the boy with the mask

- XXXVIII -

p.o.v Vanora

'Dat komt later wel' zegt hij weer even adem haalt, 'eerst bloedmaan.'

Er word geklopt waardoor hij meteen rechtop gaat zitten en zijn masker opdoet.Hij opent de deuren. Adaira staat voor de deur. Een brede glimlach siert haar lippen. 'Uwe hoogheid' zegt ze met een reverence.

'Lady Adaira' zegt hij.

Ik sta op en loop naar hen toe. 'Je heb Lady Adaira al ontmoet gisteravond toch' vraagt Macaulay aan mij.

Ik knik, 'dat heb ik ja.'

Macaulay slaat zijn arm om mijn middel en trekt me tegen zich aan. 'Lady Adaira wil je graag helpen' zegt Macaulay.

'Waarmee' vraag ik verbaasd.

'De adel tevreden houden vooral' zegt Adaira met een glimlach.

Ik frons een beetje. 'Leren praten als een koningin, leren lopen als een koningin, leren eten als een koningin. Oftewel gewoon doen wat de adel van je verwacht.'

'Oké.'

Ze glimlacht, 'maar nu nog niet. Eerst is er bloedmaan.'

'Dat zei hij ook al' zeg ik zacht.

Ze grinnikt. 'Ga jij alvast maar met haar mee' zegt Macaulay, 'dan kleed ik me om.'

Hij laat me los en ik ga met Adaira op de bank zitten. Macaulay sluit de deur. 'Heb je hem ooit wel eens zonder masker gezien' vraagt Adaira met haar hoofd iets schuin.

Ik knik, 'alleen ik, Farlan, Maisie en het andere kamermeisje Tibby.'

'Hij vertrouwt niemand dat toe' zegt ze knikkend, 'dus dat begrijp ik.'

Macaulay opent de deuren. Hij komt naast me zitten en vraagt: 'Waar hadden jullie het over?'

'The mask' zegt Adaira.

Hij knikt langzaam. We praten de hele ochtend lang over van alles en nog wat. In de namiddag vertrekt Adaira met haar moeder naar huis. Meteen tilt Macaulay me op. Ik giechel en hij draagt me naar zijn kamer. Daar legt hij me neer op bed en gooit meteen het masker weg. Daarna bekijkt hij me eens waardoor ik onzeker op mijn lip bijt. 'Geen zorgen' zegt hij terwijl hij over me heen buigt, 'ik zal niets doen behalve dan jouw heerlijke bloed drinken.'

Hij begint kusjes te geven in mijn nek en bijt zachtjes in mijn nek. Hij drinkt iets langer dan normaal bloed maar het maakt mij totaal niets uit! Het voelt heerlijk als hij het doet!

Hij likt over de wond die zich weer onmiddellijk heelt. Daarna gaat hij naast me liggen en trekt me tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik luister naar zijn rustige ademhaling. 'Als je niet wil dat Adaira je helpt' fluistert hij opeens.

'Nee' zeg ik terwijl ik naar hem opkijk, 'ik vind het heel aardig van haar.'

Hij glimlacht naar me. Daarna strijkt hij over mijn haren. Ik sluit mijn ogen en geniet van zijn aanraking. 'Ik hou van je' fluistert hij zachtjes.

'Ik ook van jou' zeg ik zacht fluisterend.