"Ano? Huwag kitang sineseduce? Hmm, you started it. Sana matandaan mo 'yun." Sabi ko sa kaniya.
"I started it?" ulit niya.
"Aish, tama na nga 'yan. Go get your food before I'll get a chance to kiss you here." Pananakot ko naman sa kaniya.
Para naman siyang nataranta kaya , wala ng lumabas sa kaniyang bibig kundi ang magmadaling pumunta roon sa stall.
Napa ngiti naman ako sa kaniya nang makipag siksikan siya sa mga tumpok ng tao.
"It's not bad at all naman pala."
"Ahh! Yngrid, you scared me!" singhal ko sa kaniya.
Napahagikgik naman siya bigla.
"I'm sorry. Ayoko namang sirain 'yung moment niyo ni miss Bianca." Sagot niya.
"Aish, pasaway ka talaga." Sabi ko sa kaniya at ginulo ang kaniyang buhok.
"O, diba, masarap? What did I tell you?" dagdag ko at sumubo na rin aking kinakain.
Ilang sandali naman ay bumalik na rin si Bianca.
"What am I going to do? I don't think this is edible." Sabi nito at iniikot ikot ang kaniyang baso na may laman ng street foods.
"Sumubo ka kahit konti, miss Bianca. Masarap naman e." sabi ni Yngrid at nagthumbs up pa.
Una naman niyang kinain ang kwek kwek.
"Uh, what is this orange thing? Dapat ay itlog na lang."
"Stop mumbling. Kwek kwek 'yan."
"What kind of a name is that? It's like.. uhm basta malaswa." Sabi niya at sumubo ng kwek kwek.
"Hm, halika. Sasabihin ko sa'yo 'yung mga pangalan na tinuro mo."
"What? Ako pa talaga ang nagturo?"
Natawa na lang ako at hinatak siya sa stall.
"We'll start here." Sabi ko at tinuro ang chicken feet.
"Ok, this is from you. You told me that this is an Adidas..-"
Hindi ko naman alam kung bakit siya biglang tumawa.
"Adidas? Diba, that is a.."
"Brand of a shoe." Sabay naming sabi.
"I know, I know. Believe me, I even reacted same as yours back then. Natawa din ako nun like you." Sabi ko naman sa kaniya.
"Ah, sheez. And then this is a fish ball and kikiam, that one is kwek kwek and of course this one is a hot dog. What about this one?" inisa-isa nya yung iba, tinanong naman niya yung sa dugo ng baboy.
"betamax." Sagot ko.
Muli, tumawa siya.
"Why betamax? It can be beatbox na lang or blackmax. Tutal color black naman siya." Tuwang tuwa niyang sabi.
"aba, ewan ko sa'yo. You actually thought me with those street foods." Sagot ko naman sa kaniya.
"You thought me their names and you even thought me to eat them."
Bigla namang sumeryoso ang kaniyang mukha.
"I can't imagine that I am eating those kind of foods back then. Omygod."
Pinitik ko naman ang kaniyang ilong.
"Silly. I know you're acting like that because of your amnesia. And, I know you can recover that." Sabi ko naman sa kaniya.
"Haay, then why do you have to hurt my nose." Sabi niya at nag pout nanaman.
Wala na akong sinabi pa. I gave her a very very fast peck of kiss.
Halata naman sa kaniyang mukha na nagulat siya sa aking ginawa.
"W-why did you do that?!" singhal niya sa akin at hinampas pa ang aking braso.
Tumawa na lamang ako at tumakbo palayo sa kaniya. Because I am very sure that she's going to hit me.
"Bernaaaaaard!" sigaw niya at humahabol pa ito.
Tuwang-tuwa ako sa paghahabol niya ngayon to the point na hindi na ako naka tingin sa daanan at naka bunggo pa ako ng tao.
"Aw."
Ow, it was Yngrid. Tumayo naman ako kaagad at tinulungan si Yngrid to get up.
"I'm sorry." Hinging pahumanhin ko.
Nagulat naman ako sa biglaang pagsapok sa akin ni Bianca.
"Yaah! Bernard, you are so clumsy! Ok ka lang, Yngrid?" tanong naman niya.
"It's not my intention naman." Sagot ko.
"Ok lang po ako. Actually, y-you look good together." Puri ni Yngrid at ngumiti sa amin.
Kaya, ako naman ay napangiti rin. I'm happy to hear that from her. At least, si Bianca ako na ang nirerecognize niyang asawa ngayon. Teka, ako naman talaga hindi ba? Ano ba 'tong pinag-iisip ko.
"Ah, Bianca! Let's go there. Magpicnic tayo." Aya ko sa kanila.
Paalis na kami nang...
"Sir, sir! Hindi pa po kayo nagbayad!"
Feeling ko namula ang pisngi ko. Shit, I hate this scenario.
Kaagad kong binunot ang aking pitaka at inilabas ang pambayad ko.
"Sorry, boss. Pasensya na talaga. Keep the change." Sabi ko at iniabot ang aking pambayad.
Idinala ko sila sa isang picnic ground.
"Wait for me, here. May kukunin lang." paalam ko.
Pagbalik ko ay sumalubong si Yngrid at tinulungan akong idala ang iilang gamit na bitbit ko.
"Tulungan na kita ha." Sabi niya sa akin.
Hinayaan ko naman siya at naglakad na patungo sa inuupuan ni Bianca.
"O, hindi ka naman masyadong boy scout niyan ano?" sabi pa nito sa akin.
Napakamot naman ako ng ulo.
"Pinaghandaan ko talaga 'to, ano. Sige na, Yngrid ilatag mo na yan." Sabi ko at umupo sa tabi ni Bianca.
"Masaya ka ba ngayon?" tanong ko.
"Almost." Maikli niyang sagot.
Para namang nalungkot ako sa sinagot niya.
"Bakit almost? I mean, am I not good enough? Si AJ parin ba?"
Ngumiti siya sa akin at hinawakan ang aking kamay.
"Of course ikaw ang asawa ko. Sabi mo e, at naniniwala naman ako sa sinabi mo. You have your proof and everything. Why am I telling you is, almost kasi... wala si Sam."
I have mix emotions right now. Happy kasi naaalala niya si Sam. Malungkot kasi kahit na sinasabi na niya ngayon na ako 'yung asawa niya. Deep inside, si alam parin niyang si AJ.
Alam kong medyo magulo. My point is, kung wala akong any proof na magkapag papatunay na ako ang asawa niya, sigurado hindi siya maniniwala sa akin.
"Ano nanamang iniisip mo? I already told you that..—"
"I know, Bianca. It's just... uh, nevermind. Tara na nga. Upo na tayo dun." Sabi ko at hinatak na siya paungo sa nilapag na banig ni Yngrid.
--
