Vanora is een zestienjarig, verlegen meisje. Ze heeft een zusje en alleen haar vader leeft nog. Ze leven onder het bewind van de vampiers. Ze worden goed behandeld en alleen de adel heeft bloedslaven. Meestal zijn de bloedslaven misdadigers en ze wo...
Een maand verstrijkt waarin ik iedere avond voor de koning moet spelen. Hij leert me nieuwe liedjes en af en toe leert hij me lezen en schrijven. Ik leer snel volgens hem. En dat vind hij geweldig. Ik merk dat hij meer praat dan een paar woorden. Niet alleen tegen mij, maar ook tegen Tibby zei ze tegen me.
Ik praat 's avonds vaak met Tibby waar de koning en ik het over hebben gehad. Altijd als we hem wakker maken probeer ik trouwens wel het litteken te zien. Ik ben gewoon nieuwsgierig hoe erg het eruit ziet en waarom hij het niet laat zien. Ik weet nog steeds niet veel over de koning zelf. Behalve dan dat hij aan het veranderen is door mij!
Ik ben weer aan het schoonmaken met Tibby nu. Opeens komt er een bediende binnen. 'Vanora' zegt hij.
Ik kijk op, 'ja?'
'De koning wil je zien.'
Ik kijk heel even naar Tibby en knik dan. Ik loop met de bediende mee naar beneden. Hij brengt me naar de tuin en naar een prieel. De zuilen zijn wit net als het hekje. Het dakje is lichtgroen en er groeien ranken om de zuilen. De koning kijkt de tuin in. 'Sire' zegt de bewaker.
De koning kijkt om. Ik maak een reverence en de man buigt. 'Dank je' zegt de koning, 'je kunt gaan.'
De man loopt weg. 'U wilde me spreken' zeg ik.
'Klopt' zegt hij, 'geef me je hand. Alsjeblieft.'
Ik geef hem mijn hand. Die legt hij voorzichtig op zijn borst. 'Wat voel je?'
'Uw ademhaling Sire' zeg ik.
'Klopt' zegt hij, 'nu heb ik je raad nodig. Wat betekent dit?'
'Dat u ademt Sire. Uw hart klopt niet omdat u een ondode bent. Heeft dit te maken met familie?'
'Zoiets, vind je dat ik van iemand kan houden?'
'Houden van heeft niets te maken met het kloppen van het hart Sire. Het is maar een uitdrukking. Houden van is... is... ik weet het niet precies maar een hart pompt alleen bloed rond.'
'Hoe weet je dit?'
'Ik leerde het, van mijn vader. Hij was arts.'
Hij knikt en pakt mijn hand opeens weer. Hij trekt me mee door de tuin. 'Waar gaan we heen' vraag ik, 'Sire?'
'Ik wil je iets laten zien' zegt hij.
Bij een klein meertje tussen de bomen blijft hij stilstaan. Hij kijkt me aan. 'Ik heb dit nog nooit aan iemand laten zien' zegt hij, 'je moet me dit beloven. Niet staren.'
'Ik zal niet staren Sire' zeg ik, 'dat beloof ik.'
Ik maak een kruisje over mijn hart dat ik het meen. Hij knikt en reikt naar zijn masker. Die doet hij langzaam af.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik zie steeds meer van zijn gezicht. En inderdaad het litteken zit er. Ik doe langzaam een stap naar hem toe. Hij blijf staan waar hij staat maar toch houd hij me goed in de gaten. Ik steek voorzichtig mijn hand uit. Hij houd zijn hand een beetje omhoog. Ik raak voorzichtig het litteken aan op zijn wang. Zijn huid is ijskoud zoals ik al verwachte.
Ik kijk hem aan. Hij kijkt vanuit zijn ooghoeken naar mijn hand. Opeens pakt hij mijn hand en legt die plat op zijn wang. Hij sluit zijn ogen. Na een paar seconden kijkt mij me aan. Hij legt zijn hand op mijn wang. Ik sluit deze keer mijn ogen en laat mijn hand weg glijden. Ik open meteen mijn ogen als ik iets op mijn lippen voel. Wanneer ik mijn ogen heb geopend zie ik dat hij zijn lippen op de mijne heeft gedrukt. Ik sluit mijn ogen weer. Hij legt voorzichtig zijn hand achterop mijn hoofd en tilt die een beetje op zodat hij zijn lippen beter op de mijne kan houden.
Wanneer hij terug trekt houd ik mijn ogen even gesloten. Daarna open ik ze. 'Sorry' zegt hij.
