the boy with the mask

- XXIV -

p.o.v Vanora

Ik ben hier nu al een maand. Iedere week moest ik me voor Kermichil verstoppen. En iedere week vond hij me en dronk me zowat leeg. De tweede keer dat ik me moest verstoppen viel ik flauw en werd ik wakker in zijn kamer. Hij had veel eten en drinken neergezet naast me.

Ik merk dat de drankjes die hij me geeft steeds bitterder worden. Dus ik achtervolgde hem en zag dat hij iets erin goot wat eerst in een glazen flesje zat. Ik rende snel terug maar hij ontdekte toch dat ik van het bed was geweest. Hij sloot me voor straf twee nachten op in de kooi. Ik vroeg hem wat het was maar hij gaf er geen antwoord op.

Wat ik merkte van het bijten was dat ik het een soort van fijn begon te vinden. Steeds een beetje meer. Maar niet alleen het bijten. Ook zijn aanraking. Dit maakte me bang. Heel bang! Waarom was Macaulay hier nog niet?! Hij zou hier al moeten zijn!

Iedere nacht bad ik dat hij me kwam halen voordat Kermichil iets met me kon doen. Iets vreselijks! Iets wat ik niet wilde maar hij wel. En ik weet nu dat mijn lichaam niet meer naar me luistert! En mijn hoofd is ook helemaal in de war. Alles gaat mis hier. Ik wil naar huis!

Ik ben nu weer in zijn kamer. Hij is even weggegaan om iets te regelen. Ik ben aan het schoonmaken. Dat wil hij dat ik iedere dag doe. En hij maakt er een zooitje van waardoor ik meer dan een uur nodig heb om alles schoon te maken.

Ook nu ben ik weer aan het schoonmaken. Ik hoor niet eens dat hij binnenkomt tot hij me beetpakt en op bed gooit. 'Nu ben ik het zat' roept hij.

Ik kijk hem bang aan. 'Ik probeer je nu al een maand verslaafd te maken en nog kom je niet naar me toe! Je zou in de war moeten zijn! Je zou mijn aanraking de hele dag lang door willen voelen! Je zou...!'

'Ik ben verslaafd' roep ik, 'ik ben in de war!'

Hij grijnst en buigt over me heen en geeft kusjes in mijn nek waardoor ik meteen weer helemaal gek word. 'Waarom zei je dan niets' vraagt hij tussen de kusjes door.

' Omdat... nou... gewoon. Ik was bang.'

'Mmh.'

Hij staat op en pakt een stuk touw. 'Ik zal je laten zien dat het beter voelt als je aan je gevoelens toegeeft' zegt hij grijnzend.

Hij trekt me goed op het bed, trekt mijn shirt en het jasje uit en bind mijn handen vast. Daarna bekijkt hij me eens alsof ik een soort prooi ben. Wat is ook ben voor hem. Gewoon een speeltje waarmee hij kan spelen. Hij begint weer kusjes te geven in mijn hals en een beetje naar beneden. Richting mijn borsten.

Ik ben in de war. Iets in me zegt dat dit goed is, en dat ik meer wil. Maar iets zegt ook dat het hartstikke fout is! Hij leunt over me heen en houd een zwarte doek omhoog. 'Ik ga je blinddoeken Vanora' zegt hij, 'dan voelt alles zo veel beter.'