Kerem'den
"uyanııın, uyanııın, uyanııın.! Güneş tepeden bakıyor. Dımım Dımım. Kargalar kahvaltı yapıyor Dımım Dımım! Gününüz aydınlanıyooor. Meleğiniz canan sizi uyandırıyoooor!!!"
"hay senin gibi karıya! Git lan başımızdan"
"olmaz kereeemcik, sinirli damaaat. Kaldırıyorsun güzel poponu ve aşşağıya iniyorsun. Önce birlikte uyuma sorgunuz alınacak ardından kahvaltımızı yapacağız.!"
"uyanııın, uyanııın, uyanııın.! Güneş tepeden bakıyor. Dımım Dımım. Kargalar kahvaltı yapıyor Dımım Dımım! Gününüz aydınlanıyooor. Meleğiniz canan sizi uyandırıyoooor!!!" saçmalamaya tekrar başladığı anda daha çok sarıldım zeynepe. Mutlu olması gereken bir günde böyle uyanmasını istemem.
"s*keceğim böyle işi.! Canan gitsene lan aşağı kaçık karı!"
"keremciğim ne var biliyormusun? Bugün sana alınmayacağım. Çünküüm bugün evleniyorsuuun"
"evet. Mutlu mesut evleneyim değil mi? Hadi git sen biz biraz daha uyuyalım. Hadi canım. Hadi güzel, melek kuzenim"
"bende uyumak isterdim ama çok işimiz var. İstersen yarın uyursun. Yani uyuman için bazı şeylerden fedakarlık yapman gerekecek ama sen bilirsin yine de"
"zeyneeep hadi kalk koca kız. Farketmedim sanma, sen gelmişsin kocacığının yanına. Beyaz geceliği giymeye razı oldun değil mi kız?"zeynep şaşkınca başını kaldırıp bir canana bir bana baktı. Ardından hızla kafasını boynuma gömdü.
"ahh bunu evet olarak algılıyorum. Bak sıraya koydum ben. Eğer senin bu yaşlı kocan bu gece uyursa beyazı giymeyeceksin. Eğer uyumazsa giy ama"
"canaan!"
"dur be. Bak ikinci sırada kırmızı olan var, üçüncüde mo-" konuşmasını engellemek adına arkamdaki boş yastığı yüzüne bastırdım. Kadın konuşmada çığır açmış. Edep medep kalmadı bunda. Hamile değilken böyle değildi bu yaa.
"yaa ben hamileyim! Bastırmasana şunu"
"gidecekmisin?"
"hayır!"
"gidecekmisin?!"
"ha-yır!" dedi inatla. O sırada Cem bağırdı aşşağıdan. Şükrettim Allaha.
"kocam çağırıyor. Hemen gitmem lazım, kalkın çabuk"
"bu kadar kocacı bir kadın görmedim yaa. Sen de böyle ol tamam mı güzelim" şaşkın şaşkın bakıyor bana. Alnına kısa bir öpücük kondurup gözlerimi kapadım. Bencillikse bencillik. Cananın gözü Cemden başkasını görmüyor. Öyleki her yerde cemi görüyor her yerde onu düşünüyor. Benim de karım, her yerde beni görsün beni düşünsün isterim.
Biraz sonra başını boynuma gömdü. Tahminen o da uyuyor.
--
Zeynep'ten
Telefonun sesiyle uyandım. Etrafıma bakındım hemen. Kereme sımsıkı sarılmışım .Başım boynuna gömülü hala. Çalan telefon durup tekrar çalınca keremi uyandırmaya karar verdim.
Elimi yanağına koyup koymamakla kararsız kalsamda koydum. O benim kocamdı nasıl olsa.
"kerem"bir şeyler mırıldandı.
"kerem"
"efendim" dedi yarım ağız.
"telefonun çalıyor"
"çalar çalar susar. Uyu"
"ama susmuyorki deminden beri susup ötüyor"
"kimmiş?"

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ona Kadar Say
FanfictionONA KADAR SAY Başlangıç '14.08.16' On dokuz yaşına daha iki gün önce basmıştı Zeynep. Karnındaki bebeğinden habersiz, anne ve dedesiyle küçük bir kasabada yaşıyordu. Masum değildi. 'Masum' denilen kavramı çoktan geçmiş, saflığa giriş yapmıştı. Fazl...