Paglabas ni Jasmine ay kaagad ko ng inalis ang tuwalyang nakapalupot sa aking bewang. Isinuot ko na ang aking jogging pants without wearing breif or even boxer shorts.
I just want to be ready in case na sipagin siyang gumawa ng baby ngayon. Hehehe
Humarap na ako sa kaniya at kita ko ang pamumula ng kaniyang pisngi.
“Don’t tell me malakas parin ang impact sa’yo kapag nakikita mo ‘yung alaga ko na pagmamay-ari mo na?” asar ko then I smirked.
“Sira ulo.” Sabi naman niya at inirapan ako.
See? She easily change her mood. Buntis ‘tong asawa ko. Haha hindi ba’t sabi nila, the more na iniisip mo ang isang bagay ay magkakatotoo ‘yun? Kaya lagi ko na lang iisipin na magkakababy na kami.
And I am very confident na sooner or later mangyayari ‘yun.
Tumabi ako sa kaniya at sumandal sa head board.
“Saan ka nga pala excited?” balik tanong ko.
Tumayo siya at may kinakalkal siya sa kaniyang cabinet. Huminto siya bigla at sa aking palagay, nahanap na niya ang hinahanap niya.
“Actually...—”
Naputol naman ang sinasabi niya nang magring ang aking cellphone. Sumimangot siya at umupo sa aming mini couch.
“Sagutin mo na ‘yan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.
Pumunta ako sa may veranda ng aming kwarto at doon sinagot ang tawag na aking natanggap.
Una itong nagsalita mula sa kabilang linya. Walang iba kundi si...
“Yngrid?”
“B-beranard... si itay, lumuwas siya ng Maynila kasama si inay. Balak ka niyang puntahan.”
Nanlaki ang aking mga mata. Damn it! Gulo ‘to!
“What? Bakit? Nasaan ka?!” tanong ko.
“Nagagalit sila sa’yo dahil hindi ka nagpaalam na kanina na aalis ka. At...” dalawang segundo siyang huminto
“at hindi nila tanggap na hindi mo ako pananagutan.”
Nahilamos ko ang aking mga palad sa aking mukha. What should I do?! Haaay! Ok na ang lahat e! Ok na ang kaso si Yngrid naman ang problema.
“Paluwas na rin ako ng Maynila at sinusundan ko sila.”
“Anong plano mo?”
Ang tagal bago ako nakasagot. In other words, wala akong masabi.
“Bernard?”
“I’m sorry, Yngrid.” Sabi ko at ibinaba na ang tawag.
Pagbalik ko sa loob ay mahimbing ng natutulog ang aking asawa. Alas otso pa lamang ng gabi pero tulog na tulog na siya.
Humiga ako patagilid sa kaniyang tabi at hinaplos ang kaniyang pisngi.
“I have to do this. I mean, we have to do this. I need to get you away from here. From my problems and most specially from Yngrid and her family.”
Hindi ko alam kung bakit hindi man lang ako nakakaramdam ng guilt kay Yngrid. Napakalakas ng loob ko para magdesisyon na lumayo kung saan alam ni Yngrid kung nasaan kami.
Hindi ko rin alam kung bakit hindi ako nakakaramdam ng pagkakonsensya sa aking gagawin.
I kissed Bianca’s forehead at bumangon sa kama. Inilabas ko ang malaking maleta at inisilid doon ang iilang mahahalgang gamit namin ng asawa ko.
