Say You Won't Let Go

XVII.

09/18/18-Edited
Tue.

MAE's POV

"Ano? Nabili mo na ba ang lahat na gusto mo 'nak?" tanong ni Mama Jin sa akin nang makapasok na kami ulit sa kotse. Pumunta muna kasi kami sa isang convienience store para bumili ng makakain, pero alam niyo? napansin ko parang may mali sa kanya. Yung mga mata niya kasi, malungkot.

"Ma? Ayos ka lang ba talaga?" tanong ko sa kanya at napatingin naman siya sa akin.

"Oo naman, yes. Kaya mag seatbelt ka na at aalis na tayo, medyo malayo layo pa biyahe natin." sabi niya sa akin at ningitian ako at ningitian ko rin siya sabay seatbelt.

Alam kung meron pero kung ayaw niyang i-share, edi hindi na ako magiging makulit.

RENCE POV

"Ano? Maayos na ba pakiramdam mo?" tnong ni Hanz kay Rexter.

"Yes, better than earlier. Thanks." sabi namn ni Rexter kay Hanz at nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa sinabi niya.

"Pwede ka namanng hindi na lang pumunta—" sabi ni Jerome pero naputol kaagad ang ssabihin nito ng magsalita kaagad si Rexter sa sinabi nito sa kanya. 

"Gago, pupunta ako. Kaya, tara na." ayaya ni Rexter sa amin.

"Sige. Magdadala na lang ako ng mga gamot o first aid kit.  " sabi ko at ipinakita sa kanila ang bag na dala ko.

"Good. Now, Let's go. Nagtext sa akin si Mikael na nauna na daw siya, dahil daw may kasama siya." sabi ni Jerome sa amin na ikinasalubong naman ng mga kilay namin sa sinbi nito.

"Sino daw?" tanong ko at nagkibit balikat naman siya.

"Baka naman si Dave?" sabi ni Rexter.

"Imposible yan dahil nauna na kaya si Dave sa lokasyon. Inasikaso niya kasi muna yung matutuluyan natin, in case gagabihin tayo. At isa pa, alam niyo naman yang si Dave, miminsan lang yan nakikisakay sa atin sa kotse dahil may sriling kotse kasi ang isang yun. Kaya imposibeng si Dave yun." sabi ni Hanz sa amin.

Hmmmm.

Sino kaya?

MIKAEL's POV

"We will be staying there hanggang gabi kaya bukas na siguro tayo  makakauwi." sabi ko sa kanya.

Sino pa ba?

Si Rose.

Oo, sinama ko siya. Wala naman akong ibang magagawa. Pambawi ko lang sa nagawa ko kanina sa kanya.

She just told me about her sudden condition kanina sa bahay and she said, she had cancer, good thing is, nalaman ito kaagad kaya napagamot at naiwasan ang pagkalat sa ibang parte ng katawan niya.

Minabuting wag ipaalam sa akin dahil alam niyang sasama ako sa kanya dun sa States at nag aalala daw siya na baka di ako makagraduate.

Baliw diba?

Tss. Kaya ko namang ipasa lahat ng exam masuportaan lang siya doon sa pagpapagaling niya sa labas ng bansa kaysa naman para akong mabaliw kakahanap sa kanya. Nakakabwisit kaya yun...

"Im really sorry Kael—" panimuka na naman niya kaya pinutol ko na kaagad at kung saan pa umabot ang usapan.

"You dont have to repeat those statements again, Rose. Magpahinga ka na diyan. Mahaba habang biyahe ang pupuntahan natin." sabi ko sa kanya at nakita ko naman siyang tumango at saka siya nahiga sa likuran which is the passenger's area. Para kahit papaano, makakahiga siya ng komportable.