the boy with the mask

- XXXIII -

Ik knik langzaam. 'Als je het niet wilt doe ik het niet' zegt Macaulay, 'dat voorstellen niet dan.'

'Ik... ik weet het niet... ik ben gewoon...'

'Bang voor wat er komt daarna' zegt hij, 'dat snap ik.'

'Mag ik hier nog even over nadenken?'

'Neem zolang je nodig heb. Ik zal niets doen zonder jouw toestemming.'

Ik knik. 'Nog even iets anders' zegt hij, 'als je mijn koningin wil worden Vanora, moet je...'

'Veranderen in een vampier' zeg ik zacht, 'dat hebben Farlan en Maisie me al verteld.'

Hij knikt langzaam. 'Ik wil heel graag je koningin zijn maar...'

'Maar?'

'Als ik oud ben lijk ik nog steeds op mezelf. En als mijn familie oud is...'

'Daar kunnen we voor zorgen' zegt Maisie, 'nu al voor je vader. Je zusje moet eerst zestien of achttien zijn.'

'Anders blijft ze zo klein?'

'Ja' zegt Farlan grinnikend.

'Nee' zegt Macaulay, 'dat wil ik niet. Dat doet pijn!'

'Maar Mac' zegt Maisie, 'anders kun je haar niet trouwen. De wetten...'

'Die wetten kunnen me gestolen worden' sist hij terwijl hij opstaat, 'het doet pijn en dat is het laatste wat ik wil! Dat zij of haar familie pijn lijd! Ze heeft al genoeg gleden bij mijn neef!'

'Macaulay' zeg ik voorzichtig.

Hij kijkt me aan. 'Ik wil dit voor jou doen' zeg ik zacht.

Hij zakt terug in zijn stoel. 'Meen je dat' vraagt hij, 'want ik vind het niet grappig anders.'

'Ik meen het' zeg ik, 'echt waar.'

Hij knikt langzaam. 'Dus hoe werkt het precies' vraag ik.

'Morgen' zegt Macaulay, 'eerst wil ik wat bloed.'

Ik knik, 'in jouw vertrekken neem ik aan.'

Hij staat op en pakt mijn hand. Hij neemt me mee naar zijn kamer. Daar duwt hij me op mijn rug op bed. Hij doet het masker af en buigt zich meteen voorover om kusjes te geven in mijn nek. Ik giechel en klauw met mijn handen in zijn haar. Hij bijt me voor een paar seconden. Daarna trekt hij mijn jurkje weer uit. Hij bekijkt me eens. Ik voel me eigenlijk best ongemakkelijk nu maar toch laat ik het toe.

Hij buigt naar me toe en begint weer kusjes te geven in mijn nek. Ik sluit mijn ogen en voel dus alleen nog maar wat hij doet. 'Het spijt me' fluistert hij opeens.

'Waarvoor' vraag ik.

Dit voelt geweldig! 'Ik liet je ongemakkelijk voelen' fluistert hij tegen mijn huid aan.

'Hoe weet je dat' vraag ik terwijl ik mijn ogen open.

Hij grinnikt, 'ik kan gedachten lezen. Weet je nog?'

'dus je wist al dat ik je heel leuk vond' vraag ik terwijl ik hem van me afduw en meteen rechtop ga zitten.

Hij grijnst, 'natuurlijk wist ik dat.'

Ik zet mijn handen in mijn zij. 'Dat is niet aardig' zeg ik quasi boos.

'Het spijt me' zegt hij terwijl hij een pruillip trekt.

Ik ga weer terug liggen. 'Vergeven' zeg ik, 'maar alleen als je doorgaat met die kusjes.'

Hij buigt over me heen. 'Zoals je wilt, mijn prinses.'