Mektup

16 6 0
                                    

Hayalim,

Sen benim kurduğum, gerçek olmasını en çok istediğim hayalimdin.

Seninle ilk tanışmamızda ne kadar rezil olmuştum hatırlıyor musun, bana ne çok gülmüştün? Ben hatırlıyorum. Hemde her dakikasını ve saniyesini. Zaten içinde sen olan hiçbir şeyi unutmadım ben. Kazıdım her anını aklıma, hiç kaybolmasınlar diye.

Şimdi...yoksun sen. Ben yine bir başımayım bu acımasız dünyada. Sanki bir ölü gibi dolaşıyorum avare avare...

Neden bırakıp gittin bu aciz bedeni? Neden beni sensiz bıraktın ha neden? Ben, sen gidince anladım ki sen olmayınca kalbim de eskisi gibi atmıyor. Tek işi kan pompalamak oluyor, ki bu da bana yetmiyor. Zaten sen olmayınca hiçbir şey bana yetmiyor...

Hani o çok sevdiğim kitaplar var ya, onlar bile anlamsız geliyor yokluğunda. Okuduğumda hiçbir şey hissedemiyorum, hayal edemiyorum, kendimi kahramanın yerine koyamıyorum. Seninle okuduğum zamanlar gibi kendimi kitap karakteri zannedemiyorum. Bir coşku, bir heyecan olmuyor yüreğimde. Hızlanmıyor. Sanki gün gün yok oluyor bana kalan yarısı... Gün gün unutuyorum anılarımızı, gün gün unutuyorum yüzünü...

En acısıda bu zaten; seni unutmak.

Şimdi...gitmem gerekiyor. Burada bitirmek zorundayım çünkü... oğlumuz beni çağırıyor. Hoşçakal hayalim, bir gün buluşmak dileğiyle...

Hoşçakal...

==============================

Multimedia mektubun ilk hali buraya yazarken biraz değişti ama olsun. Umarim aynı duyguları uyandırmıştır.

Sizi beklettigimi biliyorum ama simdilik sadece bu kadar...

Hoşçakalın😘😘😘

Son Umut Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin