A.L.İ......... MATRUŞKA ( 2 )

Bölüm 5

5. BÖLÜM

10 MART 2014

19.20

CEYHAN / ADANA

Atilla ayaklarını uzatmış gazete okurken Amır ve Affan ise oturmuşlar onu izliyorlardı. Atilla gazeteyi kucağına indirdi.

" hala bu bakışlarınızdan vazgeçmediniz, tedirgin ediyor insanı çocuklar"

" Atilla Bey alışmaya çalışıyoruz ama o kadar sakinsiniz ki"

Dedi Amır

" neden, kaç kere komadan çıkan bir adam gördünüz de bu tuhaf geldi size"

" görmedik de, bilmiyorum yani"

O sırada evin kapısı açıldı. İçeri altmış yaşlarında takım elbiseli bir adam girdi. Başında sadece yanlarda saçı olan adam, Atilla'yı görünce gülümsedi.

" seni böyle sağlıklı görmek ne güzel Atilla"

Amır ve Affan ayağa kalktılar, hazır oldaymış gibi duruyorlardı. Atilla da ayağa kalktı.

" seni de görmek güzel derdim ama sadece ismini biliyorum, ama konuşacak çok konumuz var, Selim Kurt "

" Resmiyeti bırak, bana her zaman söylediğin gibi Selim Hoca de... Dur sana bir sarılayım, uyanacağından o kadar emindim ki"

Adam Atilla'ya sarıldı, sonra oturdu.

" lütfen otur, hafıza kaybı olması normalmiş, birkaç arkadaşımdan bir şeyler öğrendim"

Atilla da oturdu.

" burası seninmiş"

" Adana'lı olduğumu biliyorsun, yani hatırlayacaksın... Burası da babadan kalma bir çiftlik"

" Neden hastane değil de burası ve herkes öldüğümü biliyormuş"

" haklısın, şu an hatırlamadığın için kafan karışık, ama o an ne yapacağımızı bilemedim, ani bir karar vermem lazımdı ve sen o kadar yaklaşmıştık ki, ama sana bir konuda çok kırgınım"

Atilla Selim'in anlattıklarını anlamaya çalışıyordu, Selim devam etti.

" o kadar da ayarlamıştık o görüşmeyi, sen Malezya'ya gitmek yerine Van'a gittin... Nasıl böyle bir şey yaptın anlamıyorum, benden daha çok istekliydin oysaki..."

" Malezya mı ?

" evet, biliyorsun ki yarış halindeyiz, onlar bulmadan bulmamız lazım... Belki de buldun"

" hatırlamıyorum, her şeyi baştan bana anlatsan, en azından hatırlamama yardımcı olur"

" tabiî ki Atilla"

Selim, Amır ve Affan'a bakarak

" siz dışarıdaki işlere bakın "

Affan ile Amır'ın dışarı çıkmalarını bekledikten sonra

" Çocuklar sana çok iyi baktılar"

" uyandıktan sonra da iyiydiler, Suriyeli ikisi de öyle mi?

" evet, Suriye de sana çok yardımcı olmuşlardı, ama biraz salaklar, bize de böylesi lazım"

" bu arada Meral kim?

" hatırlıyorsun"

" yok, hatırladığımdan değil, kendi aralarında konuşurlarken geçti bu isim"

" neyse hatırlayacaksın, en başından başlamak lazım, ben Selim Kurt... Matematik profesörüyüm... Seninle ilk karşılandığımız anı hatırlıyorum da... Neyse, ben sana her şeyi anlatayım"