"Your name is Bianca. This is Bernard your husband, Jasmine is your younger sister and I am your mom, Amalia." Pakilala sa amin ni tita Amalia.
"ate..." – Jas
"Bernard told me that I have a child. Nasaan siya?" tanong nito.
Kaya naman, ako na mismo ang sumagot.
"He's name is Sam. Our son is missing." Malungkot kong sagot.
Mula sa kaniyang pagakakahiga ay napa-upo siya pagkatapos ko siyang sagutin.
"M-missing? Why? Hinanap mo na ba siya? I want to see him."
Napayuko naman ako.
"ginagawa ko naman ang lahat para mahanap ang anak natin. I'm really, really giving all my best." Sagot ko.
"Paano ko malalaman na totoo ang mga sinasabi niyo? Baka naman niloloko niyo lamang ako at inilalayo sa mga kamag-anak ko?"
Napansin ko naman ang pagme-make face ni Jas. Inilabas niya ang kaniyang cellphone at nakita kong ipinakita niya ang mga letrato noong kami'y ikinasal at larawan namin na kasama ang aming anak.
"A-ano ba ang nangyari? Bakit ba nawala ang mga ala-ala ko pati na ang anak ko? how did it happened?"
Inangat ko ang aking ulo upang maka-usap siya ng maayos.
"Pauwi tayo ng pilipinas... then the plane that we are riding suddenly crashed. Hawak hawak ko si Sam sa mga bisig ko. Pero bigla na lang nag black out. Tapos, pag gising ko,nakahiga ako sa isang stretcher." Sagot ko.
"don't worry anak, susurpotahan naman namin si Bernard sa paghahanap sa anak niyo. I already contact my friends from FBI. Everything's gonna be alright." Sabi naman ni tita Amalia na nakakapag patatag ng aking loob.
"Thank you, tita." Sabi ko na puno ng sinseridad.
Kinabukasan ay lumabas na rin si Bianca sa hospital. Si Ren na kaibigan ko din ang bumibisita sa aming tinutuluyan ngayon.
"I'm so sorry I am late." Si Ren na hingal na hingal nang kami'y harapin sa aming bahay.
"Kasama ko nga pala si Yngrid. License nurse siya, magaling 'yan and she's a Filipina don't worry. Alam kong medyo hirap ka sa English." Pang-aasar pa niya.
"Gago, baka mamaya maniwala 'yan sa mga sinasabi mo." sabi ko at akmang sasapakin na siya nang pigilan ako nito.
"Biro lang. Masyado kang seryoso e." sagot naman nito.
"I almost forgot, si Bernard nga pala. Highschool friend ko."
Ngumiti naman itong si Yngrid kaya naman nginitian ko rin siya.
"Hello po. I'm Yngrid Cabrera." Then she extended her arms.
Kaya naman, tinanggap ko iyon.
"Oh, Yngrid ha... may asawa 'yan." Biro naman ng aking kaibigan.
"Sira ulo ka talaga! 'di ka na nagbago." Sagot ko naman sa kaniya at binitawan na ang kamay ni Yngrid.
"Oh, paano maiwan na si Yngrid dito."
Napalaki naman ang aking mga mata.
"Teka, bakit siya maiiwan dito? Saan ka pupunta?"
"Ay oo nga pala. That is why she's with me kasi siya ang titingin kay Bianca. Hindi naman pwedeng lagi akong pumupunta rito. Saka ngayon, kailangan kong magreport sa prof ko."
Tiningnan ko si Yngrid at ngumiti naman ito.
Hinila ko naman palayo si Ren upang kami'y mag-usap sandali.
"Ano 'to? Alam kong marami akong pera pero, kaya ko namang alagaan ang asawa ko. Just give the list that I have to do at kung may gamot man siyang iinumin." Sabi ko ng mahina rito.
"Ano ba, pare... ako na sasagot diyan. Pambawi man sa'yo dahil hindi kita nasamahan noong muntik ka ng matigok. E, nag-aaral ako nun e." sagot naman niya.
