the boy with the mask

- IX -

'Waarvoor' vraag ik.

'Ik had je niet mogen kussen.'

Ik glimlach een beetje. 'Ik vond het wel fijn.'

'Majesteit' roept iemand vanachter me.

Hij doet snel zijn masker weer op. Hij trekt me achter zich. Er komt een bediende aanrennen. 'Sire' roept hij, 'uw neef is hier.'

'Wat' zegt hij kwaad.

Hij pakt mij beet en trekt me razendsnel mee naar het paleis terug. Naar de troonzaal. Als we bij de deur staan laat hij me los. Hij haalt diep adem en opent de deuren. Hij loopt naar binnen. Ik loop achter hem aan. Er zit een jonge man op de troon. Hij heeft zwart haar en blauwe ogen. Net als de koning dus.

Hij grijnst zodra hij de koning ziet. 'Neefje' zegt hij grijnzend.

De koning snuift, 'wat wil je?'

De jongen staat op en spreid zijn armen. 'Kom op neef' zegt hij grijnzend, 'zo'n kil ontvangst heb ik nog nooit gehad van je. Waar was je mee bezig dat je...'

Hij kijkt naar mij en zegt: 'Dus je bracht me een cadeautje.'

'Nee' zegt de koning terwijl hij me iets naar zich toetrekt. 'Wat wil je?'

'Ik kwam kijken hoe het met je gaat, neef. Ik hoorde dat je nogal eenzaam bent sinds ik hier weg ben gestuurd door je.'

'Ik heb je niet weggestuurd, ik verbande je.'

De neef rolt met zijn ogen, 'in ieder geval blijf ik twee of drie dagen.'

'Doe wat je niet laten kunt maar mij laat je met rust. Vanora, maak de muziekkamer schoon.'

'Zoals u wilt majesteit' zeg ik met een reverence.

Ik loop weg en ga naar zijn vertrekken. Ik open de deur met de sleutel die ik kreeg. Ik maak de kamer schoon en kijk of ik de gitaar kan stemmen. Als ik onder de vleugel lig om één van de wieltjes te oliën hoor ik opeens: 'Dus je bent geen cadeautje voor mij?'

Ik schrik en stoot mijn hoofd. 'Au' zeg ik.

Ik kom onder de vleugel vandaan. De jongeman leunt op de vleugel. Ik doe een stapje achteruit. 'Nee' zeg ik, 'dat ben ik niet.'

'Mmh, je naam?'

'Vanora, en u bent?'

'Kermichil, oftewel Kerr, neef van koning Macaulay.'

Ik maak snel een reverence. Hij grinnikt en pakt mijn hand als ik weer opkijk. Hij trekt me tegen zich aan en slaat een arm om mijn middel. 'Jou mag ik wel' zegt hij grijnzend.

Ik probeer hem weg te duwen maar dat lukt me niet. Hij grinnikt, 'luister even. Jij komt naar mij toe iedere avond. Ik drink jouw bloed en dan laat ik je gaan. Ben ik duidelijk?'

'Ja u bent duidelijk, en dat mag ik niet doen. De koning drinkt iedere avond bloed bij mij. Ik mag niet...'

'Je mag niet, of je wil niet?'

'Ik mag niet, hij heeft het me verboden.'

'Wat kan hij je nou doen? Niets toch?'

Opeens word hij weggetrokken door iemand. De koning staat voor me. 'Laat haar met rust' sist hij kwaad