the boy with the mask

- XXIX -

Ik heb me omgekleed en loop nu met Macaulays tante mee naar beneden. Macaulay wil me iets laten zien. Wat weet ik niet en ze wil het niet vertellen aan me! 

Ze brengt me naar de troonzaal. De wachters openen de deuren voor ons. Meteen als ik binnenkom komt er een klein meisje naar me toe rennen. 'Vanora' roept ze blij.

Ze vliegt in mijn armen. 'Lileas' vraag ik verbaasd.

ze kijkt me aan met haar heldere blauwe ogen. Ik ga op mijn knieën zitten en knuffel haar. Mijn vader komt ook aanlopen. Hij omhelst me. 'Wat doen jullie hier' vraag ik verbaasd.

'Ik nodigde ze uit' zegt Macaulay terwijl hij opstaat van de troon, 'ik vond dat je rust verdiende.'

Ik knik. Lileas heeft zich zoals gewoonlijk een soort van achter me verstopt. Ik kijk naar haar. 'Je hoeft niet bang te zijn' zeg ik, 'zij zullen ons niets doen.'

'Maar je hebt een beet in je nek' zegt ze.

Ik glimlach, 'ja de koning bijt mij maar ik laat het toe. Hij bijt me niet lang en het doet geen pijn.'

Ze knikt. 'Dus ik hoef niet meer schoon te maken nu' vraag ik.

'Voor zolang ik dat niet toe sta.'

Ik gniffel. Ik weet gewoon dat hij lacht vanachter zijn masker. 'Ik denk niet dat Tibby het erg vind als ik je een andere kamer geef' zegt hij terwijl hij naar me toeloopt,  'dan kan je familie dicht bij je blijven.'

Ik knik en we lopen achter hem aan naar boven. Hij brengt ons naar een paar kamers. Er zijn drie kamers met ieder een eigen badkamer. In het midden van de kamers is nog een kamer. Een soort woonkamer. Mijn vader en zusje gaan hun spullen opruimen terwijl de koning en ik in de woonkamer blijven. 'En...' zegt hij opeens, 'je mompelde in je slaap over je familie.'

Ik kijk hem aan. 'In mijn slaap?'

Hij knikt langzaam. 'Maar voor de rest heb je vrij rustig geslapen wat ik niet echt had verwacht.'

'Waarom niet?'

'Je was in de war, je huilde. Het gif is nog steeds gevaarlijk. Het zit nog steeds in je systeem maar je bent niet meer zo in de war als eerder.'

'En hoe kom ik ervan af?'

'Wachten, of verslaafd raken aan mijn gif.'

Ik zie zijn oren een beetje omhoog bewegen dus weet dat hij kort grijnsde. 'Dat gaat u niet doen toch' vraag ik terwijl ik me naar hem toedraai.

'Ik zie wel' zegt hij, 'ik wil trouwens wel dat je 's avonds wat langer bij mij blijft.'

'Wat wil u gaan doen?'

'Ik denk de draad oppakken waar we gebleven waren voordat mijn neef je ontvoerde.'

'Wat was er eigenlijk gebeurd als u het gif niet uit mijn bloed had gezogen?'

'Je was naar zijn aanraking gaan verlangen en naar het gif. Heeft hij iets bij je gedaan?'

'Behalve me dan half uitgekleed en me heel vaak gebeten. Niet echt.'

'Mooi' zegt hij terwijl hij zijn hand op mijn wang legt, 'want ik was van plan om wat dingetjes te doen bij jou.'

Ik sluit mijn ogen. 'Over dat diner met de adel' fluister ik.

'Misschien doe ik dat wel' zegt hij, 'maar eerst ga ik langs alle provincies. De mensen willen me zien.'

Mijn zusje komt de kamer weer in waardoor hij me snel loslaat en ik mijn ogen open. 'Vanora' zegt ze terwijl ze haar hoofd iets schuin houd, 'vind je de koning leuk?'

Mijn ogen worden groot en ik voel dat mijn wangen rood worden. Macaulay kijkt even naar mij en loopt dan naar haar toe. Hij gaat op zijn hurken voor haar zitten. 'Kun je een geheimpje bewaren' vraagt hij.

Ze knikt. 'Ik vind Vanora leuk ja' zegt hij, 'maar Vanora heeft nog nooit gezegd dat ze mij ook leuk vond.'

Ze kijkt naar mij. Ik ga op mijn knieën naast Macaulay zitten en fluister: 'Ja, ik vind de koning leuk.'