Son Umut

2. Bölüm

Multimedia:Yeni kapak

==============================

Uyandığımda beyaz bir odadaydım ve kolumda iğne izi vardı.Hemen ayağa kalkarak kapıya yöneldim,tam çıkacakken kapı açıldı ve içeri otuzlu yaşlarda bir kadın girdi.

Oldukça bakımlı bir kadındı kızıl saçları ve ela gözleri vardı,boyu kısaydı ve zayıftı.Üstünde resmi kıyafetler vardı.Ciddi ama sevecen bakışlarıyla beni hem ürküttü hem de rahat hissetmemi sağladı.Ben bunları düşünürken

"adın ne?"diye sordu.

"Adım Dolore,siz de kimsiniz?" dedim.

O ise gülümseyerek "Ben Bellus tatlım,Indiciumdaki yetkili kişiyim" dedi.Ve beni sandalyeye oturttu.

"Sizi tanıdığıma memnun oldum fakat hemen gidip sevdiğim adamı bulmalıyım.lütfen bırakın beni"dedim ve onu iterek ayaga kalkıp kapıya doğru koştum ancak bir anda başıma saplanan ağrıyla yere düştüm.Bayan Bellus korkarak yanıma geldi fakat benim tek duyduğum boğuk seslerdi sonra ise karanlık.

Bayan Bellus'dan devam:

Telaşla Dolorenin yanına gittiğimde bayıldığını gördüm.Hemen birkaç hemşire çağırıp Doloreyi yatağa taşıttım ve sakinleştirici vermelerini söyledim.Daha sonrada yatağın yanındaki sandalyeye oturarak söyleyeceğim şeyleri düşünmeye başladım.
###########

Bir kaç saat sonra Dolore'den devam:

Gözlerimi açtığımda ışık yüzünden başıma bir ağrı saplandı bu yüzden inleyerek doğruldum ve yan sandalyede oturan bayan Bellusu fark ettim ve

"Bana ne oldu neden buradayım?"

"Telaşlanma tatlım kapıdan çıkmaya çalışırken bir anda bayıldın bende seni yatağa taşıtıp sakinleşmen için sana sakinleştirici vermelerini söyledim"

"Teşekkür ederim fakat benim hemen Marvic'i bulmam gerek anlıyor musunuz onsuz yapamam.Onsuz bu dünyada yaşayamam"

Seni anlıyorum fakat bilmen gereken bir şey var ama bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama lütfen sakin ol ve tekrar bayılma tamam mı?"

Onaylayan gözlerle ona baktım ve ne söyleyeceğini tahmin etmeye çalıştım.Neyseki bu uğraştan beni kurtardı ve hayatımı değiştirecek o cümleyi söyledi.

"Sen...hamilesin Dolore"
########

Bayan Bellusun söyledikleri bende şok etkisi yarattı.Ve bir süre yalnız kalmak istediğimi söylediğimde anlayışla karşıladı ve beni yalnız bıraktı.o gittikten sonra beyaz carşafların arasına girdim ve gözlerimi beyaz tavana dikerek eski günleri düşünmeye başladım...
###########

İki yıl önce:

Marvicle tam 2. Senemizi kutlamak istemiştim.Bu yüzden bir papatya tarlasına gidip onuda çağırdım ve sürpriz yaptım.

Beni görünce çok şaşırmıştı ama hemen yerini mutluluk aldı ve bana sıkıca sarıldı.Bir süre oturup hazırladığım yemekleri yedik.Ben bu günün özel olmasını istediğim için zorlukla öğrendiğim yemekleri yapmıştım ve o da çok sevmişti.

Bunun mutluluğuyla kafamı bacağına koyup orman yeşili gözlerini izlemeye başladım.Sanki tarçın kokusu beni içine çekiyordu.Bu yüzden kısa zamanda mayışmaya başladım ve gözlerim kapalıyken dedikleri gözlerimi yaşarttı çünkü Marvic benden bir BEBEK İSTİYORDU...
#######

Bu günü hatırlamanın verdiği mutlulukla elimi karnıma koydum ve bebeğimi hissetmeye çalıştım.Umarım babası gibi güçlü bir erkek olurdu.

Bir süre sonra yatakta yatmaktan sıkıldığı için kaldığım odayı karıştırmaya karar verdim.Belki oyalanacak bir şeyler bulabilirdim.

Ayağa kalkıp pencerenin yanına gittim ve dışarıyı izlemeye başladım.

Daha sonra bundan da sıkılıp odadaki dolabın yanına gidip içine baktım ama ne yazıkki kayda değer bir şey yoktu.

Bu yüzden bende odamdan dışarı çıkmaya karar verdim.Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledim ve kulbunu aşağı indirip kapıyı açtım.

Sonrada kimseye görünmek istemediğim için sessizce ilerledim.

Bir süre sonra üstünde kütüphane yazan bir kapı bulmuştum.Daha sonra gelmek istediğim için bunu aklıma not ettim ve odama dönmek için yola koyuldum ne de olsa kimsenin beni burada görmesini istemiyorum.

Sessiz ama seri adımlarla odama dönmeye çalışırken kapısı açık bir odadan sesler geliyordu ve ben merakıma yenik düşüp kapıya yaklaştım ve o cümleleri duydum...

==============================

İşte yeni bir bölüm daha.Bölümler için uğraşıyorum fakat nasıl olduğunu bilmiyorum bu yüzden fikirlerinizi bekliyorum😊😊