Say You Won't Let Go

XV.

09/18/18-EDITED
TUE.

MIKAEL's Pov

Andito na ako sa bahay mula sa ospital. Pagpasok ko palang ay alam ko nang may bisita sa bahay dahil sa napansin kong ibang kotse sa garahe. 

mga bisita siguro ni Mom at Dad. 

Oh well. Wala akong pake.

Kailan pa ba ako nagkapake sa mga ganyan ganyan? 

Bubuksan ko na sana yung pinto pero natigilan ako ng may marinig akong nagtatawanan sa loob. 

Ang aga aga,  nagtatawanan.  Tsk. 

Binuksn ko na talaga yung pinto at agad na pumasok sa loob. 

Diretso diretso lang ako papunta sa hagdan pero natigilan din ako agad ng may tumawag sa pangalan ko. 

"M-mikael! "

Ang boses na yun...

Ayaw ko sanang lumingon pero takteng leeg ko lumingon pa talaga—.  Napatingin na lang ako kaagad sa living area kung saan nandoon sila at doon nakita ang mga hindi ko inaasahang mga bisita bukod kay Mom, Dad at isa kung kapatid na babae.

Sila Tito Frank at Tita Gayle kasama ang anak nilang si Rose. 

Ahhhh. Ok.

"Mikael—" salita niya ulit  pero pinutol ko na ito kaagad dahil wala ako sa mood. Sirang sira ang umaga ko dahil sa bwisit na Dave na yun kaya nagsalita na ako.

"Oy, magandang umaga sa inyung lahat. Nagkakatuwaan tayo ngayon ah? But anyways, Punta lang akong kwarto, pasensiya na dahil napagod  ako sa lakad kagabi, enjoy lang kayo and welcome back sa bahay namin." walang ganang sabi ko sa kanilang lahat at nakita ko namang natigilan sila Mom at Dad sa inaasta ko sa harapan nila.

bahala kayo.

Hindi ko na sila hinintay pa na magsalita at agad nang lumakad pataas para makapunta na kaagad sa kwarto at makapagpahinga. Narinig ko pang tinawg ako nila Mom at Dad pero wala akong pake. Bahala kayo diyan.

Nasa lapag na ako ng second floor ng bahay at nakailang hakbang pa lang ako ng bigla akong natigilan dahil may tumawag sa pangalan ko.

"Mikael! teka lang. Mag usap muna tayo." rinig kung sabi nito at nairolyo ko naman yung mga mata ko dahil na rin siguro sa inis dhil sa nangyari kaninang umaga at dahil narin siguro sa hindi ko inasahan na nandito siya.

"Wla na tayong dapat pag usapan pa, Rose. Kaya pwede ba? Wag mo na akong guluhin. Pagod na pagod na ako." inis na sabi ko sa kanya at mabilis na naglakad papunta sa kwarto ko at agad na pumasok.

Sa pagpasok ko sa loob ay ang pagtulo nang mga luha ko sa pisngi at ang pagbabalik ng sakit na naramdaman ko nang mawala siya bigla.

Wondering is she and why am I like this? Ungladly introdusce you, she's Rose. My other half pero biglang hindi nagpakita sa akin for two years. And now, she's here, na parang walang nangyari. Na parang kahapon lang niya ginawa ang saktan ako sa loob ng dalawang taon nang pagkawala niya

Okay sana kung nagpaalam siya pero kasi, hindi niya yun ginawa! At isang napakalaking kagaguhan ang kanyang ginawa sa buhay ko. I was lost for the past two years, at isang napakalaking kahangalan kung papalampasin ko lang ito ngayon.

I just need time to think right now. At kailangan ko ring magpahinga dahil pagod na pagod ako ngayon at baka ano pang magawa ko dahil sa inis kapag hindi ako makapagpahinga.