A.L.İ......... MATRUŞKA ( 2 )

Bölüm 2

2. BÖLÜM

Arabada arka koltukta otururken camdaki yansımaya dalmıştı.

" Atilla"

Sesle kendine geldi ve yanında oturan Emel'e baktı. Emel;

" ne o daldın"

" yok ya dışarı seyrediyordum, bu dejavular biraz fazla olmaya başladı da"

" dua et de uçaklık işimiz yok, taksiyle gidiyoruz"

" ya evet, ne demezsin... Boşu boşuna iki gün beklettiler beni orada"

" normal bir prosedür olmalı... Hemen seni çıkarmalarını beklemiyordun herhalde, bana göre erken bile çıktın"

" en sonunda temelli yatacağım bu gidişle"

" tamam tamam, e işte geldik."

Taksi Nişantaşı'nda, Atilla'nın evinin önünde durdu. Atilla taksiden indiğinde

" sen gelmiyor musun?

" ben devam edeceğim, eve gideyim, hem sende bir gün daha dinlen"

" yeteri kadar dinlendim, bir an önce başlayalım, hem yalnız kalmamış olurum"

" şimdi mi?

" saat daha öğlen olmadı hanımefendi, para veriyoruz değil mi?

" daha görmedik o parayı beyefendi"

Taksici arkasını döndü. Biraz sinirli bir tonda

" abla trafik, bir karar verseniz"

Emel, taksicinin davranışı üzerine

" tamam, iniyorum, Atilla taksi parası"

" Emel hastaneden geliyorum sence üzerimde para var mı?

" taksi parasını da yani"

" abla, trafik diyorum, Nişantaşı burası"

" tamam kardeşim al paranı, ablaymış, gözün de mi görmüyor"

Emel taksicinin parasını verdi ve taksiden indi.

" adamı dövseydin bari Emel"

" o da düzgün davransın, müşterisiyim sonuçta"

" polis olmak böyle bir şey galiba"

" hadi hadi, önden buyur"

Atilla ile Emel apartmana girdiler. Atilla evin kapısını açtı ve içeri girdi.

" para yok ama anahtar var"

" o akşam cebimdeydi. Bilseydim beni akıl hastanesine yatıracağını cüzdanımı alırdım"

Emel durdu.

" üzgün olduğumu söyledim sana"

" tamam be, şaka yapıyorum, geç içeri"

Emel içeri geçti. Atilla yatak odasına gidip hemen döndü. Elinde cüzdanı vardı. Emel cüzdanı görünce

" şaka yaptım, sende ama..."

Atilla cüzdanından banka kartını çıkarıp Emel'e uzattı.

" onunla alakası yok... Şifresi 1972... yeni almıştım... Sende dursun..."

" alamam, koy onu yerine "

" patronun değil miyim, hem bu şekilde içim daha rahat edecek... Sana güveniyorum... Masrafları da karşılarsın"

" iyi, bir de muhasebecin olayım"

" lütfen... Aldığında özrünü de kabul etmiş olacağım"

Emel duraksadı, sonra aldı.

" tamam, ama sormadan bir şey yapmam"

" uzattın ama, bence bu konu kapandı, bende rahatladım... Şimdi artık oturabilir miyiz ve sen bana öğrendiklerini anlatır mısın, bir şey saklamadan"