"E, huwag na. Sabi ko nga sa'yo kaya ko na." tanggi ko.
"Sige na pare. Hindi naman kumakahol at nangangagat 'yan. Saka isa pa, mas maganda ng may kasama kayong professional, diba?"
Napabuga naman ako ng malalim na hininga.
"Sige na, sige na. Umalis ka na dito, kailangan ka na ata ng prof mo."
Bigla naman niya akong pinindot sa tagiliran.
"Excited ka na niyan makasama si nurse e." asar niya.
Umakma naman akong kukutusan ko siya nang agad siyang lumayo. Nagpaalam naman siya sa Yngrid na 'yun at umalis na.
"Sumunod ka na lang sa akin." Sabi ko at tinalikuran na siya.
"Uh, saan po pala ang kwarto ko dito?"
Nagulat naman ako sa kaniyang tanong kaya nilingon ko siyang muli.
"d-dito ka matutulog? Bakit?" tanong ko.
"Eh, ako po 'yung personal nurse ni miss Bianca kaya kailangan lagi akong malapit sa kaniya if ever man po na may sumakit sa kaniya or may pagbabago na nangyayari tulad ng mga naa-alala po niya."
Napapikit naman ako ng mariin. Haaay! Ren talaga o.
"Doon ka na lang sa guest room." Sabi ko at itinuro na kung nasaan ito.
Ilang sandali lamang ay sumunod na din siya sa akin sa kwarto namin Bianca.
Pagpasok namin ni Yngrid sa kwarto ay tila nagulat itong si Bianca.
"Sino siya?" tanong niya sa akin.
"Yngrid, kinuha siya ni Ren na personal nurse mo." nakapamulsa kong sagot.
"Sinong Ren?" tanong niyang muli.
"Kaibigan ko. It happens na on the job training siya dito sa America." Paliwanag ko sa kaniya.
"Hello po, miss Bianca... Yngrid Cabrera po." Pakilala niya.
Parang nawe-weirdan ako sa kaniya. Ewan. Parang may kakaiba sa kaniya. Malay ko ba kung bakit hindi ako komportable sa Yngrid na 'to.
"Personal nurse? Ibig sabihin titira siya kasama natin?" tanong nanaman ni Bianca.
Tila ba, sa tono ng kaniyang pananalita e may selos na namumuo.
"Pwede bang maiwan mo muna kami? Tatawag na lang ako kapag kailangan ka namin." Naka ngiti kong sabi.
"Ah, sige po."
Paglabas naman nito ay ang umpisa ng aking panglalambing sa aking asawa.
madali akong umupo sa kaniyang tabi at hinapit siya sa bewang.
"Are you jealous, my wife?" pang-aasar ko rito at inamoy ang kaniyang pisngi.
"Why would I?" mataray na sagot naman nito.
"Aba syempre, bakit hindi? E bakas na bakas sa mukha mo na nagulat ka nang may kasama akong babae. Saka sa tono ng boses mo nung itanong mo na kasama ba natin siya dito sa bahay." Paglalambing ko.
Kung ako ay ngiting-ngiti siya nama'y nakasimangot at tila napipikon sa akin.
"Huwag ka ngang malisyoso. Bakit ko ba pinakasalan ang tulad mong malisyoso." Sabi pa nito at umirap sa akin.
"Asus, ikaw talaga. Deny pa." sabi ko naman at patuloy na pinapaulanan siya ng maliliit na halik sa pisngi.
"Napaka clingy mo rin. I hate clingy." Pagmamataray niya.
"Aba, as far as I know you like when I am clingy to you." Sabi ko at patuloy na hinahalikan siya.
Alam ko naman na may ilang pagbabago sa kaniya sa ngayon. Pero, handa akong ibalik sa dating siya. Hindi ako susuko kahit na gaano pa kahirap na ipaalala sa kaniya lahat lahat. Gagawin ko lahat ng makakaya ko para lamang maalala niya akong muli.
