the boy with the mask

- XXXIX -

Vanavond is bloedmaan. De hele dag lang regent het al. Maar pas vannacht als de bloedmaan te zien is zal Macaulay me doden.

Ik zit op het bed. Macaulay ijsbeert heen en weer. Er word geklopt. 'Binnen' zegt Macaulay terwijl hij blijft ijsberen.

Farlan komt binnen. 'Nog steeds regen' zegt hij, 'maar over een half uur zal het ophouden dus dan kan de ceremonie beginnen.'

Macaulay blijft stilstaan, 'dat weten we zeker?'

'Het weer is moeilijk te voorspellen.'

'Nee' zegt Macaulay hoofdschuddend, 'blaas het af. We doen het volgende bloedmaan wel. Misschien heeft ze het gen nog niet eens.'

'Mac' zeg ik, 'de dokter zei...'

'De dokter kan het verkeerd hebben' roept Macaulay kwaad terwijl hij zich naar me toedraait.

Ik sta op, 'ik ga. Of je wil of niet. Ik ben morgen een vampier!'

Macaulay staat opeens voor me en duwt me hard op het bed. Hij buigt meteen over me heen. Ik krimp een beetje ineen van angst. Meteen laat hij me los. Hij staat op en schud zijn hoofd. 'Sorry' zegt hij, 'ik... ik maak me gewoon... me gewoon... zorgen.'

Ik ga rechtop zitten en pak zijn hand. 'Dat snap ik' zeg ik, 'ik ben ook bang. Maar jullie weten wat je doen. Jullie deden het vaker. Hoe groot is de kans dat het misgaat?'

'Best klein' zegt Macaulay knikkend.

Ik sta op en kus hem voorzichtig. 'Nogmaals het spijt me' zegt hij, 'als het om jou gaat dan...'

'Sla je op hol' horen we Maisie zeggen.

We kijken naar haar. 'Het is gestopt met regenen' zegt ze, 'de wachters zijn er klaar voor. Net zoals de jongeren.'

Macaulay knikt en kijkt mij aan. 'Laten we je vader maar gaan halen dan' zegt hij.

Ik knik en hij doet snel het masker weer op. Daarna trekt hij me aan mijn hand mee naar de kamer waar mijn familie is. Mijn vader staat bij het raam. Mijn zusje ligt op de grond en is aan het tekenen. Mijn vader kijkt om, 'Sire.'

'Het is tijd om te gaan' zegt Macaulay.

Mijn vader knikt en geeft Lileas nog een kus op haar hoofd. Ik knuffel haar en daarna gaan we naar beneden. Tibby zal op Lileas letten. Mac wil dat ze niets ziet van de ceremonie. Het is niet geschikt voor kleine meisjes vindt hij.

Macaulay neemt ons mee naar de tuin. Daar zijn heel wat wachters die meteen buigen als ze de koning zien. 'Alles gereed' vraagt Macaulay kort.

'Ja Sire' zegt een man.

'Mooi zo, laten we dan maar beginnen.'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N lieve, lieve lezers,

Zoals jullie misschien al weten heb ik een beetje een writersblock op dit verhaal. Het schrijven gaat daarom heel erg langzaam en ik heb bijna geen voorraad meer. Ik ga de komende tijd nog maar om de twee dagen publiceren omdat ik echt niet weet hoe het verder moet. Als ik weer genoeg inspiratie heb zal ik weer iedere dag gaan publiceren. 
En misschien ga ik een deel twee maken. 

xxx Mairin

p.s. jullie zeggen nu wel dat ze zo schattig zijn en zo maar is Kermichil wel uitgeschakeld of ligt hij nog op de loer.