the boy with the mask

- XXXXVI -

Robena heet ze. Zij heeft me al die liedjes geleerd. Robena rent naar me toe en omhelst me. Ik knuffel haar stevig. Bij haar kan ik dat wel want ook zij is een vampier. Ze geeft drie kussen op mijn wangen. 'Wat ben ik blij je weer te zien' zegt ze, 'we dachten dat de koning je had gedood.'

'Nee hoor' zeg ik glimlachend.

'Ik heb trouwens wat geruchten gehoord van mijn zus, uit de eerste provincie. Ze zei dat de koning zijn koningin heeft gekozen en dat was een mensenmeisje.'

'En nu een vampier' zeg ik met een kleine grijns, 'en jij dacht meteen aan mij?'

'Je bent zo'n schat, jij moet het absoluut zijn!'

Ik zie vanuit mijn ooghoeken Peigi en Macaulay aan komen lopen. 'Je kan het hem zelf vragen' zeg ik terwijl ik haar mee trek naar buiten. Zodra Macaulay mij ziet versnelt hij zijn pas iets. Peigi moet bijna rennen om hem bij te houden. Ze rent daarom ook naar Robena. 'De koning is er' roept ze blij.

'Dat zie ik' zegt ze. 

Macaulay is ondertussen bij ons. Robena maakt een reverence, 'uwe hoogheid.'

'Goedemorgen' zegt Macaulay met een kort knikje.

Ik pak Macaulays hand. Hij trekt me iets naar zich toe. 'Mag ik je voorstellen aan Robena' zeg ik tegen hem, 'de vrouw die mij vleugel leerde spelen.'

'Fijn om u te ontmoeten' zegt Macaulay.

'Dat is wederzijds Sire' zegt ze met een glimlach.

'Ik kan ook spelen' zegt Peigi, 'mag ik het laten horen Vanora?'

'Natuurlijk liefje, als het ook van Robena mag.'

Ze kijkt naar Robena. 'Natuurlijk' zegt Robena glimlachend.

Ik trek Macaulay mee de winkel in. Peigi loopt naar de vleugel waar ik ook op leerde spelen. Ze drukt een paar toetsen in. We gaan achter haar staan. Macaulay trekt me tegen zich aan en slaat zijn arm om mijn middel. 'Jij moet ook weer eens voor mij spelen' fluistert hij in mijn oor.

'Als je me daar de kans voor geeft, dan zal ik dat doen.'

Peigi begint met spelen. We zijn de hele tijd stil en ik luister aandachtig naar haar spel. Nadat ze klaar is klappen wij. 'Ook zij heeft talent' zegt Macaulay.

Ik weet nu gewoon dat hij glimlacht. 'En kunt u spelen Sire' vraagt Robena.

'Een beetje' zegt Macaulay, 'niet zo goed als deze twee dames hier.'

'Niet waar' zeg ik, 'kom op Mac, laat horen.'

'Goed, goed.'

Peigi komt naast mij staan en Macaulay gaat zitten. Hij begint te spelen. Als hij klaar is klappen we. Macaulay staat op en pakt mijn hand weer. 'en hoe lang blijven jullie' vraagt Robena, 'als ik vragen mag natuurlijk?'

'We blijven nog vijf dagen' zegt Macaulay, 'dan gaan we naar provincie acht.'

'Gaan jullie alle provincies af' vraagt Peigi.

Ik glimlach, 'dat klopt liefje. Hij wil me laten zien over wie ik straks koningin ben.'

De wachter die met ons mee is gegaan komt de zaak binnen. 'Uwe hoogheid' zegt hij, 'er is een probleem.'

'Ga maar alvast Vanora' zegt Macaulay tegen mij, 'ik wil nog iets aan hen vragen.'

'Oké.'

Ik geef Peigi en Robena nog een knuffel voordat ik met de wachter naar buiten loop. 'Wat is er aan de hand' vraag ik als ik Farlan zie.

'Ik zal het zo vertellen' zegt Farlan, 'als Mac er ook is.'

Macaulay komt de winkel uit. Hij komt snel naar ons toelopen. 'Oom' zegt hij, 'wat is er?'

'Kermichil is ontsnapt.'