48. BÖLÜM ve MATRUŞKA FİNALİ
Faruk, Ali'ye baktı.
" demek sen ikiz kardeşisin... Evlat sana üzülerek söyleyeceğim ki, ben seni Atilla sanıyordum"
Emel, Faruk'un yüz ifadesine baktı.
" doğruyu söylüyor galiba Ali, baksana adam da şaşkın"
" bunu anlarız Emel, bakalım şu kutuda ne var"
Faruk, umudunu kaybetmiş bir halde.
" ne fark eder ki... Bize Atilla lazımdı."
" ne demek bize Atilla lazımdı Faruk"
" soruların cevabını alabilmek için... bazı değişkenlikleri biliyordum ama bu kadarını ikimizde tahmin edemezdik, sen gerçekten de sürpriz oldun"
" değişkenlikler mi, bu ne demek"
" Atilla'nın hayatı, Emel'in hayatı... Bu yüzden ikinizi çağırmıştım... Cevapları Atilla'da bulabileceğimi düşünüyordum "
Emel, Faruk'un yanına oturdu.
" benim hayatım mı, ne biliyorsun sen"
Faruk, Emel'e baktı.
" ben, sizinle çok evvel karşılaştım... "
" biz derken"
" sen ve Atilla..."
" nasıl yani, Ali'yi mi kast ediyorsun"
" artık ne önemi var ki Emel"
Ali, Emel'e seslenerek
" hadi şu kutuya bakalım, görmüyor musun kafa karıştırıyor"
Ali, cebinden anahtarı aldı. Masanın üstünde duran kutuyu açmaya başladı. Emel ise anlamaya çalışıyordu.
" şu nottaki adam, sana notu yazan kişi, kim o"
" Emel, belki de dostumun dediği gibi... Bizim için bitti, baksana Ali var ortada "
Ali, bu arada kutuyu açmıştı. Kutunun içinde yarısı yırtılmış bir fotoğraf ve mektup vardı. Ali, fotoğrafı aldı.
" bu Atilla olmalı, böyle bir fotoğraf çektirdiğimi hatırlamıyorum."
Emel kalktı ve Ali'nin yanına geldi. Fotoğrafı aldı.
" yanında birisi varmış, baksana kolunu büyük ihtimalle omzuna atmış"
Ali, Emel'e baktı.
" olabilir mi ki"
" yanında mı Ali "
Ali arka cebinden kendisindeki, yırtık fotoğrafı çıkardı ve ikisini bir araya getirdi.
" ikisi birbirine tam uydu."
Dedi Emel, Ali bir araya getirdikleri fotoğrafa bakarak.
" bu ne ya her şey birbirinin içine girdi, MATRUŞKA gibi oldu her şey, neyi açsak içinden başka bir şey çıkıyor"
Faruk da ayağa kalktı.
" anlatmak istediğim buydu, Emel... Atilla ile senin fotoğrafınız... Berabersiniz"
Emel güldü.
" bak şimdi iyice saçmaladın Faruk, bu ben olamam, imkânsız"
" doğru imkânsız ama sensin... Kutudan çıkan fotoğrafın arkasına bak"
Emel fotoğrafın arkasına baktı ve okudu
" EMEL VE ATİLLA'DAN SEVGİLERLE... Bu... Bu bir şeyi ispatlamaz, tamam bana çok benziyor, gerçekten de çok benziyor ama..."
" bu fotoğrafı, arkadaşıma siz ikiniz vermişsiniz Emel... Yıl dönümüzü kutladığınız gün"
Ali de Emel de şaşkındı
" Atilla ile ben mi, neyin yıldönümü Faruk"
Faruk gülümsedi. Artık cin şişeden çıkmıştı ve geriye dönüş yoktu Faruk için.
MATRUŞKANIN SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A.L.İ......... MATRUŞKA ( 2 )
Ficção CientíficaSIR ASINA YAKIŞANI YAPMALI BAZI ŞEYLER ADI GİBİ GİZLİ KALMALI