biraz daha sabret kafası çıktı.Doğmak üzere.Bir daha ıkın"dedi ben de son bir defa ıkındım ve içimden bir şeylerin koptuğunu hissettim ve sonrası koca bir karanlıktı.
Bellus'dan devam:
Dolore son kez ıkındıktan sonra bebek doğmuş ve ağlama sesi her yeri doldurmuştu.
Dolore'ye dönüp tebrik edecekken onu gözleri kapalı bir halde buldum.Teni çok solgundu.
Sanki bir ölü gibiydi.Korkuyla yanına gidip
"Dolore tatlım hadi aç gözünü ve oğluna bak"dedim ama tepki vermedi.
Yanına gidip biraz sarstım ve uyanmasını söyledim ama ne yaparsam yapayım uyanmıyordu.
Hemşirelere dönüp bağırmaya başladım
"Dolore uyanmıyor.Ne olur bir şey yapın.Bir daha birisini kaybedemem.Hadi ne bakıyorsunuz uyandırın onu!"diye bağırdım ve bu sırada kolumda bir acı hissettim ve sonrası boşluk.
Amare'den devam:
Gözlerimden yaşlar süzülürken Bellus'a sakinleştirici vermelerini ve sonrasında da bayıldığını gördüm ve bende dizlerimin üzerine çöktüm ve boş gözlerle Dolore'ye baktım.
Hemşireler doktor çağırdılar ve doktor geldikten sonra direk Dolore'nin yanına gidip ne halde olduğuna baktı ve hemen müdahale etmeye başladı.
Bu sırada ise beni dışarı çıkarmışlardı.Dışarı çıktığım an daha şiddetli ağlamaya başladım.Çünkü ilk defa sevdiğim birisini gözlerimin önünde kaybetmiştim.
İçeride ne olduğunu bilmeden bekledim saatlerce.
Bir kaç saat sonra doktor çıktı ve ben direk onun yanına giderek Dolore'nin durumunu sordum ve korkutucu cevabı beklemeye başladım.
Doktor ise
"Hayati bir şey yok ama onu uyandıramıyoruz.Bu yüzden de uyanmasını bekleyeceğiz"dedi ve seri adımlarla uzaklaştı.
Ben ise hayati tehlikesi olmamasına çok sevinmiştim bu yüzden Bellus'a bakmak için ilerlerken yolda Sordem ile karşılaştım.Hızla yanından geçecekken
"Çok üzgünüm Amare ama senin arkadaşlığını her geçen gün daha çok özlüyorum"dedi.Ben ise bu sözlere inanmadığım için
"Üzgünüm ama sana söyleyecek bir şeyim yok ve meşgulüm beni rahat bırak"dedim ve hızla Bellus'un götürüldüğü odaya gittim.
Kapıdan içeri girip Bellus'un yattığı yatağın yanındaki sandalyeye oturdum ve beklemeye başladım.
Bir kaç saat sonra Bellus'tan devam:
Gözlerimi açtığımda bir odadaydım ve en son Dolore"ye bir şey olmuştu.Hemen ayağa kalkmaya çalıştım ama başım döndü ve geri oturmak zorunda kaldım.
O sırada sandalyede uyuyakalan Amare'yi gördüm ve sessizce Dolore'nin yanına gitmeye hazırlanırken birden Amare irkilerek gözlerini açtı ve bana bakmaya başladı.
"Seni uyandırmak istememiştim Amare ama Dolore'yi görmem gerek"dedim ve ayağa kalkıp kapıya gidiyordum ki
"Gitmenize gerek yok bayan Bellus içeri almıyorlar.Ama hayati tehlikesi yokmuş"dedi.
Hemen
"Peki uyandı mı?"diye sordum.Aldığım cevap ise
"Hayır uyanmadı ve doktor bunun neden kaynaklandığını bilmediğini söyledi.Yani uyanmaması tuhafmış"dedi ama ben bu duruma o kadar da şaşırmamıştım çünkü bunun kahinlikle ilgili olduğunu tahmin edebiliyordum.
Galiba Dolore'ye inanmamanın cezasını çekiyor gibiydim.Ama bir kardeşimi daha kaybedemezdim.Bu olmazdı.
Bunun üzerine odadan çıktım ve Dolore'nin yanına gittim ve gizlice içeri girdim.Yanına yaklaşıp elini tuttum ve yüzüne baktım.
Sanki bir şeyle mücadele ediyor gibiydi.Kaşları çatık alnı terliydi.Ona baktım ve
"Her şey güzel olacak tatlım yeterki beni ve oğlunu bırakma.Sen güçlüsün tamam mı. Lütfen bana bu acıyı tekrar yaşatma bu defa dayanamam"dedim ve sulu gözlerle odadan çıkıp bebeğin yanına gittim.
Bebek çok sağlıklı doğmuştu ve erkekti ama bunun mutluluğunu bile yaşayamıyordum.Umarım Dolore'ye bir şey olmaz ve oğlunu bu acımasız dünyada tek başına bırakmazdı.Umarım...
Dolore'den devam:
Şu an koca bir boşluğun ortasında tek başıma duruyordum.En son bebeğim doğmuştu ama ben onu görmemiştim bile.Kahretsin ki içimdeki şeytana sahip çıkamamış ve bedenimin kontrolünü kaybetmiştim.Ve şimdilik buraya hapsolmuştum..
==============================
Yeni bölüüüüümmmmm😁😁👏
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Umut
Fantasy[Tamamlandı] İşte sonun başlangıcı...SON UMUT...Bir gün uyandığınızda dünyadaki canlılardan sadece dişi türünün kaldığını öğrenseniz ne yapardınız.Ben inanmamıştım çünkü bu sevdigim adamıda kaybettiğim anlamına geliyordu... ----Tanıtım---- Ben haya...
