the boy with the mask

- XXXXVIII -

De rest van de dagen zijn we vaak in het dorp. Vika blijft bij me uit de buurt wat ik heel erg fijn vind.En Peigi liep de hele dag met ons mee. Ze vertelde me verhalen over de gebeurtenissen die waren gebeurd toen ik weg was. Ik vond het heel erg fijn want zo wist ik dat sommige mensen zich echt zorgen maakte over mij.

Van Kermichil is geen enkel spoor. Iedere dag krijgt Macaulay een telefoontje van de raadsleden. Ze willen heel zeker weten dat Macaulay veilig is. En ik dus ook. Want als Macaulay mij verliest zal hij doordraaien volgens Adaira. Dat gebeurde vorige keer ook bijna bij Edine. Gelukkig kon Adaira hem een beetje kalmeren.

Farlan is gebleven bij ons. Hij is nu een soort hoofdwachter geworden. Want hij vertelt wat de wachters moeten doen. Maar alsnog laat hij Macaulay vertellen wat hij vind. Dat is wel heel erg belangrijk vandaag want Macaulay wil iets speciaals doen in het bos maar wil niemand precies vertellen wat.

Ik sta nu voor mijn koffer die op bed ligt. Ik moet een leuke jurk zoeken van hem. Ik pak een licht turqoise, A-lijn jurk. Om de middel is een witte band. Ik doe hem aan. Hij staat me perfect vind ik. Daarna loop ik naar de badkamer en pak twee plukjes haar. Die maak ik achter mijn hoofd vast met een wit, klein elastiekje. Ik loop terug en doe witte muiltjes aan. Op dat moment komt Macaulay binnen.

Hij blijft stilstaan. 'Wauw' zegt hij dan zacht.

Ik sla mijn ogen neer en kijk naar mijn jurk. 'Vind je dat echt?'

'Ik mag nog steeds niet liegen. Laten we gaan, anders zijn we te laat voor zonsondergang.'

Hij reikt zijn hand uit naar me. Ik pak zijn hand en loop met hem mee naar beneden. We rennen door het bos naar de open plek. Midden in het veldje ligt een kleed. Ernaast staat een mandje met eten en om het kleed, in een ruime cirkel, staan allemaal lantaarns met aangestoken kaarsen erin. 'Wauw' fluister ik.

'Vind je dat echt' vraagt Macaulay terwijl hij me zachtjes neerduwt op de deken.

Ik grinnik, 'ja Mac, dat vind ik echt.'

We eten wat van de dingen die in het mandje zitten. Er zit vooral veel fruit en chocolade in. Hij heeft gewoon limonade meegenomen als drinken. Hij haat alcohol en ik wil het niet eens drinken! Af en toe ging ik naar de kroeg omdat de man me eten meegaf voor thuis. En soms hielp ik achter de bar en ik vond de flesjes met bier altijd vreselijk stinken. Daarom wil ik nooit alcohol proberen!

'Vanora' zegt Macaulay opeens, 'wil je heel even opstaan?'

'Oké' zeg ik twijfelend.

Ik sta op net als hij. Hij pakt mijn handen beet en zegt: 'Vanora. Ik houd heel erg veel van je. En daarom wil ik je iets vragen.'

Hij gaat op zijn knie voor me zitten en vraagt: 'Wil je mijn vrouw worden?'